Pitwalk in Monza 2019

Monza 5 september

De dag begonnen met een ontbijt in het hotel, een grote zaal met een ruime keuze aan ontbijt. Variërend van fruit, broodjes en cake tot duister uitziend roerei. Sap kun je zelf tappen, maar dan moet je wel opletten bij de automaat, ik had het glas niet recht onder de tap, dus vliegt de boel ernaast en over de tafel. Lekker handig, wel netjes gemeld bij de serveerster.

Na het ontbijt naar het winkelcentrum hiernaast gelopen voor de boodschappen, wat broodjes en drinken voor op het circuit gehaald. Erg grote supermarkt, dus zoeken is het wel, en ook teveel keuze eigenlijk. We hebben de rest van het winkelcentrum ook bekeken, maar er zit verder niet zoveel bijzonders.

We stallen wat eten op de hotelkamer en lopen naar het treinstation. Dat is ongeveer 20 minuten lopen. Het eerste gedeelte is niet echt een voetpad maar een weg tussen bedrijven met vooral veel parkeerplaatsen. Aan het einde ga je door een klein poortje begroeid met klimop en sta je opeens aan een brede moderne weg. Nog een flink eind lopen langs een graffiti wand, en dan eindelijk op station Greco Pirelli aangekomen.

Er is een moderne automaat voor treinkaartjes, waardoor we ook voor de terugreis alvast een kaartje kunnen kopen, dat scheelt want andere jaren was het in Monza altijd lang in de rij staan voordat je een kaartje kon kopen. Met de trein in 10 minuten in Monza. Daar zijn ze voor het eerst de boel aan het schoonmaken en opknappen, zelfs de grote fontein voor het station wrdt schoon gemaakt, met verse tuintjes erbij oogt het een keer netjes.

We lopen in een uur naar het circuit, in de stad is het heel druk, onder andere omdat er een H&M is geopend vandaag. In het bos weer rustig tussen de fietsers en hardlopers. Het weer is zonnig en lekker warm, eenmaal bij het circuit is deze nog niet open dat is rond 14 uur, daarom gaan we in het zonnetje zitten langs de aanrij weg naar het circuit. Genoeg te zien, auto’s die er niet op mogen en moeten keren, het zelf creëren van files, de Italiaanse chaotische toestanden rond het circuit blijven dus in tact.

Om 14 uur is het hek nog steeds dicht, het duurt echt veel te lang voordat we naar binnen mogen, irritant dat ze dat hier niet goed kunnen regelen. Natuurlijk is er ook nog een tassencontrole, een flinke rij voor ons. We weten van andere jaren dat je geen dopjes op je drinkflessen mag laten zitten. Daarom deze maar weer verstopt en net gedaan of we de flessen netjes zonder dop gingen meenemen. Na de controle draaien we de doppen er weer op, een truc die veel mensen hier uithalen.

Doorgelopen naar de hoofdtribune, alvast gekeken waar we zitten dit weekend, tegenover de pitbox van Hamilton en dichtbij het podium, mooie plek dus. Daarna door de tunnel onder het circuit naar de andere kant gelopen. Daar is het kruispunt voor de paddock waar het altijd druk was met aankomende auto’s en fans die wachten op bekende gezichten voor een handtekening. Dit jaar hebben ze echter een loopbrug geplaatst voor de mensen uit de paddock over het kruispunt heen. Fans kunnen op het grasveld bij de trap aan het einde wachten, niet meer op het kruispunt het zou minder chaotisch moeten zijn.

We sluiten achter de paddock aan in de rij voor de pitwalk. Heel druk daar, en net als vorig jaar beginnen ze niet om 16 uur zoals staat aangegeven. Erg jammer want het is tot 18 uur en je wil op je gemak kunnen rond kijken, en met zoveel mensen voor ons weet je niet hoe lang het duurt voor je naar binnen mag. 

Als de poorten eindelijk open gaan, gaat het best snel, aan het einde kaartje scannen en we zijn binnen. De signeersessie van de coureurs is dit jaar niet meer in de pitstraat maar in de fanzone achter onze tribune. Daarvoor moest je van te voren een kaartje zien te bemachtigen, wat ons niet gelukt was helaas. Hierdoor wel een betere pitwalk gehad, je kan bij elk team op je gemak kijken, we staan eerste rij bij het oefenen van pitstops door Torro Rosso en McLaren, heel gaaf om ze van dichtbij te zien oefenen.

Alleen aan het einde van de pitwalk bij Red Bull, Ferrari en Mercedes is het echt heel druk, maar met een beetje wachten kun je toch vooraan foto’s nemen, al heeft Mercedes de boel al behoorlijk opgeruimd. Aan het eind van de pitwalk sta je weer op het drukke kruispunt wat nog steeds wat chaotisch blijft. We lopen naar de fanzone, bekijken wat standjes met fanartikelen en lopen daarna naar de uitgang. Weer de hele route terug door het park en stadje. In de trein besluiten we om McDonalds eten te bestellen en bij het hotel af te laten leveren, wel grappig bij een viersterren hotel dit te laten afleveren, maar dan kunnen we wel lekker op de kamer eten.

Als de bezorger er is gaat Marjolein het ophalen beneden. In de lift naar boven komt ze terecht bij 4 monteurs van Williams, past net maar ze vinden het prima als ze instapt, je maakt wat mee hier. Lekker op de kamer gegeten, morgen naar de vrije trainingen kijken.

Chantal

Milaan Ferrari event

Vanmorgen met Marjolein vertrokken naar Milaan om het Formule 1 weekend van Monza bij te wonen. Helaas is er een staking bij KLM waardoor we een uur en een kwartier later pas vertrekken. Ruimbagage mag niet mee, hadden wij gelukkig niet, en er zou geen catering aan boord zijn. Dat wordt later hersteld, de catering is er wel. Beetje zonde voor de mensen die net iets gekocht hadden voor tijdens de vlucht.

Eenmaal onderweg heel mooi uitzicht op de Alpen, de Amerikanen om ons heen zijn er zeer enthousiast over, het is ook wel heel mooi. Eenmaal geland naar de Malpensa Express gelopen, kaartje gekocht bij de automaat, gaat in vergelijking met andere jaren vlot. We komen er in de trein achter dat het eindstation toch een ander is als we vooraf gedacht hadden om er een metro te pakken. Met een plattegrond en internet een nieuw metro route bedacht.

Bij de metro hebben ze eindelijk een simpeler systeem bedacht voor de kaartverkoop, de zones staan met kleur en duidelijker aangegeven. Dan komen de toeristen er ook uit. Bij het inchecken aan de poortjes komen we er achter dat je ook met pinpas kan inchecken, nog beter, bewaren we voor de volgende keer. Eerst met de groene lijn naar Garibaldi en daarna een verwarrende bewegwijzering naar de paarse lijn. Verder gaat het vlot, de wandelroute naar het hotel is ook makkelijk gevonden.

Hotel Acrimboldi oogt chique, heeft dan ook 4 sterren en personeel spreekt Engels een uitzondering hier, maar wel handig. De kamer zelf is groot en netjes beetje rare grote spiegel met tv erin verwerkt, en 3 eenpersoonsbedden, kunnen we kiezen welke te gebruiken.

Na het omkleden naar beneden, daar zien we mensen van het Renault team inchecken, die logeren hier dus ook. Om de hoek zit een groot overdekt winkelcentrum, met een zeer grote supermarkt, daar kunnen we de komende dagen makkelijk eten halen. Nu ook een broodje dat we bij de foodcourt opeten. Vervolgens terug naar de metro, we zien nog wat F1 personeel bij ons hotel lopen, benieuwd wie hier allemaal logeert.

Bij de metro checken we in met de bankpas, dat kan bij de poortjes, scheelt weer kaartjes kopen. Met de paarse lijn naar Zara en overgestapt op de gele lijn. We gaan er in het centrum uit bij Duomo. Het is er zeer druk omdat er een Ferrari 90 jaar evenement is. Op het plein voor de kathedraal is een klein podium, en er staan ik weet niet hoeveel mensen voor in de rij om midden op het plein te kunnen staan, de rij gaat helemaal om het plein heen.

We lopen een rondje over het plein, en gaan verder door de overdekte winkelgalerij. We lopen naar het plein een eindje verderop waar oude Ferrari’s staan, die gaan voor een parade gebruikt worden, waarschijnlijk met coureurs. We wachten een hele tijd en het wordt steeds drukker met Ferrari fans. Alleen gebeurt er verder niets, op een gegeven moment geven we het op, niet zeker of er snel iets gaat gebeuren.

Terug naar Duomo gelopen, daar is het iets rustiger. Op het podium zien we een hoop oud coureurs zoals Prost, Berger en Andretti. Als zij weg zijn komen Massa en Raikkonen een praatje op het podium doen onder luid gejuich. Verder kondigt Chase Carey aan dat het circuit van Monza nog 5 jaar op de F1 kalender blijft. Jean Todt vertelt ook nog wat. Wij gaan even eten bij de McDonald’s om de hoek.

Via een zuil besteld, maar bij afhalen krijg je voor je drinken geen rietjes meer. Is een nieuw beleid om plastic tegen te gaan, alleen gooien ze veel ijsklontjes in je beker, dus is het zonder rietje niet te drinken. We krijgen alsnog rietjes, zoals ze trouwens standaard nog steeds worden mee gegeven aan de meeste mensen.

Na het eten terug naar de metro op Duomo, daar is het evenement nog steeds in volle gang. Vettel en Leclerc zijn ook aanwezig. Ook Giovinazzi, en wat junior coureurs zoals Mick Schumacher. We kijken nog even want het is bijna klaar en alle oud bazen en coureurs komen op het podium voor foto’s en petjes in publiek gooien. Zo zien we ook Eddie Irvine nog. Daarna een hoop rode confetti.

De auto optocht moet nog steeds plaats vinden, maar met dit Italiaanse reisschema wachten we dat niet af en gaan terug naar het hotel. Onder weg nog water gehaald uit een automaat waarvan het uitgifte luik erg krap is, met duw en trekwerk mag je je gekochte flesje eruit halen. Bij het hotel is het rustig geen F1 personeel meer gezien. Morgen naar het circuit voor de pitwalk.

Chantal

Stockholm dag 2

Wakker met een mooi uitzicht op de stad is altijd leuk. We hebben een ontbijtbuffet in het hotel. Echt een enorm buffet met diverse broodjes, zoetigheid, warme hapjes en zalm. Je weet niet waar je moet beginnen. Het worden kleine hapjes van alles wat ei, pannenkoek, zalm, broodjes en kleine koekjes/cakejes. Met een goed gevulde maag gaan we op pad.

We willen vandaag met een elektrische step door de stad, voordat we ons in het verkeer storten, eerst even oefenen op de parkeerplaats. Edwin heeft het zo door, ik moet echt even wennen aan de snelheid van de step en remmen. Op zich is het simpel je hoeft alleen 2 keer aan te ‘steppen’ en dan kun je met je duim het hendeltje gebruiken. Hoe verder je hem schuift des te sneller je gaat. Remmen kan met een handrem of gewoon je duim van de hendel halen.

Na het oefenen lopen we naar de waterkant, vanaf daar is er een leuke route met de step af te leggen. Er staan er genoeg, dus scannen we met de app de QR code en op pad kun je gaan. We rijden over het fietspad langs de waterkant, heel erg leuk. Bij het stoplicht dan wel verplicht stoppen. Via het park waar we gisteren naar het pretpark zijn geweest crossen we door naar Skansen, een soort openluchtmuseum.

In 7 minuten met de step zijn we er al. Eigenlijk jammer dat de rit er zo snel op zit, we willen nog wel even door. En in vergelijking met het lopen van deze route gisteren is het echt heel snel. Je betaalt trouwens wel per minuut, dus als je de step lang gebruikt wordt het wel wat kostbaar. We parkeren de step, melden af via de app, waarbij je ook een foto kunt plaatsen waar de step geparkeerd is, makkelijk voor de volgende die hem wil gebruiken.

Skansen is een leuk park om te bezoeken, heel heuvelachtig wel. Aan het begin van het park vind je oude huisjes, daarna volgt een kinderboerderij en een kleine dierentuin met onder andere wolven, otters, beren en elanden (uiteraard). In het park worden blijkbaar ook opnames gemaakt voor een muziekprogramma, een soort meezing festijn denken we. Ze zijn overdag met de repetities bezig. De Zweden kennen de presentatrice en het programma, ze doen gezellig mee met zingen en dansen.

We lunchen in het park, met hoe kan het ook anders Zweedse gehaktballetjes. Er is zit verder aardappelpuree en vosbessenjam bij, alsof je bij de Ikea zit. Wel smakelijk. Hierna bezoeken we het aquarium dat bij het park zit, maar dat is wel een heel klein aquarium, met misschien 10 aquaria, erg simpel opgezet. De grote bak is wel mooi, maar we staan zo weer buiten.

We lopen het park uit, en gaan met de step terug. De eerste step die ik pak is echter niet goed, de hendel om vaart mee te maken blijft hangen, dus dat is een beetje onveilig want remmen wordt een stuk lastiger zo. Maar een nieuwe gepakt, die is wel in orde. We rijden weer terug door het park, zo leuk want hier is geen verkeer dus je kan voluit gaan. Op mijn step ontbreekt de bel, dus als mensen in de weg lopen, maar even naar ze gefloten. Via dezelfde route terug gereden, nog een stuk door langs de waterkant. Daarna de stepjes geparkeerd, we zijn een kwartiertje onderweg geweest, maar hebben een flinke afstand afgelegd.

Jammer dat het nu klaar is, en ook jammer dat ze in Nederland verboden zijn, want anders zou het een ideaal vervoermiddel zijn naar het werk. Te voet gaan we verder het oude gedeelte van de stad in. We bekijken wat souvenirwinkels en schaffen een kleinigheidje aan. Bij de McDonald’s houden we een stop om even rustig te kunnen zitten. We bestellen via de zuil, het duurt lang voordat het eten gebracht wordt en dan vergeten ze ook nog een rietje, dan zelf maar ophalen bij de balie.

We hebben de rest van de middag nog wat door het centrum van de stad gewandeld. Op het station halen we nogmaals de plaatselijke lekkernij: een kaneelbroodje. Daarna met de trein terug naar de luchthaven. Daar willen we eten maar er is niks fatsoenlijks te vinden. Dan maar een voorverpakte sandwich en wat chipjes. Verder willen we onze laatste Kronen nog opmaken, daar maken we in de Duty free winkel een sport van. Het lukt ook nog om precies uit te komen, er gaat geen Kroon mee naar huis. Totdat we bij de kassa komen en Edwin korting krijgt, nou ja dat nemen we dan maar mee.

De terug vlucht verloopt vlot, het was een leuke trip naar Stockholm, een leuke stad ook, en vast nog mooier als alle bouwputten over 5 jaar weg zijn. Voor een 2-daagse reis was het in ieder geval leuk.

Chantal

Stockholm stedentrip dag 1

Vandaag vertrekken we voor een 2-daagse citytrip naar Stockholm. Erg vroeg op, ontbijten op de luchthaven, voor een mevrouw aan het tafeltje naast ons het moment om de fles wijn om half 6 ‘s ochtends al open te trekken, tja zo kan je ook ontbijten. We vliegen in ongeveer anderhalf uur naar Stockholm. Daar met de sneltrein naar het centraal station, echt een sneltrein want we halen bijna 200 km per uur.

Vanaf het station lopen we de stad in via een hele brede straat met trambaan en winkels. We zien bij de bakker de plaatselijke lekkernij: kaneelbroodjes. Dat zou goed smaken na deze vroege start, maar eerst moeten we geld pinnen, want we hebben nog geen Zweedse Kronen. Tegenover de bank zit een kleine vestiging van 7/11 met voornamelijk snoep, en dus ook deze broodjes. Ze smaken zeer goed. We lopen verder naar het koninklijk paleis, vanaf daar loop je de oude stad in: Gamla Stan genaamd.

Dit gedeelte van de stad heeft nauwe straatjes en steegjes, in ouderwetse stijl. Veel hoogte verschil ook, dus hier en daar wat klimmen. Het is zo vroeg op de ochtend nog heel stil, dus foto’s maken zonder toeristen erop is makkelijk. We belanden daarna aan de waterkant, daar kun je een brug over naar een mooi uitkijkpunt. Echter is Stockholm op het moment een bouwput met allerlei grote bouwprojecten. Daarom overal schuttingen, kranen en afgezette straten met noodbruggen en paden. Er staat ook een advies op de borden erbij met het idee om over 5 jaar terug te komen als het af is. Daar hebben we nu niet veel aan, maar even goed is het gebied leuk om even gezien te hebben.

Terug in de oude stad is het veel drukker geworden, er leggen hier meerdere grote cruiseschepen per dag aan wat duizenden toeristen tegelijk brengt. We kijken wat rond in toeristenwinkels, en kopen een klein souvenir. Het paleis lopen we langs en de binnenplaats op. Veel is er niet te zien, maar toch leuk om er even doorheen te lopen, er staan ook paleiswachten. Elke dag is er een ceremonie bij de wisseling van de wacht, maar dat is voor ons nog meer dan een uur wachten, dus laten we dat maar zitten.

We lopen verder door de stad veel Nederlanders trouwens, je hoort het overal om je heen. Wij zijn blijkbaar niet zo herkenbaar, want de vrouwen achter ons babbelen over ons, ze vragen zich af wat die mensen toch allemaal mee sjouwen in die rugtassen. Omdat we een lachbui krijgen van dit meeluisteren lopen we naar de zijkant van de brug even weg bij die mensen. Veel zit er trouwens niet in die rugtassen, gewoon wat kleding voor 2 dagen dus zo bijzonder is het niet.

Via een parkje waar een kunstfestival gaat starten morgen, lopen we naar een winkelstraat. We willen na het vele wandelen even rustig zitten. Toch maar gekozen voor de McDonald’s waar ze een speciale truffelburger hebben, smaakt goed. We dwalen verder door het centrum, komen op een plein uit met een kleine markt waar alle kramen exact hetzelfde verkopen, fruit en cantharellen. Apart, ze hadden net zo goed 1 grote kraam kunnen neer zetten. In het concertgebouw mag je gratis naar binnen voor een tentoonstelling of zoals wij en andere toeristen doen, voor de gratis wc.

Hierna zijn we naar het stadhuis gelopen achter het station. Een oud pand met binnenplaats en hoge toren om te bezoeken. Wij kijken alleen bij de tuin aan de waterkant en op de binnenplaats. Mooi uitzicht door een galerij met poorten op het water. Een stuk verderop vinden we een supermarkt. We vinden het altijd leuk om in een supermarkt in een ander land te kijken, je vindt altijd wel bijzondere producten of lokale lekkernijen. De aanbieding van 2 muffins voor € 2,- kunnen we niet laten staan, is voor zo op de hotelkamer.

Op de terugweg begint het te onweren, en het ziet eruit alsof het elk moment kan gaan regenen. Daarom schuilen we bij het stadhuis, dat is een goed plan, want er komt een enorme hoosbui naar beneden. We zouden doorweekt zijn geweest als we buiten waren gebleven. Als het ergste voorbij is gaan we maar het Radisson hotel om in te checken, mijn schoenen zijn niet waterdicht dus alsnog natte voeten.

Een erg chique hotel op onze deur een bordje Business Class. Het uitzicht is er naar, je kijkt mooi uit over de stad. Er is koffie en thee op de kamer, en een weegschaal, aparte keuze. We rusten wat op de kamer, het was een vroege dag. Wat Zweedse tv gekeken, Engelstalige programma’s worden ondertiteld gelukkig dus je kan de tv verstaan.

Weer buiten kopen we een tramkaartje op Centraal Station, we gaan naar het pretpark een paar haltes verderop. Het duurt even voordat de tram er is, wel heel druk. Oudere mensen die ook nog denken dat ik voordring, boze blikken. Bij pretpark Tivoli Gronalund koop je een entreekaartje en betaal je daarnaast per attractie. We kijken vooral want het is heel druk, overal een lange wachtrij en per attractie is het best prijzig. We eten er hotdog als avondeten, daar krijg je heel veel roze kleurige uien bij en een soort sour cream. Het smaakt beter dan het klinkt.

Vanuit het pretpark terug gelopen langs de waterkant, het is heerlijk warm weer. Op straat kun je overal elektrische stepjes huren om snel door de stad te crossen. Dat gaan we morgen uittesten. Bij een 7/11 winkel nog wat snoepgoed gehaald en wat door de straten gedwaald. Terug in het hotel gebruik gemaakt van de gratis koekjes die voor gasten klaar staan in de receptie. Daar kun je ook snoepjes pakken, water en appels. Krijg je meteen een chique gevoel van. Morgen nog een dagje hier, we kijken uit naar het steppen.

Chantal

Las Vegas, 3 dagen in 1 verslag

De reis zit er bijna op. De laatste 3 dagen in Las Vegas even samengevat in 1 blog. Maandag hebben we de camper uitgeruimd en koffers gepakt. We hebben nog een voorraad water over, omdat er meerder Cruise America campers staan, ga ik bij 1 ervan langs om te vragen of ze het water willen hebben. Vaak worden deze campers gehuurd door Nederlanders. Dus geen toeval dat ik het meisje dat ik aanspreek uit Nederland komt. Ze gaan nog naar Death Valley dus kunnen het water goed gebruiken en zijn er blij mee. Nog wat gepraat over onze reizen.

Daarnaast hebben we nog een tasje met huishoudelijke spullen zoals afwasspullen en dergelijk over. Vooral iets waar een meer permanente camper reiziger wat aan heeft. Dus op zoek naar een Amerikaan die het wil hebben. Ik loop op de eerst camper van touringcar formaat af, dan weet je zeker dat het een local is. De hond komt meteen enthousiast aangelopen en de mensen zijn in voor een praatje en willen de spullen wel hebben. Verbaasd dat we het weg geven, maar wij hebben er niets meer aan. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar dit gezellige van de camping gaan we toch missen. Ook omdat het niet opdringerig is, maar gewoon gezellige korte praatjes.

Terug bij de camper buiten zitten lezen, het is nog iets te vroeg om de camper weg te brengen. In de zon is het erg heet, het is al boven de 30 graden hier. De camper is daarna zo ingeleverd, weinig vragen. Ik bel een taxi om ons naar het New York New York hotel te brengen, dat is even wachten. Als het oude Chinese dametje er is met de taxi is het een hoop gebabbel onderweg.

In het hotel is er nog geen kamer beschikbaar, we kunnen later bellen, dus lopen we vast een rondje in het casino en omgeving. Het wachten op de kamer duurt echter zeer lang, het telefoonnummer wordt niet opgenomen en het wordt erg irritant als meer dan een uur na de afgesproken tijd voor de kamer er nog steeds geen nieuws is. Edwin gaat bij een balie navraag doen, daar is eindelijk iemand die wil helpen. We krijgen voor de overlast een andere kamer met beter uitzicht en een bon ter waarde van $ 50,- om te eten in het restaurant. Een nette oplossing en we houden er een lekkere lunch aan over de volgende dag.

De kamer is op de 26ste verdieping en we hebben een geweldig uitzicht op de The Strip, casino Excalibur naast ons en de luchthaven. De achtbaan van ons hotel ligt voor de deur dus die zie beneden af en toe langs denderen. Na opfrissen zijn we een pizza slice gaan eten en ‘s avonds naar de Cirque du Soleil show Zumanity geweest. Een iets andere show dan je van hun gewend bent, maar wel heel leuk.

Op dinsdag en woensdag hebben we ons een beetje hetzelfde vermaakt. ‘s Ochtends heeft Edwin ontbijt gehaald voor op de kamer, iets simpels en niet zo vet als de eerste dagen. Daarna over The Strip gelopen, casino’s bezocht, maar alleen op de 5 cent automaten gespeeld. Hoewel we op woensdag bij de roulette machine hebben gespeeld met kwartjes, en de ingezette 5 dollar hebben omgezet in 10 dollar.

In een ander casino zitten we naast een mevrouw die $ 3000,- wint. Ze had wel wat meer ingezet als ons, maar behoorlijk wat gewonnen. We hebben de fonteinenshow buiten bij Bellagio gezien. Wel 3 nummers achter elkaar, waaronder het Amerikaanse volkslied. Ook een optreden gezien van Big Elvis, inderdaad een Elvis look a like in zeer omvangrijke versie, maar hij kan de nummers wel goed zingen.

Het was hier trouwens bloedheet, zo’n 38 graden overdag, dus lang in de zon lopen was er niet bij. Maar laten we niet over het weer klagen.

Verder in de avond wat shows bezocht: The Blue Man group, Thunder from Down Under en Cirque du Soleil Ka. Verschillende vormen van vermaak, maar wel heel leuk allemaal. Op dinsdag zijn we bij een gratis rondleiding geweest door het Ka theater. Ze vertellen dan over de show en laten het podium zien, dat was eigenlijk aanleiding voor Edwin om nog een kaartje voor de show te kopen de volgende dag. Bij de Blue Man group zat er voor hem ook een rondleiding bij, waarbij jezelf ook mag drummen.

Op woensdag zijn we in Mandalay Bay naar het Shark Reef aquarium geweest met een flinke korting. Een mooi maar klein aquarium met vele soorten haaien, krokodillen en roggen. In dit hotel is een beurs aan de gang over licenties met name op het gebied van cartoon figuren. We kunnen de beurs zelf niet in maar wel rondkijken bij de displays buiten de beursruimte, was ook leuk.

Vanmorgen de taxi gepakt naar de luchthaven, en nu wachten tot we via een overstap in San Francisco naar Amsterdam mogen. Jammer dat het er alweer op zit, maar we hebben er erg van genoten.

Chantal

Van Zion terug naar Las Vegas

De laatste reisdag met de camper is aangebroken, vandaag rijden we terug naar Las Vegas. Daar staan we nog 1 nacht op een camping, en morgen leveren we de camper weer in. Jammer dat het er al weer op zit, want het bevalt wel goed zo reizen met de camper en de campings zelf. Sommige dingen zullen we niet zo erg missen, zoals het in het donker over de camping lopen naar een toilet. Of een douche zonder plankje of met maar 1 haakje zodat je creatief moet zijn met spullen droog houden.

Maar voor de rest bevalt het wel. Zo was het vanmorgen heel leuk dat er 2 herten langs de camper kwamen lopen. Ze zijn erg rustig, dus je kan er dichtbij komen en foto’s maken. Terwijl we dat doen raken we aan de praat met de buren naast ons, ook Nederlanders. Een echtpaar uit Groningen, zij reizen 5 weken met de camper rond. Wat informatie uitgewisseld over de trails die je in Zion en Bryce kunt lopen. Verder over van alles gebabbeld en dan ben je ineens een half uur verder. Maar leuk was dat wel.

We ruimen de camper daarna in en vertrekken voor een lange rit terug naar Las Vegas. Onderweg tanken en we moeten het gas, propane, bijvullen. Dit kan niet bij elk benzinestation. We vinden er uiteindelijk 1 waar iemand ons komt helpen met bijvullen. Daarna doorgereden zonder stops onderweg.

Wel in de buurt van Vegas langs een net gebeurt ongeluk gereden. De auto ligt een eind verderop in de berm, en is zo te zien over de kop geslagen. Hoe dat gebeurt is, is niet duidelijk, er zijn al meerdere mensen aan het helpen dus rijden wij door. Je zet de camper er ook niet zomaar neer, is namelijk ook gevaarlijk op de vluchtstrook.

In Vegas rijden we voor de lunch naar een Denny’s. Onze favoriete diner, daar eten we een hamburger en eggs in a basket (ei in een broodje mee gebakken) onze favoriete gerechten. Ik neem er nog een Oreo milkshake bij, ook super lekker. Niet voor niets is dit onze favoriete diner.

Daarna naar Silverton waar de Bass Pro shop zit. Waar je alles vindt op het gebied van buitenleven en avontuur. Dan moet je denken aan kleine bootjes, golfkarretjes, outdoor kleding, visgerei en een grote afdeling voor jagen en wapens. Ongelooflijk wat er zo te koop is, dat blijft je verbazen. Het is ook niet eens zo duur om een wapen aan te schaffen, en je kan hem uittesten op hun schietbaan. De kogels zijn in de aanbieding, dus daar hebben mensen ook weer een mooi koopje aan, is een vaderdag aanbieding.

Wij hebben slechts wat rond gekeken, je kan ook op sommige rivierbootjes kijken, dus dat doen we dan maar. Behalve salt water taffy’s voor Edwin kopen we niets, want er zit niks bij van onze gading. De winkel zit vast aan een casino met een aquarium vol tropische vissen. Daar hebben we gekeken en een spelletje Jack or better op een gokautomaat gespeeld, voor wel 5 cent per inzet per keer. Edwin wint hiermee zijn ingezette 1 Dollar biljetdubbel terug, dus dat is mooi meegenomen.

We rijden verder naar de camping, het is erg warm, boven de 30 graden. Dat hebben we nog niet gehad hier. We krijgen dezelfde plek als vorig jaar toegewezen, wat een toeval. Verder niet echt iets meer gedaan. We zijn allebei een beetje verkouden/grieperig, waarschijnlijk door al die temperatuur wisselingen hier. Soms is het in de ochtend maar 5 graden en ‘s middags rond de 25 graden, na een paar dagen ga je dat wel merken.

Gelukkig is er wel een goede Wifi, niet altijd belangrijk maar wel handig want dan kan ik eindelijk eens de foto’s op de blog plaatsen, dat wilde eerder niet lukken.

Morgen brengen we de camper terug en zijn we nog 3 dagen in Vegas, we logeren in hotel New York New York midden op The Strip.

Chantal

Zion National Park Angels Landing trail

We zijn vandaag vroeg uit de veren omdat we een lange trail in Zion National Park gaan lopen. We ontbijten met broodjes in de camper en pakken een lunch en wat snackjes in voor de wandeltocht. Daarnaast zo’n 6 liter water voor onderweg. Om half 8 gaan we op pad, we lopen naar het park wat om de hoek van onze camping zit. Daar laten we onze American National Park pas zien bij de entree, waarvan we weten dat hij gisteren is verlopen, maar even kijken hoe dat gaat. Heel makkelijk dus, want de dame geeft aan dat de pasverlopen is, vraagt hoeveel dagen we nog blijven, 1 dus, en zegt dan snel bye bye, met andere woorden het is goed, doorlopen maar. Dat scheelt anders hadden we een dagentree moeten betalen.

Bij de shuttle bus is het heel druk, veel mensen zijn vroeg op pad gegaan om de warmte in de middag te vermijden tijdens het lopen. We moeten 2 bussen laten gaan voordat we mee kunnen. In dit park mag je niet overal komen met de auto en gaat alles met bussen, er zijn 9 stops en het is wel zo makkelijk want de rit gaat vlot.

Wij gaan er uit bij de halte Grotto, vanaf daar lopen we de Angels Landing trail, en behoorlijk zware, maar we hebben hem vorig jaar ook gedaan dus we weten wat ons te wachten staat. De trail is als je heen en terug loopt ongeveer 8,7 kilometer, met een klim van in totaal 453 meter.

Het eerste gedeelte is vrij vlak en volgt de Virgin River, waarna het goed begaanbare pad over gaat in haarspeldbochten met een steeds steiler wordende klim. Gelukkig staat het pad nog in de schaduw, want het is best zwaar en met de zon erbij zou dat niet fijn zijn. Na een flinke klim kom je op een heel steil pad uit, naast ons heb je een mooi uitzicht over de canyon en het pad beneden waarop wij naar boven gelopen zijn.

Het volgende deel van de route is tussen 2 steile bergwanden in, een smalle canyon waar bijna geen hoogteverschil is. Aan het eind daarvan gaat het pad weer kronkelend omhoog tot je bij de laatste serie van 21 korte haarspeldbochten komt met een enorm stijgingspercentage. Het pad is heel steil dus we zijn blij als we boven staan. Je bent dan bij Scouts Lookout, een klein plateau voordat de laatste klim naar de top van Angels Landing begint.

Tijd voor een korte pauze om wat te eten, we zijn 2 Nederlanders tegen gekomen, een stel dat net een paar dagen in Amerika is, maar ook al eens deze omgeving heeft bezocht. Edwin gaat samen met hun de laatste steile beklimming doen naar de top. Ik ga niet mee want de beklimming gaat over smalle rotsen, waarbij je kunt vast houden aan kettingen, en op sommige stukken aan 2 kanten recht naar beneden kijkt de canyon in. Dat is niet aan mij besteed, dus we spreken een terug kom tijd af.

Intussen ga ik een stuk van de West Rim trail lopen. Dat gaat ook omhoog maar niet langs diepe afgronden. Het pad varieert van goed to zand en rotsen waarbij je zelf de beste loop optie moet kiezen, heel leuk. Het is nog erg stil op deze trail, slechts af en toe kom ik iemand tegen, die dan vraagt hoe het gaat. Na een moeilijk stukje klimmen kom ik boven en kan eigenlijk niet goed zien waar de route verder gaat. Ik denk dat je over een groot geel rotsblok moet klimmen maar dat ziet er niet makkelijk uit.

Ik besluit maar om te keren, ik wil niet verdwalen en dit is ook niet makkelijk te doen. Terug kom ik op een plateau van rots en zand. Ook daar moet je zelf kiezen hoe je naar de rand komt, ik vind dat steeds leuker. Eenmaal aan de rand heb je een mooi uitzicht op de canyon en op Angels Landing. Ik ben bijna de hele tijd alleen, lekker rustig. Na een tijdje weer terug gegaan en naar het afspreek punt gelopen.

Edwin is echter veel langer onderweg als gedacht want de laatste klim is ondanks zijn moeilijkheidsgraad enorm populair. Het is er veel te druk en klimmers en dalers moeten op elkaar wachten. Ik wacht met wat andere mensen op de terug kerende klimmers. Wel gezellig wat gepraat met verschillende Amerikanen, foto’s gemaakt op verzoek van terug kerende groepen tot Edwin eindelijk naar beneden komt.

Hij is met de 2 andere Nederlanders naar de top geweest wat heel gaaf was, maar wel moeilijk voornamelijk door de drukte. Maar hij heeft wel een mooie klim gemaakt en genoten van het uitzicht. We eten in de schaduw onze lunch, ondertussen de opdringerige eekhoorns ontwijken.

Voor we naar beneden gaan, lopen we het eerste stuk van de West Rim trail nog, dan kan Edwin naar het uitkijkpunt waar ik eerder was. We zien dat er nu echt een rij is ontstaan voor het gedeelte met de moeilijke klim, fijn dat Edwin dat voor was, want dat maakt het niet makkelijker. Onderweg komen we een Nederlands meisje tegen die ook deze trail heeft gelopen, we maken een praatje over de trails, haar vriend wacht beneden op haar, want die houdt hier niet van. Als dat niet het geval was geweest had ze nog uren door kunnen lopen.

Bij het uitkijkpunt zijn er nu wel mensen, ook weer foto’s van ze gemaakt op verzoek. Wel gevraagd of ze voorzichtig willen zijn, want ze gaan soms wel heel makkelijk op een schuin aflopende rots staan. Ik wil natuurlijk niet hun laatste foto maken.

We lopen daarna de trail weer helemaal naar beneden. Dat gaat toch een stuk makkelijker als klimmen. Op de steile gedeeltes wel wat lastig lopen, als we een flink eind naar beneden zijn afgedaald krijgen we vol de zon erop. Het is meteen erg heet, we verbazen ons over de hoeveelheid mensen die nu nog omhoog gaan op het heetste van de dag. Dat wordt afgeraden, en dat is te begrijpen, maar goed eigenwijze mensen, sommigen ook met slecht schoeisel en geen of weinig water bij zich. Ik denk dat ze het onderschatten.

Eenmaal beneden weer blij dat we een mooie tocht gemaakt hebben, we hebben er op ons gemak en met pauzes erbij ongeveer 5 uur over gedaan. Tijd voor een drink- en eetpauze bij het busstation in de schaduw. Daarna terug gelopen naar de visitor lodge met een souvenirwinkel. Daar kort rond gekeken en de bus terug genomen naar het begin van het park. Gewandeld naar de camping en onderweg een overheerlijk ijsje gehaald. We nemen hier altijd maar 1 bol, want ze scheppen dan meteen een heel bakje vol.

Op de camping even rustig gezeten om de benen te ontspannen. Naast ons nieuwe buren, weer Nederlanders. We zijn voor het avondeten naar een Mexicaans grill restaurant Whiptail Grill, naast de camping gelopen. Daar hadden ze een overheerlijk hamburger met bacon en van alles erop en voor Edwin een kipburger met allerlei aanvullende ingrediënten met zalige frietjes. Was heel goed eten.

Toen naar de camping terug gegaan. Bij de camper gezeten, morgen gaan we hier weer weg om naar Las Vegas terug te keren. Ons kampeeravontuur zit er alweer bijna op, de tijd vliegt hier.

Chantal

Zion National Park Watchman trail

Vandaag vertrekken we naar Zion National Park. Na ontbijten en de camper inruimen gaan we op pad. De supermarkt op de hoek is al open, en we kopen daar avondeten en nog wat vers groente en fruit. Op het staat bord buiten staat dat ze de beste, snelste en vriendelijkste service hebben. Dat klopt de man in de winkel is snel, vriendelijk en behulpzaam. Kan het bordje dus blijven hangen.

Het is niet zo ver rijden naar Zion dus we zijn rond half 11 bij het park. Het park begint met een autoroute naar het visitor centre dat bij de andere entree ligt. Een hele mooie route om te rijden, tussen rode rotsen en bergen door. Ook moeten we 2 tunnels door, de 2e is heel smal, met de camper moet je in het midden blijven rijden. De tunnel is niet verlicht dus je kan alleen de gele streep in het midden volgen om goed uit te komen.

Na deze spannende ervaring komen we terecht in een afdaling, moeilijk om te beschrijven hoe mooi het er hier uit ziet maar je rijdt tussen enorme rotswanden naar beneden. We maken bij een kleine parking een tussenstop voor een foto. Daarna helemaal doorgereden naar het bezoekerscentrum. Daar is een speciale parkeerplaats voor campers, maar die is niet zo groot en dus vol. We rijden een rondje en ik zie bij toeval dat er 2 mensen in een camper zitten, gereed om weg te rijden. Hebben we met mazzel toch een plekje.

In het bezoekerscentrum informatie op de borden gekeken met informatie over de trails van het park. Er zijn er heel veel gesloten, dat heeft onder andere te maken met het slechte weer van de afgelopen dagen. Bij de Narrows bijvoorbeeld kan het water nu erg hoog staan of er kunnen ineens vloedgolven ontstaan, wat levensgevaarlijk is. Sommige paden kunnen ook afgesloten zijn omdat er rotsen op liggen of omdat ze simpel weg zijn afgebrokkeld. Er blijven maar een paar trails over. Voor vandaag kiezen wij voor de Watchman trail, deze start bij het bezoekerscentrum en gaat over hetzelfde pad heen en weer, in totaal een kilometer of 5 en je klimt zo’n 115 meter.

We weten eigenlijk niet zoveel over deze trail, maar hij is verrassend leuk om te lopen. Met paden van rotsen, zand en een soort klei. Eerst geen echt hoogteverschil maar langs een beekje, daarna begint de klim. Heel leuk om te doen maar soms best spannend want het pad is niet altijd breed en de afgrond zit er vlak naast. We houden zoveel mogelijk de rotswand kant aan om te lopen.

Het is een pittige klim op het laatst, zeker omdat het best heet is in de zon, maar laten we daar niet over klagen na het weer van afgelopen tijd, eenmaal boven zijn we alleen en hebben we het uitzicht over de rots de Watchman en de vallei ver beneden ons voor ons zelf. Hierna volgt nog een wandeling van een ronde over dit kleine plateau met nauwe paden en echt diepe kliffen naast je. Maar de omgeving is zo mooi dat het de spannende loop wel waard is.

Na deze ronde lopen we terug naar beneden, dat is dezelfde route maar wel intimiderend omdat je nu veel meer de diepte naast je in kijkt. We lopen op het gemak, zodat er niks mis kan gaan. Eenmaal beneden weer blij dat we een hele mooie avontuurlijke trail hebben kunnen lopen.

We gaan terug naar de camper, eten nog wat lunch en rijden dan door naar de camping hier om de hoek. We krijgen een mooie plaats tussen de bomen aan de zijkant. Met uitzicht op een hoge rode rotswand. Ook de toiletten zijn vlakbij, wat wel handig is zeker ‘s avonds. Op een andere camping was het van de week namelijk ver lopen en in het donker met alleen een zaklampje is dat eigenlijk te spannend.

We steken de weg over om bij de kleine supermarkt een koel drankje te halen. En we hebben in de vriezer nog een ijsje liggen, heerlijk bij deze temperaturen. De rest van de middag gelezen e geluierd. Het avondeten bestaat uit wortels, hashbrowns en worst. Op de camping veel Nederlanders, onze beider buren ook, maar die zijn net als ons erg op zichzelf. Een Vlaamse mevrouw komt nog langs lopen om te vragen of er een tijdsverschil is in deze regio, dat klopt we leggen uit dat in Utah het een uur eerder is.

Na het eten terug naar het park gewandeld en een pad langs de snel stromende Virgin River gevolgd. Heel veel kleine herten gezien, op de camping daar lopen er wel 6 rond. Het licht op de rotswanden is ook mooi op dit tijdstip. Na anderhalf uur zijn we terug bij de camper, het was een mooie wandeling.

Morgen gaan we een trail uitzoeken, waarschijnlijk de trail naar Angels Landing. Die hebben we vorig jaar ook gedaan, daarom wilden we eigenlijk iets anders doen, maar die trails zijn allemaal dicht. Deze kan in ieder geval en hij is heel mooi om nog eens te doen.

Chantal