New York dag 3 20 september 2022

We zijn alweer om 4.15 uur wakker, veel te vroeg natuurlijk. Uiteindelijk weer in slaap gevallen en om half 7 wakker geworden. We gaan een rondje hardlopen langs de waterkant bij de Hudson. Eerst 2 Avenues oversteken wat lange stukken zijn met overal verkeer en smalle vieze stoepen. Bij de waterkant is alle ruimte om te rennen. Het is dan ook druk met hardlopers. We lopen een kleine pier op met een parkje, even van het uitzicht genieten. Daarna een smal stuk langs de ferry terminal. Het Hudson Park erna is weer plezierig rennen, via een andere route over de Avenues lopen we weer terug. In totaal een rondje van bijna 5km.

Na het douchen gaan we ontbijten bij Dunkin Donuts. Allebei een broodje en ik probeer Omelet Bites uit. Twee kleine omelet rondjes met groente, het smaakt een beetje raar en is niet voor herhaling vatbaar. Na het ontbijt lopen we een heel stuk noordwaarts over 9th Avenue. We bezoeken een Target supermarkt voor wat hapjes die we later willen eten in Central Park, maar slagen niet helemaal.

Ondertussen wordt de buurt steeds chiquer dus weinig kleine supermarkten te vinden. Uiteindelijk vinden we een piepkleine deli, waar heel veel artikelen liggen terwijl de winkel niet groter is als 3 bij 3 meter. Alles opgestapeld en je kunt amper bewegen, maar hij heeft wel picknick broodjes. We lopen Central Park in via Strawberry Fields, het monument voor John Lennon. Het is heerlijk weer, strakblauw en warm. We wandelen een rondje door een deel van het park waar het lekker rustig is. We komen aan bij Bethesda Terrace een mooi stukje van het park waar je boven een galerij zuilen staat. Hier werd een eindscene van een Avengers film opgenomen. Beneden kun je een grote fontein bekijken of een roeibootje huren, dat laatste doen wij maar niet.

Er zijn ook toiletten gevestigd, een aparte ervaring want de scheidingswanden tussen toiletten zijn laag, dus je kijkt daar zo overheen als je staat. Daarnaast is de onderkant 50cm van de grond, dus veel privacy is er niet. Hierna lopen we nog een stuk door het park, even genieten van stilte en rust van het park. Onderweg staan wat stalletjes waar schilderijtjes en kunst wordt verkocht. Bij 1 kraampje vinden we iets wat we mooi vinden maar dat is $120 een beetje te duur vinden we, de man blijft de prijs echter naar beneden gooien tot uiteindelijk $ 80 maar we kopen toch maar niet. Is wel wat veel geld om zo bij een kraampje uit te geven.

Bij de Gapstow Bridge, ook bekend uit Home Alone, gaan we op een bankje picknicken. Er zit een grote rat achter ons, maar die heeft gelukkig geen interesse. Weer toegekeken hoe influencers foto’s en filmpjes maken alsof het allemaal spontaan is terwijl alles van tevoren bedacht is. Dat lijkt ons niet echt leuk om zo een stad te beleven als je telkens ‘perfecte’ plaatjes moet maken.

We lopen het park uit en gaan richting de Roosevelt tram. Eerst door de hectiek van een drukke straat. De tram is met een kabelbaan en je gaat op grote hoogte naast de Queensbrough bridge naar Roosevelt Island aan de overkant van de East River. Een korte rit met mooi uitzicht op de skyline van Manhattan. Aan de overkant kun je door een nieuw aangelegd park langs de waterkant lopen. Het uitzicht is mooi want je ziet een groot deel van Manhattan liggen. Omdat we vlak tegenover het VN-gebouw zijn aan de overkant en de grote algemene vergadering deze week is met heel veel regeringsleiders zijn er 2 kustwachtboten voor het eiland met machinegeweren erop net als in de film. Ook mag je geen drones laten vliegen. Dat waren we ook niet van plan.

Het eiland is rustig en we komen nog een kleine kattenopvang tegen en heel veel ganzen, dat is echt een plaag hier. We gaan weer terug naar Manhattan, en lopen over Park Avenue naar Grand Central Station. We bedenken dan dat we vandaag het hele eiland van links naar echt hebben over gelopen, vandaar de vermoeide benen. Op Park Avenue is het heel druk, veel politie ook en straten die zijn afgesloten. Dat komt allemaal door de bijeenkomst deze week in het VN-gebouw, waar onder andere Erdogan was en zoals we nu weten de Amerikaanse president Biden morgen. Rutte schijnt hier vrijdag te zijn.

Op een gegeven moment moeten we over de straat lopen omdat de Waldorf Astoria hotel in verbouwing is. Er komt een colonne auto’s aan met beveiliging, maar je kunt niet kijken wie er in de auto zit. Bij de hotels in die buurt is ook heel veel politie en speciale beveiliging aanwezig. We komen nog een colonne tegen van beveiligde auto’s, weer geen idee wie daar in zit, maar de beveiliging staat hier wel op scherp.

Gisteren hadden we trouwens Elio Di Rupo gezien de minister-president van Wallonië. Ik had geen idee wie hij was, maar Edwin herkende hem toen we in de Ocolus liepen bij het WTC. Geen beveiliging voor hem, maar gewoon een klein clubje mensen erbij. Komt dus ook voor die vergadering.

Via een kantoorpand waar je doorheen loopt kom je in de grote mooie hal van Grand Central Station terecht. Even rond gekeken en foto’s gemaakt. Toen lopen zoeken naar de winkel van de metro, waar je leuke souvenirs kunt vinden. Zo koop ik een poster die ooit in de New Yorkse metro heeft gehangen. Deze hing er in 2018 in en hebben we toen gezien, het zijn kunstposters en deze heeft een leuke New York afbeelding. Thuis een mooi lijstje voor zoeken.

In de kelder is een Food Court dat voorheen druk bezet was. Nu zijn bijna alle eettentjes gesloten en zijn er ook geen zitplekken om te eten. Door corona de afgelopen jaren is er hier een hoop weg. Gelukkig zit Magnolia Bakery er nog wel, zij maken de lekkerste cupcakes die we uiteraard willen snoepen. We gaan voor de vanille cake met een heerlijke botercremelaag erop. Bij een statafelopgegeten, ze zijn nog steeds zo heerlijk als voorheen.

We gaan naar de metro en met een overstap komen we uit op Pennstation. Edwin gaat naar de Tannens, New Yorks oudste goochelwinkel. Hij gaat een bestelling ophalen. Ik vermaak me ondertussen in de Macy’s. Beetje rond gekeken, maar niks gevonden om te kopen. Op Herald square ontmoeten we elkaar weer. We lopen de Target in en bekijken wat Halloween spullen. Water en een snack voor de hotelkamer gehaald. In het hotel hebben even een uurtje de voeten laten rusten want we lopen weer veel vandaag.

Om 18 uur gaan we eten bij Chinese Panda. Een leuk eettentje met heerlijke orange chicken. Daarbij krijg je een gelukskoekje, maar de boodschap die op het papiertje erin zit is niet zo bijzonder, eerder erg algemeen. Na het eten op Times Square rond gelopen, weer heel erg druk. In de Hersey winkel geweest. Daar een kleine special edition Kit Kat met blueberry muffin smaak gekocht, die gaan we later testen. Nog een New York souvenirwinkel ingelopen, maar alles is heel duur en niet zo bijzonder.

Nog een rondje gewandeld rond Radio City Hall, weer een politie-escorte voorbij zien rijden, dat zijn dus al die grote wagens die we al dagen zien rond rijden. Bij de concertzaal is weer een uitverkocht concert van een artiest die we niet kennen. Het publiek ervoor is weer zeer apart en slecht gekleed. We lopen net buiten Times Square om terug naar het hotel. Bij de Fox studio’s is een uitzending die je vanaf buiten kunt zien, ene Jesse Watters presenteert er zijn show. Wij kennen hem niet, maar hij is een politieke commentator hier. In het hotel lekker rustig zitten, we hebben een drukke dag achter de rug.

New York, dag 2, 19 september 2022

We zijn vandaag al om half 5 wakker, nog geprobeerd te slapen, maar dat lukt niet. Korte nacht dus, dan maar even koffers herinrichten en foto’s van gisteren sorteren. Ondertussen op tv de begrafenis van de Engelse koningin volgen. Opfrissen voor het ontbijt, de vloer in het douche gedeelte heeft wat loszittende verf. Als je de douche aan zet snap je de reden want die straal is zo sterk, daar blaas je alles mee weg. We steken de straat over en eten eibroodjes bij Dunkin Donuts, onze favoriete ontbijttent.

We lopen richting de wolkenkrabber The Edge. Edwin gaat daar op de top een beklimming aan de buitenkant doen, dus we splitsen op want ik heb daar niet echt behoefte aan. Nog even samen bij het kunstgebouw de Vessel gekeken, en de waterkant bij de Hudson. Daarna gaat Edwin de toren in. Na een uitgebreide uitleg en omgekleed in een blauwe overall mag hij met de instructeur en 3 anderen naar boven.

Je zit vast aan een beveiligde kabel en gaat via een trap aan de buitenzijde van het gebouw naar de top. Daar kun je rond kijken en maken ze foto’s. Daarbij mag je op de rand gaan staan en achterover hangen. Edwin vindt het allemaal heel leuk, maar ik ben blij dat ik niet ben meegegaan, want dat had ik echt niet gedaan. Na anderhalf uur is Edwin weer beneden en hij vond het heel gaaf.

In de tussentijd ben ik gaan wandelen in het zonnetje en de warmte naar een wat centraler gedeelte van Manhattan. Beetje rond gedwaald en bij Macy’s voor de deur beland. Daar staan de klanten al te wachten voor de deur. Ik loop verder richting Bryant Park, onderweg even bij Whole Foods wat koekjes gehaald om te picknicken in het park. In tegenstelling tot gisteren is het heerlijk rustig in de stad, dus ook in het park is het heerlijk rustig zitten en mensen kijken.

Ik loop de hoek om langs de oude bibliotheek en neem de metro, niet zeker waar deze lijn uitkomt, maar ik weet dat ik ergens kan overstappen op een andere lijn. Degene naar WTC rijdt alleen met zoveel vertraging dat ik maar een andere neem en het laatste stukje loop. Hier is het wel druk met toeristen die naar het 9/11 museum gaan en de memorial bezoeken van de Twin Towers. Twee grote oneindige fonteinen op de plek waar ooit de gebouwen stonden.

De herdenking was vorige week dus er staan nog wat bloemen. Beetje raar blijf ik het vinden dat mensen er poseren alsof ze op een vrolijk bezoek aan een attractie zijn, terwijl het eigenlijk een plek ter nagedachtenis is. Dat is anders bij de kleine brandweerkazerne die er tegenover zit. Daar staan ook nog bloemen en kransen van vorige week en er hangt een poster met alle foto’s van omgekomen brandweerlieden bij 9/11. Hier geen selfies meer maar mensen die er kijken en praten met een brandweerman die bij de open kazernedeur staat.

Vanaf het WTC loop ik de Oculus in, het transportgebouw en winkelcentrum in een gekke vorm. Veel leegstand hier, bijna geen winkels op de onderste verdieping. Wel een hele grote New York souvenirwinkel, maar daar loop ik in mijn eentje rond, dus due heeft ook niet echt klandizie.

Ik haal bij een Walgreens een sandwich en snacks voor de lunch en loop naar de waterkant. Daar is het warm maar staat ook een harde wind. Langs de jachthaven gelopen waar 2 grote dure jachten liggen. Ik eet mijn broodje aan de waterkant. Rustig is het hier, behalve het geluid van helicopters die continu opstijgen voor toeristenvluchten boven de stad.

Verder gelopen langs het water richting Battery Park met uitzicht op het Vrijheidsbeeld. Halverwege heb je een soort houten wandelpad als eiland met brug waar je kunt zitten. Ik eet daar nog wat snacks. Bij de prullenbak zit een eekhoorn die graag nog wat restjes eten wil, maar ik geef maar niks ookal is hij wat opdringerig. Daarna nog wildlife in de vorm van vele rood/oranje vlinders. Vlak voor de pier met de ferry’s loop ik terug naar het WTC. Je hebt daar zo’n mooi recht pad voor waarmee je recht op WTC1 af loopt. Onderweg een hondenspeelplaats gezien waar diverse honden nog al wild met elkaar spelen. Ik wil nog even naar de Century 21 winkel, maar deze blijkt in verbouwing tot volgend voorjaar.

Intussen is Edwin ook op dit gedeelte van Manhattan aangekomen, dus proberen we ergens af te spreken. Ouderwets via sms-berichten want zonder Wifi heb je hier geen internet. Het zou Greenwich Street worden, waar ik toevallig al ben, maar Edwin toch niet. Hij stelt voor bij de Wall Street bull elkaar te ontmoeten. Alleen weet ik niet waar dat precies is, en zonder kaart of internet is het even goed nadenken. Gelukkig kom ik op een bekend punt uit en vinden we elkaar alsnog bij de bull. We lopen samen naar Wall Street in smalle straten met hele hoge wolkenkrabbers. Er is een protest bij de Stock Exchange van Filipijnen. Wij lopen naar de waterkant waar tegenwoordig een mooie boulevard is. Dit is mooi opgeknapt, helaas is dat niet het geval van de oude pier 17, die hebben ze verbouwd tot een lelijk modern gebouw.

We bekijken de Brooklyn Bridge, van de week gaan we daar overheen lopen. Voor nu lopen we naar een supermarkt om een kleine snackpicknick in het park bij City Hall te houden. Edwin heeft een croissant en ik eem bakje met strawberry shortcake. Deze is echt heel lekker, cake in een bakje met aardbeienjam en cream. Vanaf ons bankje zien we een eekhoorn met een nootje zitten, die wordt weggejaagd door een grote rat. Daarna hangt de eekhoorn op het bankje naast ons over de leuning, heel schattig.

We nemen de metro naar Union Square, helaas hebben ze het leuke park daar verbouwd en is het niet meer zo mooi als voorheen. Alleen de hondenspeelplaats is mooi met aparte gedeeltes voor grote en kleine honden. We bezoeken de Lego-winkel, een beetje oude maar wel leuk om rond te kijken, ze hebben leuke modellen en je kunt op een scherm kijken welk Lego-poppetje je zou zijn. Edwin een ridder en ik een soort Jeti, niet echt een compliment.

Buiten is het inmiddels erg donker geworden en regen is onderweg. Daarom lopen we een Italiaanse winkel binnen, een soort supermarkt met grote afdelingen voor vlees, gebak en natuurlijk pizza. Buiten regent het zo hard dat we besluiten nog even te blijven, ook nog onweer erbij. We zien bij een andere uitgang van de winkel de metro-halte voor de deur en rennen daar snel heen. Dat idee hebben heel veel mensen, het is heel druk. Bovendien gaat deze de verkeerde kant op, dus eigenlijk hebben we er niets aan. Omdat de regen niet aanlokkelijk is gaan we toch maar mee en stappen we wel over bij de volgende halte.

Een grote groep in wit geklede mensen met veel spullen gaat ook mee, dat past eigenlijk niet. Na veel geprop gaan we weg. Bij de volgende halte moeten we overstappen, dus ik wring me door de mensen naar buiten. Ook omdat de meneer naast niet uit de weg wil gaan voordat de metro stil staat, beetje een eikel. Maar goed we komen vast te staan op de halte want het is zo druk dat niemand de trap meer af kan. De volgende metro is gek genoeg niet zo druk als de halte. Na nog een overstap zijn we in de buurt van ons hotel.

We gaan bij Villa Pizza eten, ik een pizza slice Hawaii en Edwin een stromboli pizzabroodje. De pizza is helaas slecht afgebakken, want de bodem is droog en te krokant, erg jammer en teleurstellend. Inmiddels is het droog dus lopen we naar het hotel om even rustig te zitten. Later gaan we nog op het dakterras kijken in het donker. Zo mooi om alle verlichte gebouwen om ons heen te zien, waaronder de Empire State Building. Bij de kleine deli winkel halen we nog wat te drinken, maar verder gaan we de stad niet meer in, we zij een beetje moe na de korte nacht, morgen weer een dag.

Aankomst in New York 18 september 2022

Vandaag vroeg opgestaan omdat we beginnen aan de vakantie naar New York en Los Angeles. Vanwege de vele drukte problemen op Schiphol zijn we 4,5 uur van tevoren aanwezig. Het is nog niet zo druk, dus ook geen wachtrij bij het inchecken van de bagage. Wel voor de handbagage check, maar was ook niet zo heel lang en bij paspoortcontrole gingen net de digitale poortjes extra open, dus binnen 40 minuten waren we er doorheen.

De rest an de tijd benut met wat rond lopen en zitten puzzelen. Bij de gate staan onze namen op de borden want net als veel anderen moeten wij ons nog melden voor de definitieve check dat wij gevaccineerd zijn tegen corona. De vlucht van 7,5 uur verloopt vlot, de indeling in het vliegtuig is fijn, want we zitten in rijen van 2 aan de raamkant, dus geen extra persoon naast ons. Eten is wel ok maar niet heel bijzonder, gelukkig kun je achterin het toestel zelf wat snacks pakken.Het vliegtuig is helemaal vol, dus uitstappen duurt voor ons even vanaf rij 50.

In de aankomsthal bij de paspoortcontrole is het druk, 60 minuten wachten is de verwachting. Slalommend langs de lintjes en poortjes klopt dat ongeveer wel. De man achter de balie werkt snel en daarna staan onze koffers al bij de bagageband. Met de airtrain naar de metro, we nemen lijn E naar Penn station, 13 haltes mee. Met de koffers de trap op is altijd een feest, maar dan sta je wel midden in de stad, met uitzicht op de Empire State building.

Even wennen dat we hier zijn, drukte en verkeer en midden tussen de hoge gebouwen. We lopen naar ons hotel aan de 9e Avenue en 41ste straat. Onderweg bij een ‘deli’ winkel water en een snackje gehaald. We slappen in het Truss Hotel, waar een zeer vriendelijke meneer achter de balie ons incheckt. Veel tips gekregen en we mogen in dit gebouw waar ook appartementen in zitten, gebruik maken van het dakterras om bijvoorbeeld te picknicken, klinkt goed.

De kamer is voor New Yorkse begrippen best groot en netjes, dit houden we wel uit hier voor een weekje. Even een uurtje gezeten en spullen uitgepakt. Dan willen we met de lift naar het dakterras om te zien hoe het eruit ziet. De lift daarheen is echter stuk, maar een behulpzame medewerker loopt met ons mee om te laten zien hoe je er wel komt, via een andere lift en een gang omlopen. Buiten is het zeer mooi, we staan temidden van andere hoge gebouwen en je kunt alle kanten op kijken. De bekende watertorens die op de daken staan zijn goed te zien. Hier gaan we zeker vaker naar toe misschien morgen ook ontbijten. Het uitzicht is echt waanzinnig.

We lopen het hotel uit en gaan richting Times Square, dat is hier vlakbij. Het is enorm druk met toeristen en blijkbaar was er een viering van Onafhankelijkheidsdag van Mexico, veel Mexicanen op de been met vlaggen. De parade was eerder vandaag. Wat foto’s gemaakt en voetje voor voetje naar 5th Avenue geschuifeld. Druk verkeer ook, fietsers in volle snelheid die niet opletten. Opvallend ook dat veel mensen hier in heel grote auto’s rijden, van die auto’s die je normaal in de beveiliging ziet.

Bij Rockefeller Plaza gekeken naar rolschaatsbaan en de Nintendo-winkel bezocht. Over 5th Avenue naar de Lego-winkel, waar ze een kunstmatige rij hebben staan zodat de winkel niet te druk is. Heel mooi gemaakt alle decoratie van Lego met het vrijheidsbeeld, Times Square en een grote gele taxi. Overal Avengers zoals Spiderman en Thor in de winkel. We hebben niks gekocht, maar rondkijken was leuk. Tijd om wat te eten, dus lopen we een stukje terug naar de McDonald’s voor een lekkere hamburger. 

We willen nog even Central Park aantikken en komen daar via Colombus Square aan. Op zondag is het erg druk in het park. Bij de ijsbaan gekeken want deze is veranderd in een rolschaatsbaan met disco, compleet met foute muziek en lichtshow. Om half 8 wordt het hier al donker dus dat is nu mooi uitgelicht. Via een rustig wandelpad verlaten we het park, onderweg nog een grote rat gezien. Datis niet vreemd, want morgen is het vuilophaaldag en in het park en op straat liggen enorme stapels vuilzakken, van het formaat waar wel 2 volwassen mensen in passen. Het stinkt dus overal behoorlijk met de warme temperatuur erbij.

Over 5th Avenue lopen we terug naar Times Square, bij de Radio City Music Hall is de straat afgezet, op de heen weg zagen we hier ook al veel beveiliging. Er staan veel mensen met oortjes in en een hele batterij aan beveiligingsauto’s. Twee auto’s hebben Turkse vlaggen voorop, maar we weten niet voor wie het is. In het hotel op internet gekeken en de Turkse premier Erdogan blijkt in de stad te zijn voor de VN, dus vandaar. Hij had net als ons een rondje door Central Park gewandeld.

Op Times Square is het nog steeds heel druk, en in het donker leuk om te kijken naar alle lichtreclames. Er komen ook hele groepen mensen voorbij die naar het concert van zangeres Rosalia gaan, nooit van gehoord maar deze mensen wel. Allemaal slecht of te weinig gekleed, je haalt er zo uit wie er heen gaat.

Bij CVS waterflesjes gehaald en een klein cakeje met kaneel. Terug naar het hotel gelopen en wat tv gekeken, vroeg gaan slapen want we zijn inmiddels al 24 uur wakker.

Laatste dag in Singapore

De laatste dag in Singapore is aangebroken. Vanavond of beter gezegd vannacht vliegen we terug. Edwin gaat een rondje hardlopen, onder andere richting Marina Bay en Fort Canning. Bij Fort Canning is een wenteltrap, een selfie spot, waar mensen overdag voor in de rij staan. Nu is er niemand dus een selfie is zo gemaakt op de wenteltrap met bomen en lucht erboven. Als hij terug is gaan we voor de laatste keer van het ontbijt genieten. Het is beter als gisteren, voldoende keuze en lekkere samosa’s. De koffers pakken we vervolgens alvast in. We hebben de kamer nog voor de rest van de dag, dus ze kunnen daar blijven staan.

Met de metro gaan we naar de Botanical Gardens, een groot park. Op zondag niet de rustigste plek, veel mensen gaan er picknicken. Het is dan ook ideaal weer, zonnig en warm. We wandelen door het park, bij een vijver met laag water wemelt het van de waterschildpadden. Ze worden door mensen gevoerd met brood, niet hun ideale eten. Maar de schildpadden komen hierdoor wel aan land, en lopen gewoon tussen je door, bedelend voor eten. Al happen ze overal in.

De tuin is verder mooi om door heen te lopen. Veel palmbomen en struiken die een jungle sfeer geven. Bij een vijver kruipt een grote hagedis over de oever, echt een heel groot dier waar veel mensen gewoon aan voorbij lopen. Wij kunnen hem goed bekijken op slechts enkele centimeters afstand.

We bezoeken de orchidee tuin, veel mooie bloemen gezien, was een mooie, kleurrijke tuin, en orchideeën in overvloed. Soms verwerkt in bogen, en ook de naar beroemdheden vernoemde orchideeën ontbreken niet. Als we daar uit weg lopen steekt er een grote hagedis van zeker een meter lang het pad over. Hij gaat langs het pad zitten graven, en vindt een regenworm om te eten. We kunnen er gewoon naast blijven staan, het dier interesseert het niets.

We volgen een junglepad dat door het park loopt. Het is niet zo spectaculair, maar je loopt tussen hoge bomen en veel begroeiing dus de jungle sfeer is er wel. Tot je kippen en een haan tegen komt, die lopen hier overal rond.

Als we het park helemaal rond gelopen hebben, gaan we met de metro terug naar Bugis, de metrohalte om de hoek van ons hotel. In het winkelcentrum eten we heerlijke broodjes. En spenderen we nog wat dollars, want we hebben nog wat contanten over. Gelukkig is er een boekenwinkel, waar ik meteen terecht kan voor een boek dat ik wilde kopen.

In de middag gaan we naar het hotel om wat uurtjes te slapen. Niet omdat we bejaard of moe zijn, maar we vliegen vannacht om een uur of 2 weg, de vlucht duurt zo’n 12 uur en meestal slapen wij niet aan boord, dus nu alvast wat slaap pakken. Voor het avondeten lopen we nog een laatste keer door de buurt en langs de Chinese tempels. Er is een hoop drukte op straat met kraampjes, en je kan op borden de toekomstvoorspelling per sterrenbeeld voor 2020 alvast lezen.

We eten bij de McDonald’s omdat ze daar een burger verkopen die je in Nederland niet hebt, en deze is zo lekker met ei en kaas en barbecuesaus. Aan het tafeltje naast ons zet een oudere vrouw haar tas en drankje neer. Als haar bestelling van patat, een visburger en de cola er is, loopt ze weg met de cola. Ze gaat naar buiten en komt zeker 10 minuten later pas terug. Zo lang zouden wij onze spullen en eten nooit onbeheerd achter laten.

De cola heeft ze waarschijnlijk gebracht naar iemand buiten. Als ze eenmaal gaat eten gebruikt ze wel 3 zakjes peper om over haar visburger te gooien. Ze houdt vast van pittig eten, we vinden het allemaal maar vreemd. Na het eten verder gelopen door de buurt en het winkelcentrum. Daarna naar het vliegveld met de metro.

Het vliegveld hier is enorm, we kijken bij de grote binnentuin met zijn fontein in het midden, de Jewel. Daar is ook een lichtshow op muziek op vaste tijden. We bekijken de show, wel mooi, maar een beetje traag qua opbouw. Dan door naar de douane, waar het stil is.

De vlucht zelf is lang, meer dan 12 uur. We zijn af en toe een beetje weg gedommeld. Boven de bergen van Afghanistan nog flinke turbulentie gehad. Eenmaal geland, blij dat de vlucht erop zit. De reis jammer genoeg ook, we hebben het heel erg naar onze zin gehad, eigenlijk nog tijd tekort om alles te bekijken en te beleven. Zeker een plek om nog eens terug te komen.

Chantal

Orchard Road en Gardens by the Bay

Vandaag uitgeslapen, na 2 vroege dagen. Wat later bij het ontbijt, de drukte is blijkbaar net achter de rug want veel dingen zijn op, ook de glazen en kopjes wat best irritant is als je iets wil drinken. De overgebleven loempia’s zijn behoorlijk aangebrand, niet het beste ontbijt dus.

We wandelen vanuit het hotel richting Orchard Road. Het is erg zonnig en behoorlijk heet. Orchard Road is een drukke winkelstraat waar je veel dure winkels vindt, maar ook enorm veel overdekte winkelcentra. Als je wil winkelen heb je aan 1 dag niet genoeg. Wij komen meer om rond te kijken. De straat en winkels zijn al in Kerstsfeer, wat een vreemd gezicht is als het zo warm en zonnig is.

Net als gisteren in Batam is er een muziekevenement voor schoolkinderen. Deze keer slecht uitgevoerde dans, we blijven dan ook niet lang hangen. In 1 van de winkelcentra vinden we een Japanse supermarkt. We kunnen bijna niets lezen, maar het is wel leuk om rond te kijken. Overal kleurrijke schreeuwerige reclame, en een promotie liedje dat door de winkel schalt. Ze hebben diverse smaken KitKat. Edwin koopt er 1 met zoete aardappel. Als we later proeven blijkt het ook nog heel lekker te zijn. De dingen die we niet kunnen herkennen laten we maar liggen. Of als ze te herkenbaar zijn maar raar om te eten, zoals een hele inktvis op een stokje.

Later op de dag gaan we met de metro naar Marina Bay. Daar zouden we vandaag met de elektrische step gaan rond rijden, maar tot onze grote teleurstelling mag dat niet meer. Afgelopen woensdag is er een verbod op deze stepjes ingesteld in de stad. Echt heel stom, want het was zo leuk geweest om een deel van het Formule 1 circuit met de stepjes te rijden. Hadden we dit nu maar afgelopen zondag gedaan toen we hier waren.

Via de overdekte mall lopen we naar de Gardens by the Bay. Daar eten we een ijsje en wandelen door het park. Helaas weer geen otters gezien. We gaan langs bij de vliegerwinkel. Vorige week zagen we veel mensen vliegeren en dat lijkt ons ook wel leuk. We kopen in het kleine winkeltje een vlieger met een konijn erop met 100 meter lijn. Ze maken hem vliegerklaar voor je, dus we kunnen meteen naar het grasveld. Er staat niet veel wind, dus wacht iedereen tot er een beetje wind komt. Het sein om op te springen en de vliegers op te laten.

Dat is best lastig, je moet elkaar de ruimte geven, maar ook de vlieger vaart geven. Het lukt gelukkig wel, en het gaat best goed totdat 2 andere vliegers gaan dwarrelen en ze verstrikt raken in onze lijn. Edwin is vervolgens een tijdje bezig met de 2 Chinese mannen van de andere vliegers om de boel uit elkaar te halen.

Het lukt nog 1 keer om de vlieger bij weinig wind op te laten, daarna gaat de wind liggen en is de pret over. Tijd om te gaan eten. We gaan net als vorige week langs bij Satay by the Bay. De eetstalletjes met een variëteit aan Chinees eten. We bestellen stokjes saté en bij een ander stalletje nasi. Je krijgt een pieper mee en kunt aan een lange eettafel wachten tot deze af gaat en het eten dus klaar is.

Het is heel druk dus het duurt lang, maar het eten smaakt goed, ook al zitten er garnalen in de nasi. Als het op is bestellen we ook nog een portie kleine loempia’s, ook die smaken goed. Na het eten naar de grote kunst bomen met lichtjes gelopen waar om kwart voor 8 een show is. Deze keer op operamuziek, echt heel mooi om te zien. Na afloop ook moeite om weg te gaan, het is de laatste keer tijdens deze reis dat we hier zijn.

Met de metro vervolgens terug naar het hotel. Morgen onze laatste dag in Singapore.

Chantal

Bezoek aan Batam Indonesië

Weer een vroege ochtend, na een snel ontbijt met de metro naar de ferry bij Vivo centre zodat we met de boot naar Batam, Indonesië kunnen. We worden weer uit gestempeld bij de douane. In de regen, voor het eerst dat we hier zijn, over de steiger naar de boot. Het is rustig aan boord, er is voldoende zitplaats bij de ramen.

De zee is vrij ruw, dus het is een wiebelige overtocht, maar het gaat wel snel. Je vaart tussen enorme tankers door. Onderweg spelen ze na het veiligheidsfilmpje, grappige filmpjes af een soort bananasplit, sommige zijn erg flauw maar vermakelijk is het wel. Aan de overkant van boord en we zijn in Indonesië. Bij de douane gaat het snel, en we zijn weer een stempel rijker.

Bij de aankomst poort staat onze taxichauffeur en gids voor de dag ons met een naambordje op te wachten. Niet dat het bordje nodig was, want we zijn de enige Westerse toeristen op de boot. Eerst een toilet bezoeken, tja als ze allemaal zo zijn hier. Er is een douchekraan in, zodat men zich kan wassen voor het gebed, gevolg is dat alles van boven tot onder nat is. Verder wordt hier geen wc-papier gebruikt, een fijne wetenschap.

We gaan op pad, het is hier een totaal andere wereld als in Singapore. Allemaal veel ouderwetser, voetpaden van zand ook, gebouwen die half af zijn en heel veel scooters en motoren in plaats van auto’s. Onze gids komt van dit eiland, ze spreekt nog niet zoveel Engels maar weet wel wat leuke plekken om te laten zien. Zonder gids is het lastig hier, dan moet je of zelf een auto huren of met een groep in de bus mee, dit leek ons leuker.

De eerste stop is bij de welkomst letters van Batam. Op een vervallen parkeerplaats kun je voor de letters op de foto gaan. Hierna rijden we door naar de Maha Vihara Duta Maitreya tempel, een tempel vol lachende boeddhabeelden. Het is een enorm gebouw, de schoenen moeten uit voordat we naar binnen mogen. Er zijn een paar enorme boeddhabeelden te zien. Buiten verteld een meneer die hier werkt ons over Chinese sterrenbeelden, en zoekt op welke wij zijn. Het is een aardige man die leuke dingen verteld, maar op een gegeven moment hebben we het wel gehoord, het is natuurlijk vriendelijk maar na een tijdje wil je verder.

Dat doen we dan ook, de auto weer in en door naar de Barelang brug, de grootste toeristische attractie hier. Het is een rit van een half uurtje, waarbij we onderweg door echte arme gedeeltes van het eiland komen. De huizen gemaakt van golfplaten en hout, soms van steen. Veel marktkramen langs de weg die allemaal chips en water lijken te verkopen. De kraampjes zakken bijna van ellende in elkaar. Ondertussen worden we de hele tijd ingehaald door brommertjes links en rechts over de weg scheuren. Een totaal andere omgeving als Singapore dus.

Bij de brug veel lokale toeristen, we zijn de enige Westerse toeristen. Dat valt nogal op, we trekken meer bekijks dan de brug. Die overigens niet echt bijzonder is. Overal lopen fotografen die mensen op de foto zetten, snel een printje maken achterop een kastje van hun scooter, en deze dan verkopen.

Een groepje dames uit Sumatra heeft ons gespot en ze vragen iets over een foto. Wij denken dat ze willen dat we een foto van hun maken, maar nee ze willen met ons op de foto. Heel apart, we weten niet goed waarom, maar het is wel ok. Onder luidt geroep en enthousiast gaan we met ze op de foto. Even later worden we door nog 4 mensen aangesproken, die willen ook met ons op de foto, we doen dat maar, toch is het een raar iets.

Na de foto’s rijden we door naar de Vihara Budhi Bhakti tempel. Een tempel met verschillende grote beelden en een centrale plek die mooi versierd is met rode lampionnen en kaarsen. Van de gids krijgen we muntjes om in de vijver te gooien en een wens te doen. Daar zijn wij eigenlijk niet zo van, maar ze dringt aan, dus doen we het maar.

Rond de middag komen we aan bij een winkelcentrum. Een klein beetje geld gewisseld, want je kunt hier niet pinnen. Het toilet is met zo vreselijk als op de luchthaven, hoe doen die mensen dat hier zelf toch. Bij een bakker kunnen we broodjes halen, je mag zelf pakken, er is zoveel lekkers. De dame achter de balie roept nog wat over een aanbieding, we snappen het niet helemaal maar het blijkt dat we 2 gratis broodjes mogen pakken. En het kost hier al helemaal niets, de hele dag door verbazen we ons over de prijzen.

De broodjes smaken goed, en we hebben nog wat tijd om door het winkelcentrum te lopen. Daar is niet veel bijzonders, behalve het personeel. Zodra je door een winkel loopt komt er een schaduw in de vorm van een verkoper achter je aan. Ze zeggen niets, maar blijven vlak achter je staan of lopen, best irritant want je kunt ze niet afschudden.

De volgende stop is bij een kleine tempel, deze ziet er mooi uit, wat ouder als de vorige 2, alleen staan er borden dat het niet voor toeristen bedoeld is. Dus gaan we weer weg. De gids weet nog een leuk park waar je herten kunt voeren, was wel leuk.

Iets waar je voor naar dit eiland komt is de layer cake. Een cake met heel veel dunne laagjes, bij ons bekend als spekkoek. We gaan naar de bekendste bakker ervan, de Golden Layer Cakes. Daar mag je proeven en dan kiezen welke smaak je wilt. We kiezen er 1 met kaneel, die smaakt het lekkerst.

De laatste stop is bij een park aan het water, het is een klein pretpark wat is uitgestorven, en vergane glorie is. Veel is er niet te beleven. Voor een aantal mensen zijn wij weer de grootste attractie. Een aantal dames van Batam komen op ons af, super enthousiast lachen en gillen. Ze willen met ons op de foto. Voor ik het door heb sta ik al met een mevrouw op de foto. Edwin moet erbij, een willekeurige jongen wordt gevraagd de foto te nemen. Dolenthousiast zijn ze, wij weten niet wat ons overkomt, zo voelt het dus om beroemd te zijn. Heel gek hier.

Bij de ferry poort zeggen we onze gids gedag, en bedanken haar voor de service. We moeten nog even wachten voor we de boot op kunnen. Dus eten we bij de bakkerij een broodje met mierzoete thee, niet weg te krijgen. In de hal beneden klinkt een soort fanfare muziek. Daar is een muziekevenement aan de gang, allemaal schoolmeisjes met trommels en dergelijke.

Als we hierna denken, kunnen er nog meer gekke dingen gebeuren, worden we aangesproken door 3 schoolmeisjes. Wij denken dat ze net als de anderen met ons op de foto willen. Maar nee, zij willen een interview op camera. We moeten onze mening geven over Batam, dit winkelcentrum etc. Hier hebben we niet zo’n zin in, dus zeggen we nee. Ze zijn daar heel teleurgesteld over, dat vinden we best zielig, maar we gaan niet overstag.

Bij een enorme supermarkt willen we onze laatste roepies opmaken. Omdat alles zo goedkoop is, is dat nog lastig ook. Bij de muziekoptredens kijken we ook nog even kort, maar dat is niet vol te houden, de kinderen zingen enorm vals.

Met de boot gaat de terugreis vlot, weer dezelfde flauwe filmpjes als op de heenweg. De 3 mannen in traditionele kleding schuin achter ons liggen helemaal in een deuk. We eten bij het foodcourt lekkere rijst met kip en gaan na deze lange dag terug naar het hotel.

Batam bezoeken was heel leuk, maar zo mooi en luxe als het eiland wordt aangeprezen op filmpjes is het allemaal niet. Het is meer een project voor toeristen wat niet echt van de grond komt, wat wel jammer is. We hebben ons echter wel vermaakt.

Chantal

Legoland Maleisië

Een vroege start van de dag, hierdoor is het ontbijt nog lekker rustig. We lopen naar de Singapore Flyer en stappen daar op de bus naar Maleisië. We gaan daar Legoland bezoeken, dat zit hier net over de grens. Bij de grens moeten we de bus uit om officieel uit gestempeld te worden. Dan weer de bus in en door een stuk niemandsland, de brug naar Maleisië over. Aan de overkant de bus weer uit om daar langs de douane te gaan voor een stempel van Maleisië in het paspoort. Ook een check voor bagage maar dat stelt niks voor, de mannetjes die het scherm van de scan checken kijken amper op. Het ging lekker vlot allemaal, en we zijn in 1,5 uur bij Legoland.

Voordat we de bus uit mogen krijgen we eerst te horen dat we al onze spullen meemoeten nemen en dat we vanmiddag een andere bus hebben. Dit wordt wel 10 keer herhaald voor het geval dat iemand het niet snapt. Als je denkt dat de mevrouw klaar is met de uitleg, start ze weer opnieuw, het gaat maar door tot we eindelijk mogen uitstappen. We hebben zin om te vragen hoe dat nou precies zit met de bus, maar waarschijnlijk zal ze de humor niet snappen en krijgen we dan nog eens uitleg, dus laten we het maar zitten.

We hebben gratis toegang dankzij mijn personeelspas, net als in het Sea Life centre ernaast. Deze bezoeken we eerst. Moeten we voor een kaartje wel eerst naar de Legoland balie, waar het even tijd kost om uit te vinden hoe het nou precies werkt met dit pasje. Uiteindelijk lukt het. Het Sea Life centre is klein, maar heeft mooie aquaria. Het is eerder dit jaar geopend, dus alles ziet er nog nieuw uit. Er is ook veel personeel aanwezig voor uitleg, die we volop krijgen.

Verder een heleboel interactieve displays met spelletjes, en ook hier kun je zelf je vis inkleuren en scannen zodat hij in een digitaal aquarium zwemt. Als we uitgekeken zijn, lopen we naar Legoland. Daar is het heel erg stil, er zijn een paar groepen, maar voor de rest niet veel andere bezoekers. We kunnen dus alles op het gemak bekijken en de attracties doen zonder te wachten.

Bij de bootrit, waar je zelf mag varen in een vast parcours heb ik helaas een slecht werkend bootje, dus ik moet het gaspedaal heel hard in trappen, maakt het iets minder leuk. De ninjago attractie waarbij je met armbewegingen in een karretje de vijanden van je moet afslaan is erg grappig. Ik denk dat het personeel ook veel lol heeft met het bekijken van de camerabeelden want dan zie je de mensen wilde armbewegingen in de lucht maken.

We gaan vervolgens naar de draken achtbaan in een Lego kasteel. Hier is verder geen andere bezoeker, dus hebben we de attractie voor ons zelf. We gaan ieder in een eigen bakje zitten. De eerste rit is zo leuk dat we nog een keertje gaan. Omdat er niemand staat te wachten mogen we blijven zitten.

Aan het eind van de rit vlak voor het station gaat het mis en slaat de trein vast. Daar zit je dan, een technische storing. We moeten blijven zitten en wachten. Na een paar minuten komt er een medewerker aan met paraplu’s tegen de zon, want we zitten in de hitte en volle zon. Vriendelijke service, de jongen die ze brengt biedt aan om de paraplu boven mijn hoofd vast te houden, maar dat hoeft van mij niet, want dan staat hij zelf in de zon weg te branden.

Na een tijdje wachten komt de technische dienst en wordt er besloten dat we uit de karretjes geëvacueerd moeten worden. Personeel komt op de loopplank naast de trein naar ons toe, vast geklikt aan het hek met tuigjes. Ze halen de beveiliging van de beugels af en dan moeten wij (zonder tuigje) mee lopen naar het station. Wel het hek vast houden, maar die is door de zon bloedheet, dus dat is niet te doen.

Eenmaal in het station krijgen we de excuses, en een bon om bij een willekeurige attractie de rij mee te kunnen omzeilen. Maar ja er zijn geen rijen vandaag dus de bon is voor ons meer een souvenir. Inmiddels hebben we wel honger, dus even zoeken naar een restaurant waar je binnen kunt eten. Buiten is het zo warm, echt niet vol te houden, zeker niet in de zon.

We eten ergens een pizza, de prijzen voor eten zijn erg laag voor een pretpark, misschien zijn dingen gewoon goedkoper in Maleisië. Overal is trouwens erg vriendelijk personeel, ze moeten zich dood vervelen op zo’n stille dag maar laten daar niks van merken.

Na het eten lopen we verder rond en doen nog wat attracties. In miniland zijn gebouwen uit Aziatische landen echt heel mooi nagemaakt. Zoals de Petronas Towers in Kuala Lumpur. Het is allemaal mooi om te bekijken, maar zo heet in de zon, dat je er jammer genoeg niet te lang kunt blijven.

Tot besluit nog een ritje gemaakt in de bootjes, net als vanmorgen. Er zit een jongetje vast met zijn bootje, hij komt niet vooruit want hij heeft hetzelfde bootje als ik vanmorgen en krijgt de boot niet meer aan de gang. Edwin helpt wat met duwen tot er een personeelslid met een bootje aan komt om te slepen.

We kijken tot besluit nog in de winkels, en kopen een kleinigheidje. Daarna naar een klein winkelcentrum wat ernaast zit. We willen wat te eten kopen, maar hebben geen Maleis geld opgenomen, en pinnen kan hier niet. We vragen bij de ingang van Legoland of we weer naar binnen mogen, want daar kun je wel pinnen en dus iets eten. Het mag gelukkig.

Na het eten lopen we naar de bushalte, we moeten weer een immigratieformulier invullen om Singapore in te mogen. Met de bus zijn we zo bij de grens. Opvallend voor ons is onderweg de hoeveelheid scooters en motoren, het lijkt wel een optocht, maar is voor hier waarschijnlijk de makkelijkste manier om heen en weer te rijden naar werk en huis.

In Maleisië zijn we zo uit gestempeld, we rijden weer over de brug naar de grens naar Singapore. Daar komen we in een lange file terecht van bussen. Na heel lang wachten kunnen we eruit. Binnen staan we vervolgens weer in een lange rij bij de douane. Het gaat heel traag allemaal. Bij mij duurt het nog langer want als ik mijn stempel heb gekregen moet ik wachten tot de vrouw bij het andere loket klaar is. We moeten door hetzelfde poortje en die gaat pas open als we allebei een stempel hebben.

We komen als een na laatsten bij de bus, en kunnen dan eindelijk verder. Dit kostte gewoon een uur, zo zonde van de tijd. De terug rit verloopt vervolgens vlot. We stappen uit bij de Singapore Flyer en gaan met de metro richting hotel. Bij de McDonald’s nog een hamburger gehaald voor in de kamer. Een klein hapje kunnen we wel gebruiken.

Het was een lange dag, maar wel leuk. Morgen gaan we nog een keer de grens over, maar dan naar Indonesië voor een bezoek aan het eiland Batam.

Chantal

Singapore Zoo

Het ontbijt vandaag was nog drukker als gisteren, we hebben moeite met het vinden van een zitplek. Het buffet is vandaag aangevuld met Koreaanse pannenkoeken (wat los qua structuur en met groente er in, lekker met chilisaus), samosa’s en raar uitziende wortel stoomhapjes. Die laatste wilde ik uitproberen, maar de geur ervan deed me anders besluiten. Dan maar wat onbekend uitziend fruit gepakt, en in de grote kom yoghurt van het buffet laten vallen. Ik heb het er maar voorzichtig uitgevist. Het fruit smaakte overigens niet bijzonder.

Met de metro gaan we naar de Singapore Zoo. Eerst uitgestapt bij de halte waar zich een souvenirwinkel bevindt van het openbaar vervoer. Ze gebruiken bij de bus en metro leuke poppetjes om beleefdheidsregels in het openbaar vervoer uit te leggen. Daar willen we een souvenir van hebben. De winkel bevindt zich in het Verkeersdepartement van het openbaar vervoer. Bij een hek waar mensen met een pasje naar binnen lopen, gaan wij ook naar binnen, we weten namelijk niet zo goed waar het is.

We mogen na inschrijving in het gastenboek door lopen naar de winkel. Deze bevindt zich dus in een kantoorpand. Een andere mevrouw loopt vlak voor ons en moet steeds dezelfde kant op als ons. Als we een andere route nemen komt ze terug gelopen om te kijken waar we zijn. Blijkbaar is haar gevraagd ons te begeleiden, maar dan zonder zelf iets te zeggen. De winkel is uiteindelijk in een kantoorpand gevonden. Klein, maar wel leuke souvenirs om mee te nemen. Als we weg gaan zit die mevrouw te wachten, we denken dat ze een afspraak heeft, want nu loopt ze niet mee. We vinden zelf de weg terug en worden uitgeschreven. Was weer een gek avontuur.

We gaan nu echt door naar de dierentuin. Eerst de metro dan overstappen op de bus, dat is even zoeken, maar als je het nummer eenmaal weet is het een kwestie van in de juiste wachtrij gaan staan. Ook hier kunnen we inchecken met onze creditcard. Het is een lange rit, op ons meegenomen bushalte kaartje kunnen we een beetje in de gaten houden of we er al bijna zijn.

Bij de zoo zijn 3 parken, we kopen kaartjes voor de echte Zoo en het River Safari Park. De dierentuin is groot en zeer mooi. Hier groeien van nature al palmbomen en struiken die ze in Nederlandse dierentuinen kunstmatig moeten aanplanten, hierdoor is het heel natuurlijk om te zien. Ik zal niet de hele lijst met dieren opnoemen die we gezien hebben, want dat zijn er heel veel.

Er lopen trouwens ook apen los door het hele park, we zien er aan het begin en einde een paar. In de verblijven zelf zijn de dieren goed zichtbaar. Bij de olifanten hebben we mazzel, ze geven er net een presentatie waarna je als bezoeker mag voeren. Dat kost ongeveer € 2,75 dus doen we dit ook. Je krijgt een mandje met wortel, een struikje groen en een banaan. Dan mag je achter een laag hekje bij de olifanten gaan staan die in het water al staan te wachten. We geven elk een paar stukjes eten aan de olifanten, die dat met de slurf aan nemen, was heel leuk.

Hierna verder gelopen, er is heel veel te zien, er is bijvoorbeeld ook een kinderboerderij met onder andere konijnen in een heel mooi en zeer ruim verblijf. Dat vinden wij als konijnen liefhebbers natuurlijk leuk om te zien. Wat ook mooi is, is het Fragile Forest. Een enorme binnentuin met palmen en struiken waartussen allerlei diersoorten vrij rondlopen. Diverse vogels, en kleine hertjes, en dan ineens zien we een luiaard naast het pad, hij is aan het eten, zo mooi om te zien van dichtbij.

Je kunt naar boven en op een platform over de tuin heen kijken. Daar sta je op gelijke hoogte met de boomtoppen en kun je naast het hek van heel dichtbij vliegendehondvleermuisen zien. Die zijn ook aan het eten, en een beetje ruzie maken hierover. Hoe langer we kijken, des te meer dieren we zien. Ringstaartmaki’s zitten verstopt tussen de struiken, we zien een kaketoe, papegaaien en we weten niet zeker of ze er allemaal horen maar ratten lopen er genoeg. We vonden dit het leukste gedeelte van de tuin, omdat het zo natuurlijk was en de dieren er vrij door elkaar heen leven.

Het Afrika gedeelte is ook mooi, je staat heel dichtbij de neushoorns en giraffen. We eten een broodje en lopen dan naar de 2e tuin. Dat begint met wat aquaria buiten en een groot verblijf voor de panda’s. Het kan blijkbaar druk zijn, want ze hebben een wachtrij gemaakt, nu is het echter stil dus lijkt het wat overdreven. We zien 1 slapende panda, maar goed toch een panda gezien.

Hierna gaan we eten, want ongemerkt vliegt de dag voorbij en met de hitte en hoge luchtvochtigheid merken we dat we te weinig gegeten hebben. Even een goede pauze houden dus in een restaurant met airco. Edwin kiest onder andere voor een gestoomd broodje met chocola erin, deze krijg je geserveerd in het stoommandje en het broodje ziet er uit als een panda, heel leuk en het smaakt ook nog goed. Ik kies een kindermenu met kipnuggets, die krijg ik op een kinderbordje, wel grappig.

Als we zijn bijgetankt en afgekoeld lopen we over een lange brug naar de andere kant van het park. Daar blijkt dat de bootrit langs de dieren niet bij de prijs is inbegrepen, daar moet je voor bijbetalen, dat willen we nog wel, maar dan blijkt dat het een bootrit is waarbij je flink nat wordt. Dat vinden we dan niet zo leuk, dus toch maar niet gedaan. We doen het wandelgedeelte door een apenkooi, de aapjes rommelen wat tussen de struiken. Het laatste gedeelte is heel mooi met reuzenotters, al kunnen we die niet meteen zien, en een groot aquarium met zeekoeien. Deze kun je ook onderwater bekijken door een enorme ruit.

Echt heel mooi, je kunt de dieren door meerdere ruiten van alle kanten bekijken, ze zwemmen ook dicht voor de ruiten langs en dan heb je pas een idee van hun grootte. We spenderen zomaar heel wat tijd daar, en zien dan dat er toch een reuzenotter is gaan zwemmen in het andere verblijf. We lopen snel naar de tunnel waar de otter overheen kan zwemmen, maar het dier heeft dan al besloten om het water uit te gaan.

Nog maar even zeekoeien kijken dan, als we naar buiten lopen zijn de otters aan het zwemmen, deze keer maar niet terug gelopen naar de tunnel. Voor de busrit terug nog wat koekjes gekocht, lekkere zoete kinderkoekjes. Bij het busstation is een winkelcentrum, daar is niet veel te doen, maar wel een food court. We zien niet meteen wat lekkers, maar na lang wikken en wegen gokken we op een bord nasi lemak. Dit betekent rijke rijst, dus op je bord krijg je rijst met allerlei losse hapjes erbij. Op ons bord ligt kip, ei, pinda’s en gedroogde visjes. Dat laatste is echt helemaal niets voor Edwin, ik heb het wel getest, het was wel ok. Het geeft een beetje crunch aan je rijst.

Naast de nasi ook wat stokjes saté besteld, was lekker. We bezoeken de supermarkt naast het foodcourt. Deze is heel groot, je weet niet waar je moet beginnen. Na lang rond kijken wat lekkere snacks meegenomen en met de metro terug naar het hotel gegaan. Het is spits dus lekker druk, maken we dat ook eens mee.

Chantal