Grand Canyon

We zijn weer erg vroeg wakker, Edwin gaat een rondje hardlopen langs Lake Powell. Onderweg komt hij wat wildlife tegen, er lopen hier heel veel konijnen rond, woestijnhazen oftewel Jack Rabbits. Ze hebben van die hele lange oren met zwarte puntjes erop. Verder komt hij een Chinese meneer tegen die met zijn camper in het zand is gereden, hij staat natuurlijk muurvast, campers zijn daar niet voor gemaakt. Waarschijnlijk dacht hij dat het een gravelpad was, in ieder geval succes met uitgraven.

Na het hardlopen even opfrissen, de douches zijn een stukje lopen en we komen nog meer konijnen tegen en een roadrunner vogel. Voor het eerst moet je betalen voor de douche $ 2,- nog wel voor 15 minuten en om nou te zeggen dat ze mooi zijn.

Na het ontbijt rijden we naar de Grand Canyon, het is een lange eentonige rechte weg. Aan het begin zit nog wel een mooi stukje waarbij de weg tussen 2 nauwe rotswanden door gaat en je over een plateau uit kijkt dat honderden meters beneden je ligt. Daarna een stop gemaakt in Cameron, bij een zogenaamde trading post. Daar kun je allerlei Indianen souvenirs kopen. We zien niet echt iets moois en het is ook best duur.

Dus weer verder, rond de middag zijn we bij de Grand Canyon, bij binnenkomst loopt er een grijze vos over de weg. We stoppen bij de Watchtower, waar je een eerste blik over de canyon kan werpen. Ook staat er een oude stenen toren waar je in kunt, met uiteraard een souvenirwinkel. Edwin heeft een paspoort voor de Nationale parken, waarmee je in elk park stempels kunt halen, met datum en vaak een leuke afbeelding, die halen we vandaag op verschillende punten op.

We lunchen in de camper op de campeerplaats, naast ons stopt een camper met Zeeuwen, zoals gisteren gezegd het stikt hier van de Nederlanders. Na de lunch rijden we naar het visitor centre, even wat informatie over de tocht van morgen bekijken. We willen de Bright Angel trail gaan lopen de Grand Canyon in. Er zijn een paar stopplaatsen onderweg dus we kunnen zelf bepalen hoever we gaan, hangt van de conditie en het weer af, want alles wat je afdaalt moet je natuurlijk ook weer omhoog klimmen. Qua weer zou het onder de 30 graden moeten blijven, wat perfect zou zijn.

We rijden door naar de campground voor deze 2 dagen, en krijgen een plekje helemaal achteraan, aan de rand van het bos. Naast ons komt een mini caravan te staan, waar een hoop in kan zo zien we als de deur open gaat. We lopen naar de halte voor de shuttlebus en gaan naar de rim van de canyon, je kan via een voetpad langs de rand van de canyon een hele route afleggen. Eerst nemen we een kijkje bij het begin van de trail van morgen, het pad ziet er goed uit, maar de diepte is imponerend. Er komen ook wat mensen boven die de trail gelopen hebben, hopelijk lukt het ons morgen ook om een aardig eind te komen.

We lopen een lange route langs de rim terug naar de camping. Soms is er helemaal niemand, dus is het heerlijk stil. Het uitzicht over de canyon blijft ook geweldig. Nog even wat laatste boodschappen gehaald en terug naar de camper. Daar aangekomen staat er een groot hert bij de camper water te drinken, want door overdruk spoot er water uit de zijkant van de camper. Niets ernstigs, en het hert was er blij mee. Deze hertensoort die we vandaag ook al op de parkeerplaats en langs onze wandelroute tegen kwamen, zijn een stuk groter als de herten van van de week in Zion. Ze zijn niet echt bang van mensen, maar er wordt wel gewaarschuwd op te letten want ze zijn niet altijd vriendelijk. Dit hert liep weg en ging bij de buren drinken, er komt vanavond in de schemer vast nog meer wildlife voorbij.

Het diner vanavond is pannenkoeken, Edwin wilde hier graag zelf eens Amerikaanse pannenkoeken bakken, die zijn wat dikker als bij ons. Het lukt heel goed, ze smaken lekker, zeker in combinatie met blauwe bessen. Vanavond blijven we bij de camper, want morgen moeten we al vroeg op zodat we trail kunnen lopen als het nog een beetje koel is buiten.

Chantal en Edwin

Reisdag naar Lake Powell

Vandaag zijn we vertrokken van de camping bij Bryce Canyon. We rijden naar onze volgende bestemming, de camping bij Lake Powell. Het eerste gedeelte is dezelfde weg als we gekomen zijn op de heen weg. Dan de afslag naar Page, onderweg stoppen we bij een supermarkt in Kanab om wat fruit te kopen. Bij de kassa hoef je niets te doen, de kassamedewerker sorteert alles om je boodschappen op een zo praktisch mogelijke manier in de tassen te doen. Tijdrovend is het wel, maar ondertussen kunnen wij de 10 positieve punten lezen van het shoppen bij deze lokale supermarkt. Zo steunen we hiermee onder andere de lokale ondernemers, maar helpen wij ook om de American Dream in leven te houden. En dat met een paar boodschapjes.

We rijden door naar een trail, waar je naar een rots die lijkt op een paddestoel kunt lopen. Die afslag is zo onverwacht dat we er voorbij rijden, dus weer keren, gaat ook makkelijk met een camper. Als we er aan komen en uit de camper stappen, voelen we pas hoe heet het hier is. Het is dan ook een soort woestijngebied. We lopen door zand en gravel een deel van de route door aparte rotsformaties. Het duurt wat langer dan gedacht, en op een gegeven moment wordt het pad heel smal terwijl je moet klimmen. Op dat punt stoppen we er maar mee, het is onduidelijk hoe lang we nog moeten en geen ideaal pad, zeker niet in de hitte. Dus terug naar de camper gelopen en daar een lunch gegeten. 

We rijden verder naar Page, daar is een enorme dam waar je ook een rondleiding over en in kan krijgen. Met een groepje van 20 personen ga je met een gids mee, er zijn ook 4 andere Nederlanders bij, sowieso kom je er in deze gebieden veel tegen. De tour duurt 45 minuten en de gids vertelt alle feitjes over de dam, was best interessant. Je mag over de dam lopen en later daal je met een lift af naar de onderkant van de dam. Daar kun je een soort machinekamer, maar dan megagroot bekijken, om te zien welke techniek er gebruikt wordt om bijvoorbeeld stroom te genereren via de dam.

Na de tour rijden we naar de Walmart. We hebben wat extra handdoeken nodig, en Chantal wil graag een nieuwe Ipod kopen, de oude werkt niet meer zo goed en het is hier veel goedkoper als in Nederland. Bij de vorige supermarkten hadden ze hem niet, maar hier gelukkig wel en in de juiste kleur ook nog. Daarom superblij dat ik hem heb kunnen kopen, de verkoopster was ook zeer behulpzaam, en was er door andere Nederlanders ook al op gewezen dat het hier veel goedkoper was, er is sowieso veel vraag naar in verband met een aanbieding, dus mazzel, dat ze er eentje hadden.

Hierna rijden we naar Horseshoe bend. Het is nog steeds bloedheet, en we moeten ongeveer 10 minuten door zand en gravel lopen om er te komen. Veel busgroepen met Aziaten lopen ook rond, zij willen echt geen straaltje zon op de huid dus bedekken ze zich met paraplu’s, veel kleding en doeken, lijkt ons nog warmer maar goed. De Horseshoe bend kun je van bovenaf zien, als je tenminste vlak langs de rand op de rotsen durft te staan.

Je ziet dan de rivier om een grote rots stromen, wat daardoor lijkt op een hoefijzer. Heel mooi, maar ook wat eng zo hoog bovenop het uitkijkpunt zonder hekken. Na gekeken te hebben moeten we terug door het zand en de gravel, maar nu de heuvel op, extra zwaar met de zon die erg brand. In de camper meteen de airco aan om af te koelen.

Vanavond eten we eens niet bij de camper, maar gaan we naar onze favoriete diner Denny’s. Lekker gegeten, maar het personeel was waardeloos, ze zeggen zowat niets en Chantal kreeg niet meteen wat ze besteld had. Degene die ons bedient gaat stofzuigen tussen alles tafels door, waardoor iedereen zich lekker kan irriteren aan de herrie, rare timing voor een schoonmaak. De Oreo milkshake, hamburger, eggs in a basket en gedeelde chocoladelava cake met vanille ijs smaakten wel heel lekker.

Hierna zijn we naar onze camping bij Lake Powell gereden, weer een mooi plek gekregen. Wel oppassen want er lopen hier rode mieren, en die zijn niet zo vriendelijk. We hebben verder niets meer gedaan, want de hitte maakt het buiten onmogelijk en werkt ontzettend vermoeiend. Morgen rijden we naar de Grand Canyon.

Chantal en Edwin

Wandeling door Bryce Canyon

Vanmorgen was het erg fris hier, zelfs binnen in de camper, het is maar 11 graden. Ontbijten doen we dus binnen met wat broodjes. We nemen een vroege shuttle naar Bryce Canyon. We stappen uit bij Bryce Point. Vanaf daar gaan we de pick-a-boo trail lopen, die begint boven op de rim, met uitzicht op de hoodoos, de rood met witte rotsformaties waar Bryce Canyon om bekend staat. Het is een steile afdaling via haarspeldbochten, maar het pad is goed te belopen en breed genoeg zodat je niet meteen naast de afgrond hoeft te lopen.

De trail wordt door niet veel mensen gelopen, dus is het heerlijk rustig, en soms zelfs helemaal stil. Het uitzicht op de rotsformaties is geweldig, hoe dieper je afdaalt hoe mooier het wordt. Op een gegeven moment kom je ook door een rotspoort, met daarachter weer een mooi uitzicht. We dalen af helemaal tot onder in de canyon, ongeveer 200 meter afdaling in totaal. Daar loop je tussen bomen en de mooie rotsen, lijkt meer op een bos.

Onderweg komen we veel eekhoorns tegen, en een baby ratelslang, we horen hem ritselen in de struiken en zien hem omhoog kruipen langs de wand, was best bijzonder. We volgen de trail verder, en er blijkt een soort speurtocht te zijn waarbij je 3 punten moet passeren en fotograferen om een beloning te verdienen. We hebben er al 2 gevonden, dus gaan we door naar de Queens Garden Trail waar de laatste foto genomen moet worden. De klim naar boven begint ook langzaam, we zitten boven de 2000 meter grens, dus met de warme zon erbij is dat best vermoeiend.

Richting dit laatste punt wordt het steeds drukker, veel mensen lopen namelijk alleen een kort stukje vanaf het punt waar wij gaan eindigen naar hier, of zelfs nog korter. Na het laatste punt gevonden te hebben, lopen de trail naar Sunsetpoint, dat is weer helemaal bovenaan de rim. Het is flink klimmen op sommige stukken, maar ook heel mooi met het uitzicht in de diepte. We moeten weer door rotspoorten, en dan het laatste stuk flink klimmen naar boven.

In totaal is het waarschijnlijk 10km lopen/afdalen/klimmen geweest in zo’n 3 uur tijd en vlakbij het eindpunt zijn we dan ook al superblij dat we de hele route hebben weten af te leggen, en dat alles te voet, voelt echt super. Eenmaal boven is het even bijkomen want het is nu heel heet geworden, trots een foto gemaakt op de top.

We gaan meteen lunchen in het park, en de waterflessen aanvullen, nog een kort praatje gemaakt met een parkranger. Daarna naar het visitor centre gelopen, om de beloning op te halen. We moeten natuurlijk eerst bewijs laten zien in de vorm van foto’s. Daarna krijgen we de beloning: allebei een sticker. Toch leuk en bij de balie kun je ook nog een speciale pin kopen, en een diploma als aandenken, leuk om mee naar huis te nemen.

We nemen de shuttlebus terug naar de camping, daar gaan we even zitten bij de camper. De schoenen moeten we ook echt even poetsen, die zitten helemaal onder het stof, karweitje voor morgen. Later op de middag lopen we nog een stukje naar een uitzichtpunt. Het stuk lopen is saai, en erg warm, maar het uitzicht is uiteindelijk wel weer mooi met een grote waterval die uiteindelijk zal uitkomen in de waterval die we gisteren gezien hebben.

Terug bij de camper eten we hotdogs, weer campingvoer dus. Voor de rest niet zoveel gedaan. De Mexicaanse familie met 3 caravans zorgt voor genoeg afleiding. Eerst met het inparkeren van de caravans met de enorme pick-up trucks, een heel gemanoeuvreer op de vierkante meter, daarna met de uitgebreide barbecue. Morgen verlaten we deze camping weer, en gaan we naar Wahweap aan Lake Powell, tussenstop op weg naar de Grand Canyon.

Chantal en Edwin

Zion en Bryce Canyon

We zijn vroeg wakker, tijd om een rondje te hardlopen in Zion park. Op weg naar het park komen we meteen 3 herten tegen, het is bijna een plaag hier. Voor de deur van het park ook weer 1. Bij het begin van een trail gaat Edwin hardlopen, Chantal probeert het eerst even rustig in verband met de knieproblemen, maar na een paar keer afwisselen met wandelen gaat het toch aardig. De omgeving is ook erg mooi, het pad loopt kronkelend langs een riviertje tussen de hoge rotswanden in.

Terug bij de ingang is het al druk met een lange rij mensen die op de shuttle bus wachten. Wij keren terug naar de camping, na het ontbijt moeten we de camper gereed maken voor vertrek naar Bryce Canyon. We rijden eerst een mooie route langs rotswanden en diepe canyons. Halverwege is een lange tunnel, daar kan per keer 1 richting van het verkeer doorheen omdat de tunnel rond is en niet zo hoog. Met de camper moet je in het midden van de weg rijden want anders raak je de zijkant van de tunnel. Een beetje spannend maar het gaat goed.

Na de tunnel verandert het landschap langzaam in meer bos en een ander soort rotsen, nog steeds heel mooi. Daarna volgt een prairie landschap, we stoppen bij een paar winkeltjes langs de weg, ze verkopen er voornamelijk stenen, niet aan ons besteed maar de omgeving ziet er leuk uit. Volgende stop is bij een Duitse bakkerij, die stond gisteren al aangegeven op reclameborden. We kopen een lekker broodje, al is het assortiment erg karig, viel een beetje tegen als er zoveel reclame voor wordt gemaakt.

Bij een rustplaats kunnen we de broodjes eten, en zien we ook een kleine hagedis op de stenen zitten. Bij Red Rock Canyon maken we een tussenstop, we bezoeken het visitor centre, en lopen tussen de mooie rotsen een weg omhoog. Dit zijn de voorlopers van het rotswerk bij Bryce Canyon.

Na een lunchstop in de camper, rijden we naar Bryce Canyon. We lopen daar een korte trail naar een kleine waterval. Om bij de waterval te komen is er een beetje klauterwerk. Het laatste stukje is steil en brokkelig, Chantal haakt toch maar af, je moet immers ook nog terug zien te komen en vanaf een afstandje kun je de waterval ook zien. Edwin komt tot bij de waterval, het water is ijskoud.

Hierna gaan we naar Ruby’s Inn Campground, we krijgen een mooie plek naast wat bomen. De temperatuur is wat lager als in Zion, dus we kunnen nog even in de zon zitten. Het avondeten is deze keer kant en klare rijst uit een pakje met wraps en ei. Het smaakt goed, opeens komt er een kleine eekhoorn kijken, Edwin had nog een klokhuis van een appel laten liggen. Het diertje gaat er aan knagen, wel schattig, daarna komt hij onder de tafel zitten en ons op zijn achterpoten staand aankijken, erg schattig. Omdat hij verder geen eten krijgt, rent hij naar de buren.

Na het eten gaan wij naar een rodeo, die op een paar minuten lopen wordt gehouden. Het is kleinschalig, maar toch leuk. Natuurlijk begint het met het Amerikaanse volkslied, daarna volgen diverse onderdelen. Soms is het wel lang wachten, maar het stier rijden en lasso zwaaien is spectaculair.

Morgen gaan we wandelen in Bryce Canyon.

Chantal en Edwin

Zion National Park

Nieuwe dag op de camping, het went al dat je voor het toilet en de douche naar buiten moet, de faciliteiten zijn ook netjes dus op zich is het goed te doen. Zeker als je de deur van de camper open doet en er staan 2 hertjes voor je deur. Ze lopen hier overal tussen de campers door, en zijn absoluut niet bang. Gisteravond liep er ook al 1 te grazen tussen de mensen, maar nu waren ze dus echt bij ons voor de deur, heel leuk.

Ontbijten doen we buiten bij onze picknicktafel, gewoon wat broodjes, ei en fruit. Daarna zijn we naar de ingang van Zion National Park gelopen. Daar moesten we in de rij staan voor de bus naar de verschillende stopplaatsen in het park. Er zijn verschillende trails variërend van makkelijk tot zeer zwaar. Wij gaan er uit bij halte 6 om de trail te lopen naar Angels Landing, deze is zwaar vanwege het klimmen en de diepe afgronden.

Het is nog vroeg dus qua temperatuur goed te doen, het klimmen begint makkelijk maar hoe verder je komt hoe steiler de paden, ze zijn veelal aangelegd in korte haarspeldbochten waarmee je meteen een paar meter hoogteverschil overbrugd. De kwaliteit van de paden is zeer goed, waardoor je toch lekker kunt lopen. Na het eerste gedeelte volgt er een stukje canyon tussen hoge rotswanden, heel mooi om tussendoor te lopen, en lekker koel uit de zon.

Het gedeelte daarna gaat via korte paden en 21 haarspeldbochten erg steil omhoog, zwaar maar ook wel leuk om te lopen. Eenmaal boven een mooi uitzicht over de vallei en de plek vanwaar we begonnen zijn. Wij ze nu ongeveer 400 meter omhoog geklommen, zo leuk om dan de 1e top te bereiken.

De echte top ligt nog een stukje hoger op 453 meter, maar gaat via een smal pad met steile beklimmingen over rotsen, er is daar geen pad meer, wel kabels waaraan je je kunt vasthouden. Chantal slaat dit over want dat is toch wel erg spannend om te lopen. Dan maar wat wildlife op de foto zetten. Er lopen zoveel eekhoorns rond dat een mooie foto te maken is. Ze zijn wel irritant voor picknickers want ze willen constant eten pikken.

Edwin gaat wel naar boven, een hele klim langs steile afgronden, waar het loopgedeelte zeer smal is maar in een groepje mensen met hetzelfde tempo komt hij wel boven. Daar is een breed plateau en kun je rondom in de canyons kijken ver beneden je. De afdaling gaat ook goed, volgens Edwin zag het er moeilijker uit dan het was.

We gaan weer naar beneden via dezelfde route, het is inmiddels veel warmer geworden. Toch gaat het makkelijk want op de paden is veel grip ondanks dat ze erg steil zijn. Eenmaal beneden is het leuk om de mensen ver boven je te zien lopen waar wij zelf ook geweest zijn. Dan heb je pas echt door waar je naar toe geklommen bent. We houden een korte picknick in de schaduw, en gaan dan door naar een andere stop. Daar is een trail te lopen naar Weeping Rock, dat is maar een kort stukje. Een kleine klim en je staat bij een rotsmuur waar het water langs de rotsen naar beneden druipt of soms gewoon regent. Er groeien planten uit de rotswand doordat er zoveel water loopt. Weer terug naar beneden begint Chantals knie (na de valpartij van vorige week) wat op te spelen met het afdalen. Maar na al het klim en daalwerk van vandaag valt het eigenlijk wel mee dat het nu pas echt irriteert.

Een laatste trail is een looppad zonder klimmen zodat het makkelijker lopen is. Dit is het looppad naar de Narrows. Aan het einde ervan kun je met speciaal schoeisel en een stok door de rivier lopen in een canyon die steeds smaller wordt. Stond op ons lijstje maar gaan we niet doen, het is erg heet en we hebben al zoveel gelopen. Met de hitte erbij is dat niet meer leuk. We hebben ook al allebei zo’n 4 liter water op zonder dat we echt afkoelen, dus dit wandelpad was de laatste voor vandaag.

Met de bus 40 minuten terug naar het begin van het park. Daar koopt Edwin zijn diploma voor de klim naar de top van Angels Landing. We lopen terug naar de camping, en halen een ijsje bij een winkeltje. Het duurt erg lang maar de ene bol ijs die je koopt heeft het formaat van misschien wel 5 bollen in Nederland, dus je krijgt er een hoop voor terug. Het smaakt ook goed, dus bij de camper is het fijn om zo af te koelen.

Het avondeten is weer simpel, gebakken ei, een kaasbroodje en tomatensoep. Die soep was nou niet echt lekker, sowieso smaakt alles een beetje alsof overal onnodig dingen aan zijn toegevoegd. Brood is bijvoorbeeld zoeter gemaakt (tenminste zo smaakt het) en deze soep smaakt niet naar tomaten zoals we ze gewend zijn, maar goed dat zal wel bij eten op de camping horen. Morgen rijden we naar Bryce Canyon, weer een nieuwe camping uitproberen.

Chantal en Edwin

Van Las Vegas naar Zion

Eerste nacht in de camper was wat rommelig, veel wakker en draaien, zal het wennen aan de camper wel zijn. Er is ook een klein probleem met de camper, want als we water gebruiken loopt het water uit de camper aan de achterzijde. Edwin belt het verhuurbedrijf en we mogen langs komen. Eerst opfrissen, we hebben wel een mini douche en toilet in de camper, maar de faciliteiten op de camping zijn erg goed, dus daar gebruik van gemaakt.

Ontbijten doen we uiteraard in de camper, buiten zitten is lastig want het waait hier heel hard. Daarna met de camper terug naar het verhuurbedrijf, daar blijkt dat de aansluiting van waterslang naar de pomp niet vast zit, ze kunnen dat meteen maken gelukkig. Vanaf nu dus een goede wateraansluiting.

Bij de supermarkt Target langs geweest voor wat laatste dingen en daarna op weg dan Zion National Park, een flinke rit. Onderweg stoppen we bij een recreation area voor de lunch in onze camper. Wel makkelijk dat we zelf eten mee hebben en kunnen stoppen waar we willen. Dit is een heel mooi punt met rode en gele rotsen en de Virgin rivier die er langs loopt maar bijna droog staat.

Na de lunch doorgereden naar de volgende staat: Utah. Het rotswerk langs de weg wordt steeds mooier en hoger. Onderweg de eerste tankbeurt voor de camper gedaan, hij slurpt wel benzine, dus het duurde nogal voordat hij weer vol was. De campground bij Zion was makkelijk gevonden, we hebben een mooi plekje op de hoek. Edwin kreeg alleen de handrem niet meer los na parkeren. De buurman maar even gevraagd hoe het werkte want dan kon de camper nog een stukje achteruit.

We zijn naar de ingang van het park gelopen om alvast een kaart te regelen waarmee je alle Nationale Parken een jaar lang kan bezoeken, zolang blijven we niet natuurlijk maar het is wel makkelijk dat we de komende 2 weken zo de parken in kunnen. We hebben hier ook genoeg herten gespot, die lopen gewoon tussen de mensen in. Na een wandeling van en na de camper, gaan we eten. Simpele hot dogs komen vandaag uit de keuken. Ondanks de harde wind kunnen we die nog wel buiten op eten, en ook nog even buiten zitten lezen.

Morgen gaan we wandelen in het park, afhankelijk van het weer, met name de temperatuur gaan we kijken waarheen we lopen.

Chantal en Edwin

Las Vegas en camper ophalen

Las Vegas en camper ophalen

We zijn al vroeg wakker, net als elke dag, toch een beetje last van het tijdsverschil. In het hotel ontbeten, ze hebben er een soort diner zitten, waar het smullen was van een pannenkoek, toast, ei, bacon en eggs Benedict. Van het hotel kregen we een tegoedbon van $10,- per persoon om mee te kunnen gokken. Hebben we na het ontbijt dus ook gedaan, de roulette machine waar Chantal op speelde gaf nog het beste resultaat, dus wat dollars geïncasseerd. Toch apart om ‘s ochtend al te gaan zitten gokken, maar we zijn niet alleen er zitten altijd wel mensen achter de machines.

Na het uitchecken gaan we The Strip weer op, de andere kant op deze keer om de casino’s daaar te bekijken. Ook wat winkels bezocht, waaronder de Sketchers in The Venetian, wat sportkleding gekocht. Het meisje wat hielp was super vriendelijk, en vond onze reis heel leuk, haar 2e naam was ook Chantal maar dan anders geschreven, dus dat was wel grappig. Bij de Wynn voor de deur de mini fonteinenshow bekeken.

Daarna door naar Ceasars om een broodje te eten en via de Bellagio naar de Bally’s, het laatste casino voor ons hotel. Gisteravond viel het ons ook al op dat daar veel mensen rondlopen met een geweer in een lange koffer. Er is hier vast weer een congres aan de gang waar deze mensen samen komen. We vinden het toch wat apart om zoveel mensen met wapens te zien.

Vanaf het hotel een taxi genomen naar de camper verhuur. De Mexiacaanse chauffeur is lekker spraakzaam over sport (ijshockey is op dit moment erg populair omdat Las Vegas vorig jaar voor het eerst een eigen team heeft opgericht en die spelen op dit moment in de Stanley Cup finales, de hele stad is versierd want dat is voor een nieuw team nog nooit voorgekomen), en dus ook voetbal want hij snapt niet hoe Nederland niet mee doet aan de WK. Was een leuke rit zo, bij de camperverhuur alle uitleg gehad en de camper bekeken.

De eerste meters rijden zijn even wennen, het is toch wel een grote wagen om mee te rijden. Bij de Walmart hebben we eten en wat handige spullen ingeslagen voor de komende dagen. Het was weer eens een super grote Walmart, wel wat leeg op sommige stukken, maar wat ze hier allemaal verkopen. Nieuw zijn de ultragrote zakken met ontbijtspullen in alle smaken, verder veel dingen met pindakaas of Oreo, ik heb me maar ingehouden met kopen.

Vanaf de Walmart kort verdwaald op weg naar de camping of te wel RV-camping, zoals de campers hier genoemd worden. Daar een mooi plekje gekregen en de boel ingericht. Het zal even wennen worden met hoe alles werkt en waar je alle spullen opbergt (alles in kastjes want de boel verschuift tijdens het rijden). Benieuwd hoe dit de komende dagen gaat zijn.

Chantal en Edwin

Van New York naar Las Vegas

New York naar Las Vegas

Vandaag vertrekken we al vroeg van New York naar Las Vegas. Edwin haalt eerst nog een ontbijtje voor op de hotelkamer, kunnen we nog even genieten van het uitzicht op de skyline. Daarna uitchecken, buiten weet Edwin meteen een taxi aan te houden zodat we naar Penn Station kunnen. Dat gaat sneller en makkelijker met 2 grote koffers als met de metro. Met de trein naar Newark, belachelijke prijzen voor eten op de luchthaven, maar aan boord gaat het duurder zijn, dus toch maar wat gehaald.

De vlucht verloopt snel, naast ons zit een wat aparte vrouw die maar net de stoelriem dicht krijgt. Ze heeft waarschijnlijk last van vliegangst want vlak voordat we vertrekken gaat ze mensen bellen om uit te leggen dat ze 2 kluisjes in huis heeft met spullen voor het geval er iets gebeurd onderweg met de vlucht. Gezellig om naast te zitten dus.

In Las Vegas na lang wachten met een shuttle service naar de Tuscane Suits, waar we een nachtje verblijven. De kamer is enorm groot, misschien wel net zo groot als ons huis. Een zit gedeelte met keuken, en een enorme badkamer. Na een beetje opfrissen zijn we naar The Strip gelopen. Het is bloedheet buiten, boven de 30 graden. In de casino’s waar je doorheen loopt staat de airco hoog, dus telkens een groot verschil in temperatuur.

We hebben gewandeld over The Strip, in de thema casino’s gekeken, een gokje gewaagd op een gokkast, met wisselend succes (nou gokken wij maar met een paar centen als inzet, maar gaat meer om de lol) en wat winkels bezocht. Bij de Cheesecake Factory wilden we gaan eten, het was druk dus kregen we een pieper mee, na 20 minuten was er een tafel vrij. Daar was ook alles mee gezegd want er kwam niemand om onze tafel te bedienen. Na een lange tijd konden we bestellen, ook gevraagd om nieuw bestek want wat er lag was nog achter gebleven van de vorige eters.

Het eten kwam dan wel weer snel, Edwin had vooraf lekkere kip samosa hapjes, en Chantal cheeseburger fijngemalen in loempia deeg (dat klinkt raar en misschien een beetje vies maar smaakte echt super lekker). Daarna voor Edwin een kip sandwich en Chantal ging door naar de Oreo cheesecake, die is namelijk super lekker, maar valt ook erg zwaar, daarom het hoofdgerecht maar overgeslagen. Na deze smakelijke maaltijd zijn we naar het Bellagio hotel/casino gelopen, waar we buiten de fonteinen show hebben gezien, blijft altijd mooi. Binnen in de lobby hebben ze een soort thematuin, deze keer was de stijl Japans, echt heel mooi hoe ze met voornamelijk bloemen zo’n mooi decor kunnen bouwen.

We zijn hierna terug naar ons hotel gegaan, het laatste gedeelte waar het wat stiller is was niet zo fijn lopen omdat er halverwege een dode rat op de stoep lag en er naast en op de stoep allemaal kakkerlakken liepen, echt vies. We waren blij om terug te zijn in het hotel. Morgen gaan we nog wat rond kijken hier en dan de camper ophalen.

Chantal en Edwin