Wandelen bij de watervallen Martinique

Dinsdag

We gaan terug naar de waterval in het binnenland waar we van de week langs gereden zijn. Deze keer om er te wandelen. Het is er niet zo druk als van de week, dus we hebben de waterval even voor ons zelf, wel zo makkelijk als je geen toeristen op de foto wil. We lopen een ronde over een deels aangelegd pad en deels modderpad.

Het grootste gedeelte van de route is makkelijk te lopen, maar er zitten ook wat lastige stukken bij omdat de stenen glad zijn van de regen. Bij de waterval over wat stenen en een boomstam gestapt zodat we nog dichterbij konden komen. De waterval is niet hoog, maar wel lang, met verschillende stroompjes die samen komen. Ernaast kun je nog omhoog lopen, en omdat het zo stil is, voelt het alsof we helemaal alleen in de jungle zijn. Dat is niet zo want als we bij het beginpunt terug komen staat er een touringcar vol toeristen. Die mogen even uitstappen en een foto maken, daarna weer terug de bus in, dat is nogal jammer op deze plek.

Wij rijden verder naar een andere waterval, eerst moeite om een parkeerplaats te vinden, want er is weinig ruimte. Ook nog een tropische regenbui die los barst, maar die zijn kort gelukkig. Het pad naar de waterval begint met het aflopen van een steile trap, de leuning ernaast wordt door iedereen meteen vast gepakt voor wat houvast, alleen is deze net geverfd dus heeft iedereen meteen bruine verf op zijn hand. Een bordje erbij had geen kwaad gekund.

Eenmaal beneden is er een kleine brug over een stroompje, daarna moet je via los liggende stapstenen over dit stroompje om bij de waterval uit te komen. Voor de 1 makkelijker als de ander, het gaat goed maar ik ben er niet zo’n held in. Bij de waterval is een groepje mensen aan het abseilen door de waterval, was leuk om te zien. Als ze klaar zijn een foto gemaakt van de waterval zonder mensen. Daarna terug naar boven, en we rijden verder. Onderweg nog ergens gestopt waar je ook een wandeling kan doen, maar dat blijkt er 1 van ongeveer 7,5 uur te zijn die als zeer gevaarlijk wordt omschreven, dat hebben we dus niet gedaan.

We rijden verder door de jungle en komen de bewoonde wereld weer in door dorpjes. Onderweg moeten we een paar keer stoppen omdat ze bezig zijn om de struiken en bomen langs de weg te snoeien. Dat is een nationale hobby hier, we hebben elke dag wel ergens een opstopping omdat men aan het zagen is of met bladblazers rond loopt. Ook bij ons appartement begint elke dag met het geluid van een zaag of blazer, fanatiek hoor. Wat je ook veel tegen komt langs de weg, is levende have. Variërend van honden, koeien, kippen tot met name geiten. We hopen altijd maar dat ze niet zomaar de weg op stappen.

We hebben vandaag zelf eten meegenomen voor de lunch, alleen kunnen we geen lunchplek vinden want onderweg is niet zoveel, nergens een bankje of parkje. We komen uiteindelijk uit bij een plaatsje met uitkijkpunt over een baai. Het strand is niet wat we gehoopt hadden, hoge golven en rommel op het strand. Dan maar eten in de auto met uitzicht op grote pelikanen die ook lunchen. Ze duiken met grote vaart de golven in en laten zich letterlijk in het water vallen. Soms zie je dat ze echt vis hebben gevangen.

Na het eten rijden we verder, in het volgende plaatsje Sainte Marie stappen we uit. We lopen over het strand maar ook hier hoge golven en een heleboel zeewier en kokosnoten op het strand. Met regen in aantocht is het sowieso geen plek waar we lang gaan blijven. We zien mensen lopen over een doorwaadbaar stuk strand tussen de golven naar een eiland vlakbij. Als we dichterbij komen valt te zien dat dit mogelijk is als je het niet erg vindt een nat pak te behalen. De golven komen van 2 kanten en botsen op het smalle strandstuk op elkaar, dus het lijkt leuker dan het waarschijnlijk gaat zijn om naar dat eiland te lopen.

We gaan terug naar de auto en moeten even schuilen voor de regen, het is vandaag niet het beste weer. Met de auto terug naar Fort de France gereden. Onderweg hier en daar een korte stop gemaakt, maar verder niet veel beleeft. We gaan langs bij de Decathlon, Edwin wil een watershirt halen die beschermt tegen UV voor morgen tijdens het duiken. Bij het snorkelen was al duidelijk dat dit handig zou zijn, want in het water verbrand je heel snel.

Daarna terug naar het appartement, wat gelezen. Het avondeten bestaat uit spaghetti die Edwin maakt met de groente en kip die we nog over hadden. De verkeerd meegenomen tomatenpuree van van de week maakt de maaltijd af. TV kijken gaat niet zo makkelijk meer, blijkbaar zat er een proefperiode op Netflix en die is nu verlopen, blijft Franse tv over, en dat verstaan we niet, ook series zijn Frans ingesproken dus daar is ook niets aan. Beetje jammer.

Chantal

Baaien en strand in Martinique

Maandag

We hebben vandaag een stranddag gehouden, niet stil liggen op 1 plekje, maar verschillende baaien bezocht. Met de auto naar Les Trois-Ilets gereden, daar een parkeerplaats op de heuvel gevonden. Het strand zelf ligt daarachter in een baai, het is erg mooi met een aanlegsteiger voor de kleine veerponten. Nog rustig ook hier. We wandelen door de zee en over de steiger. Om de hoek vinden we een kleine bakker, daar halen we broodjes en een stukje cake voor onderweg.

We rijden door naar het volgende strand, Anse Noire een zwart strand dus. De weg erheen is heuvelachtig, en de afdaling naar de baai loopt steil naar beneden. Daar is het erg druk, we zijn al bang geen parkeerplaats te vinden, maar hebben mazzel dat er net 1 vrij komt. Via een lange trap kom je op het zwarte strand met een aanlegsteiger. Veel mensen op een klein stukje strand hier, houden we normaal niet zo van dat dicht op elkaar zitten, maar we willen dit strand toch graag bezoeken.

Edwin gaat snorkelen, want dat is populair in de baaien aan deze kant van het eiland vanwege de vele vissen die er te zien zijn. Hij komt al snel terug, niet zoveel gezien maar wel allemaal kleine kwalletjes in het water. Een pelikaan vermaakt de mensen ondertussen door met een noodvaart de zee in te duiken, soms vlakbij zwemmers en zo een maaltje vis te vangen. Het is ook niet of hij moeite doet om netjes te landen, het beest ploft gewoon hard neer op het water.

We gaan naar de baai aan de andere kant van de heuvel, dat kun je gewoon lopen want de parkeerplaats zit in het midden van de 2 baaien. Dit is weer een mooi strand met schelpenzand. De zon moet nog en beetje vechten met de wolken, maar voor de afkoeling is het wel fijn om niet de hele tijd felle zon te hebben. We gaan de zee in, die heel helder is en lekker verkoelend. Er liggen veel bootjes in deze baai, het is dan ook makkelijk om vanaf je zeilboot of catamaran met een rubberbootje het strand te bereiken.

Daarna gaat Edwin snorkelen, er zijn op 1 stuk veel snorkelaars bij elkaar. Edwin gaat daar kijken en ziet dat er een zeeschildpad aan het eten is van het zeegras dat daar groeit. Het dier is ongeveer anderhalve meter groot en trekt zich niets aan van de toeristen. Hij hapt hier en daar ook een kleine kwal weg. Minutenlang is hij te volgen, en dan zwemt hij weg de baai uit. Edwin ziet nog veel andere vissen, en komt dan opdrogen op het strand. We eten een broodje en gaan dan door naar het volgende plaatsje, Grande Anse d’Arlet.

Met veel moeite een parkeerplaats gevonden, ze hebben hier langs het strand een kleine boulevard met wat eettentjes. Eigenlijk voor het eerst dat we dit zo zien, want bij de meeste stranden is qua eettentjes meestal niets te vinden. We nemen een drankje en daarna gaat Edwin kijken bij de duikscholen, even zien of het mogelijk is om later deze week met een duiktrip mee te gaan.

Hij vindt er 1 waar iemand met Engelse uitleg bij aanwezig zou moeten zijn. Woensdagmiddag om 14 uur kan hij mee. Hierna lopen we terug naar de auto, leuk plaatsje was dit. Vlakbij zit de laatste stop voor vandaag. In Petite Anse is een aanlegsteiger met een kleine kerk erachter die zo’n beetje elke toerist op de foto zet, laten we daar dus maar aan mee doen.

Er is ook een mooi palmenstrand, Edwin wil nog een keer snorkelen, want ze hebben een rif in deze baai, dus bezoeken we het strand. Omdat we veel in de zon zijn geweest vandaag, zijn we wat verbrand, dus niet te lang in de zon gezeten, maar een plekje in de schaduw gevonden. Het water is hier heel helder, je ziet de vissen al als je maar een klein stukje de zee in bent. Verderop in de baai bij het rif ziet Edwin al snorkelend de meeste vissen van de hele vakantie. Veel verschillende soorten ook. Was een goed idee om nog te gaan snorkelen.

Als we zijn opgedroogd lopen we terug naar de auto. We rijden huiswaarts, en stoppen bij het winkelcentrum voor boodschappen. Na een dagje strand heb ik wel zin in frietjes, makkelijkste vindplek is de McDonald’s dus daar maar gegeten. We proberen te vermijden dat we er vaak eten, maar onderweg is het gewoon niet altijd makkelijk om een restaurant te vinden dat ook nog eens open is op het moment dat wij erlangs rijden. Morgen maar weer eens koken in het appartement.

Chantal

Botanische tuin Martinique

Zondag

Vanochtend op het gemakje gestart met een lekker ontbijt op ons balkon en een beetje lezen. We rijden rond 11 uur naar Jardin de Balata. Dat hoog in de heuvels ligt richting de vulkaan. Het is zondag en daardoor is het erg druk, moeite om een parkeerplaats te vinden. Dan maar langs de weg, alleen kan ik aan de rechterkant niet uitstappen, dus naar de andere kant van de auto klauteren, ook een manier van uitstappen.

In de botanische tuin volgen we de aangegeven route en komen langs allerlei mooie bloemen, grote palmen en bamboestruiken. Hier en daar ook een vijver met koi’s. Het is erg heuvelachtig, maar er ligt een goed pad. Het leukste is het parcours van hangbruggen waarbij je meters boven de grond hoog op wiebelbruggen tussen de bomen loopt. Je mag maximaal met 2 personen op een brug of platform staan, dus er is een wachtrij. Dat geeft niet want eenmaal op de bruggen heb je dus alle ruimte om te kijken. Was echt leuk om te doen, je moet alleen niet teveel letten op de krakende geluiden van de bruggen.

Na het bezoek aan de tuin rijden we verder op zoek naar een lunch locatie, die liggen hier niet voor het oprapen. We volgen de weg naar boven, en via veel bochten kom je in de jungle terecht, heel mooi uitzicht tijdens het rijden. We maken een stop bij een waterval die langs en onder de weg door loopt. Daar heb je ook wandelroutes, die gaan we later deze week lopen, want ik heb open schoenen aan en daarmee kun je de modderige route niet lopen. Het is zeker niet erg om hiernaar toe terug te komen, want het zicht is geweldig.

Na een rit verder door de jungle, komen we uit bij restaurant Bambou. Het is erg druk, maar ze hebben nog een tafel voor ons. Daarna is het heel lang wachten tot onze order wordt opgenomen, het gaat nogal rommelig in de bediening. Alles gaat in het Frans, dat spreken we niet zo, dus op het spervuur van informatie kunnen we niet makkelijk reageren.

Uiteindelijk krijgen we onze bestelling, kip met kokos gerechtjes. Het bruine sausje ziet er niet direct smakelijk uit, maar na 1 hap weten we genoeg: dit is heerlijk. Ik hou niet zo van kokos, maar het zo lekker verwerkt in alles, dat het allemaal goed smaakt.

Na de lunch rijden we terug naar het appartement, we hebben zin in een ijsje, dat was bij het restaurant € 9,- dat vonden we een beetje veel, dus nu op zoek naar een andere ijs locatie. Alleen is op zondag alles dicht, de McDonald’s biedt uitkomst, die is wel open en dus kunnen we lekker Sundae ijsjes met chocola halen.

Daarna naar het appartement waar we de rest van de middag hebben geluierd. Het avondeten is simpel na de zware lunch, we eten wat broodjes, en hebben bij de McDonald’s 2 cheeseburgers meegenomen die we oppiepen in de magnetron, zo kun je ze ook lekker warm eten. Na het eten nog eens geprobeerd om foto’s op deze site te plaatsen, maar het lukt niet, zal ik dus pas thuis kunnen doen jammer genoeg.

Chantal

Martinique

Vrijdag

Vandaag een eitje gebakken bij het ontbijt, makkelijk dat we een eigen keuken hebben. We rijden naar de oostkust, via de snelweg naar Habitation Clement, een rum stokerij, 1 van de bekendste van het eiland, het merk zie je overal. Het is nogal een attractie, heel erg druk. Je loopt een route door een mooie palmentuin met wat kunstobjecten en uitzicht op de bananenplantage. Verder kun je de rumopslag bekijken, heel veel houten vaten met rum. Het hele proces van het maken van de rum wordt uitgelegd in een oude fabriek waar de oude apparaten nog staan.

Verder kun je de oude gebouwen op het terrein bekijken. In de winkel kun je vervolgens allerlei soorten rumdrankjes uittesten. Wij proberen er 1, ik hou het bij 1 slokje, dat spul brandt in je keel en er zit geen lekkere smaak aan. Edwin vindt het wel lekker, maar houdt het natuurlijk bij 1 klein glaasje, er moet nog gereden worden. We zijn sowieso geen rum drinkers, maar als attractie was het leuk om geweest te zijn.

Hierna rijden we nog wat rond langs de kust. Mooi uitzicht op de baaien, de plaatsjes zelf zijn niet zo bijzonder. Vooral woonwijken met huizen in verval. Ook veel boerderijen met koeien in deze buurt. We denken naar een mooie baai te rijden, maar de steile weg wordt steeds smaller en leidt niet naar de baai, dus keren we om.

We rijden door naar het schiereiland en vinden in het plaatsje Tartane een prachtig strandje. De houten vissersbootjes liggen er onder de palmen, en er ligt mooi schelpenzand. We gaan de zee in, het water is heel helder. Edwin gaat snorkelen maar ziet niet echt veel vissen. We drogen op op het strand. Daarna met de auto terug naar het appartement. We rijden door Trinite, dat heeft een mooie boulevard, daarnaast tanken we de auto bij. Dat wordt bij de pomp gedaan door een bediende, dus je kan gewoon blijven zitten.

Langs de snelweg vinden we een groot overdekt winkelcentrum. We hadden niet verwacht zoiets aan te treffen op dit eiland. Alleen gekeken, niets gekocht. Wel in de supermarkt pizza’s meegenomen voor het diner. Die smaken heerlijk, verder een beetje tv gekeken.

Zaterdag

Een rustige dag, ‘s ochtends met de auto naar het centrum van Fort de France. Daar gewandeld en naar de markt geweest. Het is een stuk drukker in het weekend als doordeweeks. Er ligt ook weer een enorm cruiseschip in de haven, wat veel toeristen brengt. De markt staat vol souvenirs, drankjes en kruiden, gezellige sfeer. Op elke straathoek wordt ook vanuit het niets een marktkraam getoverd. Een paar houten krukjes en tafels en laat de verkoop van met name fruit en snoep maar beginnen. We lopen langs de haven, en gaan daarna terug naar de auto.

We willen graag eens eten bij de lokale fastfoodketen Elize, het eten op de posters langs de weg ziet er namelijk erg lekker uit. Met wat omwegen vinden we er 1, net voor we de auto uit willen breekt er een regenbui los, de eerste deze week. Het gaat gelukkig gauw over. We kiezen de hamburgers van het menu, en die smaken goed, lekkere sausjes ook.

We rijden terug naar het appartement, waar we even luieren, lekker een boek lezen. Later in de middag rijden we naar het strand bij Saint Pierre in de buurt. Een mooi palmenstrand, de stroming van de zee is wel wat sterk, maar Edwin kan toch lekker zwemmen. Ik ben heel even in de zee geweest, daarna beetje zonnen op het strand. Onder het genot van stevige dansmuziek, want verderop staat een busje geparkeerd met grote boxen, waar de lokale muziek uit schalt.

Vanaf het strand zoeken we een restaurantje om te eten, maar waar we ook komen alles is dicht. Misschien zijn we te vroeg, maar met de rolluiken overal naar beneden ziet het er niet naar uit dat er gauw iets open gaat. Er zijn wel leuke strandjes waar je een strandtent verwacht, maar er zit behalve een paar kraampjes gewoon niets. Dan maar terug rijden. Onderweg komen we in een file terecht, even verderop zien we de oorzaak, er is een begrafenisstoet onderweg, en de familie en vrienden lopen over de weg achter de auto met de kist aan. Het is een hele stoet, met verkeersregelaars erbij. Een apart gezicht zo op de doorgaande kustweg.

In het appartement maken we dan zelf maar een avondmaal van aardappels, gemixte groente en worst, ook lekker.

Chantal

Eerst dagen in Martnique

Woensdag

We zijn vroeg wakker, wel lekker geslapen in ons appartement. Je krijgt de oerwoudgeluiden er gratis bij want zodra het donker wordt beginnen er allerlei insecten en vogels geluid te maken. Ontbeten op ons balkon, daarna een beetje geluierd. Later op de ochtend met de auto naar het zuiden vertrokken. Via de snelweg en dan langs de kust gereden. Hier en daar een stop gemaakt. Het eerste strand is vrij smal, maar wel veel palmbomen en een helder blauwe zee, precies zoals je verwacht hier.

We rijden verder en komen bij een grotere plaats aan, Marin. Daar ligt het vol zeiljachten. We vinden een parkeerplaats, gratis nog wel. Ook hier een klein strand, en daarachter wat kleine huisjes in vrolijke kleuren met souvenirwinkels. We halen handdoeken voor het strand en gaan bij een bakker langs. Die heeft heel veel lekkers, dus moeilijk kiezen. We nemen een rond brood met ham en kaas, een hele hap zo voor de lunch. Bij de kleine haven gegeten, het water is zo helder dat je een grote geep kunt zien zwemmen. Er is ook een kleine markt met verse spullen en veel kruiden, die verpakkingen ze in kleine mandjes met een mix van verschillende dingen, ziet er leuk uit. Misschien nemen we het wel een keer mee.

Terug naar de auto, we rijden naar de laatste stop voor vandaag, het strand van Salines. Hier is het heel druk, uiteindelijk een parkeerplek gevonden. Via een smalle bossage kom je op het strand wat ook hier weer heel smal is. Het is echter wel heel mooi en veel palmbomen erbij, beetje bounty eiland gevoel krijg je ervan. We lopen de zee in, het water is heerlijk warm, en het is best ondiep dus je kunt heel ver lopen. Na het zien van een krab aarzel ik toch een beetje, ik wil die niet vaker tegen komen. Edwin gaat nog snorkelen en komt terecht in een school van duizenden visjes. Daarna lopen we nog wat over het strand, de zon brandt hier erg fel dus we zoeken hierna weer de schaduw op.

Bij de bakker hadden we nog een zoet hapje meegenomen, die eten we hier op. Daarna rijden we terug. We stoppen bij een supermarkt, deze is veel goedkoper als die van gisteren, kun je tenminste nog fatsoenlijk spullen kopen, al zijn er wel veel lege schappen hier. Ook gestopt bij de Intersport zodat Edwin een nieuwe snorkel kan kopen. Eenmaal terug in het appartement heeft Edwin pannenkoeken gebakken. Daarna een beetje tv gekeken.

Donderdag

Vandaag zijn we met de huurauto op pad gegaan naar de westkust van het eiland. Via de snelweg bij wat kustplaatsjes uit gekomen. Op een palmenstrand een korte stop gemaakt, lekker door de zee gelopen. Dan verder naar het noorden, veel strandjes zijn er niet, vooral kustgebied met rotsen, maar wel een mooi uitzicht. In Saint Pierre stappen we uit voor een wandeling door het dorp. Allemaal smalle straatjes met diepe goten langs de weg. Ook houten huisjes en wat souvenirwinkels waar we rond kijken. Daarna doorgereden naar Le Carbet waar de dierentuin zit. Een vriendelijke ontvangst met uitleg over de route gekregen. De tuin is erg mooi, zeer ruime verblijven en deze zijn gecombineerd met oude ruïnes van onder andere een rumfabriek.

Ze hebben ook houten loopbruggen die erg wankel zijn, dus voorzichtig over gelopen. Verder is de tuin prachtig aangekleed, ze hoeven natuurlijk ook niet echt moeite te doen want palmen, bamboe en bananenbomen groeien hier gewoon in het wild. De dieren zijn ook goed zichtbaar, het is een kleine collectie maar wel met een dwergnijlpaard en een zwarte jaguar die in het water speelt. We eten onze lunch ook in de tuin, 3 worstjes met friet en sla. Een mega portie frietjes dat wel, en het smaakt goed.

Hierna zijn we naar het strand gegaan, dat ligt gewoon langs de weg, je parkeert de auto en staat op het palmenstrand. We gaan de zee in, de kust loopt steil af dus het is meteen diep, ook een sterke stroming, dus niet te ver gegaan. Edwin gaat snorkelen, hij ziet niet veel dieren, slechts een paar vissen. We drogen op in de zon en rijden dan terug naar het appartement. Nog een stopje bij een uitkijkpunt en de lokale supermarkt.

Het avondeten bestaat uit een simpele tosti. Daarvoor hadden we een blik ananas meegenomen, waarna we er achter kwamen dat we geen blikopener hebben. Dat was creatief open maken met de kurkentrekker. Ook de tube tomatenketchup bleek tomatenpuree te zijn, het ging niet zoals gepland zullen we maar zeggen. De tosti’s waren wel lekker.

Chantal

Aankomst in Martinique

Maandag

De wacht om 12 uur ‘s nachts tot 4 uur gedaan. Dat hoefde eigenlijk niet want we zeilen niet, er is veel te weinig wind. We varen traag op de motor, met zo’n 2,5 knoop, niet heel hard dus. Het is helder, dus we kunnen de sterrenhemel goed bekijken met de melkweg en het zuiderkruis. Ook nog een klein half uurtje het roer bediend voor de laatste keer. Dat lijkt makkelijk met deze snelheid maar we varen net voorbij het eiland St. Lucia, en de wind trekt daardoor aan. Het schip op koers houden is nog lastig, maar wel genoten om nog even aan het roer te staan. Edwin doet dat ook.

Daarna gaan we met z’n tweeën tosti’s maken in de kombuis, dat is de traditie bij nachtdiensten. Edwin maakt ook dagelijks een cartoon van de dag en hangt deze in de hal. Iemand vind het leuk om er 1 over ons tosti maken te maken, heel grappig die bewaren we. Daarna gewoon wat gezeten en sterren gekeken, er is verder niets te doen. Na de wacht kunnen we nog 3 uurtjes slapen. Een snel ontbijtje om half 8, we liggen al bijna in de haven. Weer terug de hut in en even lezen. Dan horen we dat er al aangemeerd gaat worden 2 uur eerder als verwacht. We liggen naast de marineschepen.

We lunchen met z’n allen, daarna nog 1 keer geholpen met de afwas. Dan is het tijd om aan land te gaan, we krijgen onze paspoorten ook weer terug (tijdens de reis worden die aan boord bewaard) en kunnen Martinique gaan bekijken. We zijn in de stad Fort de France. Via het havengebied lopen we naar de boulevard. We komen langs de weg 2x een grote leguaan tegen, die lopen gewoon naast je op het voetpad. Jammer genoeg schrikt er 1 van ons en een fietser, hij rent de weg op en wordt meteen aangereden, zonde van dat beestje. Hij is nog niet dood, maar met het verkeer wat aan komt rijden, duurt dat niet lang. Ik kijk maar niet meer om.

We lopen verder en komen bij een parkje terecht. Daar staat een mooi oud gebouw, de bibliotheek. Verder wat eettentjes maar die zijn dicht. We lopen langs de haven daar liggen veel zeilboten en een enorm cruiseschip. Het is bloedheet en willen een koud drankje drinken op een terras maar lopen uiteindelijk de McDonald’s in voor de airco en een Wifi verbinding. Even wennen aan de Europese prijzen, alles is wel in Euro’s want het is Frans grondgebied hier. Maar op de andere eilanden was alles stukken goedkoper. De rest van de middag door het stadje gelopen, er zijn winkeltjes, oude gebouwen, pleinen en kleine parkjes. Langs de haven veel witte tentjes met souvenirs, zodat de passagiers van de cruiseboot snel kunnen shoppen. Er zijn ook houten gebouwen een soort houten souvenirmarkt. Overal komen we nog Eendrachters tegen. In de supermarkt wat snacks gekocht.

Terug gelopen via de haven en een ministrand. Ook is er een oud fort, van waaruit het eiland verdedigt werd. In een boom zit een hele grote leguaan te zonnen, heel mooi dier. Zien we normaal alleen in de dierentuin. Terug op de boot even zitten niksen op het achterdek en een beetje gebabbeld met wat mensen. Dan het laatste avondmaal. Zalm vooraf en daarna frietjes bij het eten, heerlijk. Als toetje, die we dagelijks krijgen, is er een verse slagroomtaart want er is iemand jarig. Lekker gesnoept dus. Daarna nog een drankje gedronken op het achterdek en met wat mensen zitten babbelen. Vroeg gaan slapen want afgelopen nacht was er weinig tijd om te slapen. Morgen moeten we van boord en begint het volgende deel van de vakantie.

Dinsdag

Vandaag moeten we van boord, dat betekent dat de hut leeg moet en schoon moet worden opgeleverd. We ruimen onze spullen in de koffers, gewoon rommelig want vanmiddag gaat het er weer uit in het appartement. Nog een ontbijt met zijn allen, daarna opruimen en schoonmaken. Als alles klaar is alvast gedag zeggen tegen wat mensen. We zijn de stad nog ingelopen om bij de VVV langs te gaan. We halen er wat plattegronden op. Daarna wat gedwaald door de straatjes. We komen uit op een kleine toeristenmarkt met kruiden en souvenirs. Ik koop een klein schildpadje bij een mevrouw die ze zelf maakt. Er hangt een leuke sfeer, misschien komen we hier nog eens terug.

We gaan terug naar de boot en lunchen nog een laatste keer mee. We vallen met de neus in de boter want er zijn frikandellen speciaal, jammie en zo lang geleden dat ik dat gegeten heb. En dan is dit deel van de reis ten einde, we verlaten het schip en krijgen een oorkonde mee waarop staat dat we 709 zeemijlen hebben afgelegd, oftewel 1313 kilometer. Het was een leuke ervaring, sommige dingen waren erg leuk omte doen, bijvoorbeeld het sturen van de boot. Het wachtsysteem, wat er bij hoort tot op zekere hoogte ook, al ben je wel veel bezig met wanneer je ergens moet zijn en wanneer je kan slapen of rusten en soms ook wat voor je zelf kan doen. VoorEdwin was het natuurlijk nog specialer omdat hij ook de oceaan oversteek heeft mee gemaakt. Dus hij heeft heel wat meer zeemijlen achter de rug. Nu gaan we door met het laatste deel van onze vakantie, nog 10 dagen Martinique.

We worden opgehaald door de eigenaar van ons appartement. Hij rijdt ons naar de luchthaven waar we de huurauto moeten oppikken. We krijgen een knalrode Suzuki C1 mee, dat wordt wat in de heuvels met zo’n kleine auto. Het appartement is zo gevonden, wel een heel steile weg er naar toe. De auto heeft het er moeilijk mee. Eenmaal boven kunnen we het appartement in. Heel mooi en netjes, een groot balkon en keuken om zelf te kokkerellen.

We rijden naar de supermarkt voor wat boodschappen. De prijzen zijn wel erg hoog, veel duurder ook als in Nederland. De versafdeling waar we hoopten verse groente en fruit te kunnen kopen ligt vol met overjarig fruit en de groente is duur, erg jammer. We vinden nog wel wat groente en vlees in de vriezer, dus toch een maaltijd van kip, aardappels en gemixte groente vanavond. In het appartement de koffers uitgepakt en de was gedraaid. Na het eten eens tv kijken is al een paar weken geleden. Er blijkt Netflix op te zitten, dat scheelt want anders is het Franse tv. Dus een Pirates film opgezet, leuk want van de week liepen we nog op de set rond.

Chantal

Tussenstop op Saint Lucia

We hoeven geen dienst te doen op dit moment. Dat vervalt als we stil liggen of op de motor naar het volgende eiland varen. De crew doet de werkzaamheden dan. Edwin gaat om 6 uur nog wel 2 uurtjes meedraaien, want hij wil graag nog even een rondje sturen. Leuk voor hem is dat hij de baai van Saint Lucia mag binnen sturen. Chantal komt om een uur of 7 ook even kijken. Niet zo goed geslapen, het schip deinde nogal dus dan is het soms moeilijk om een slaaphouding te vinden waarbij je niet heen en weer blijft rollen.

Het uitzicht op het eiland is zo ‘s ochtends vroeg prachtig. Het is er bergachtig met een vulkaan op het eiland. Na Edwins stuurmanskunsten liggen we diep in de baai vlakbij de steiger. Om 8 uur is er ontbijt, op zondag voorzien van gebakken eieren met spek, heerlijk. Daarna is het vooral luieren en wachten totdat we van boord mogen want we mogen niet aan de steiger aanleggen zoals andere jaren. Een hoop moeilijk gedoe, we moeten een stukje terug gaan liggen. Rond koffietijd roept de kapitein iedereen bij elkaar om uit te leggen hoe de dag zal verlopen. We mogen zo inderdaad van boord, een local waarmee ze vaker samenwerken zal ook gaan tenderen in zijn houten bootje. Hij regelt ook een excursie op het eiland, die gaan we ook mee doen.

We pakken gauw onze spullen en kunnen met de 2e boot mee, dat is gewoon de rubber boot van de Eendracht in plaats van het houten booje. Het van de ladder in de boot stappen met reddingsvest aan gaat steeds makkelijker. Het is maar een klein stukje varen ook naar de steiger. Daar is het wachten tot iedereen compleet is en we op pad kunnen. De locals zitten er bij een barretje al vroeg te drinken. We gaan met 2 busjes onderweg, met een man of 20. Via uitklapbankjes pas je zo met 13 man in 1 bus.

We rijden naar de vulkaan. Daar is alles erg toeristisch aangelegd en toegespitst op de Amerikaanse toerist, die liever niet loopt en als het dan toch moet, dan zijn er nette paden. Heel anders als we de laatste tijd gewend zijn. Bij de vulkaan gaat er een gids mee die er van alles over verteld. Het is niet zo dat er een enorme krater te zien is met lava van binnen, want de richel van de krater is ooit ingestort. We staan dus op een uitkijkpunt met rook dat uit de aarde komt en modder dat op borrelt. Het is ongeveer 175 graden warm, dus alles is goed afgezet. Het stinkt ook enorm naar zwavel.

Na de uitleg gaan we terug de bus in voor een rit van wel 2 minuten naar het modderbad. De modderstromen lopen hier van bovenaf van de vulkaan naar beneden. Je kan er in en dan zou je 12 jaar jonger worden. Wij gaan het ook proberen. In zwemkleding stap je een bad in van modderwater. Dit is erg warm, dus langzaam wennen. Daarna klim je op de kant en kun je je met modder insmeren of laten insmeren door de gidsen. Eerst met grijze modder, daarna kun je met zwarte modder patronen aanbrengen. Edwin en ik smeren er niet teveel van op, ook niet in ons gezicht, want het is natuurlijk gewoon vies. Na een groepsfoto gaan we terug het modderwater in om ons af te spoelen. Het meeste modder gaat eraf, maar je moet met zwemkleding en badhanddoek terug de bus in. Ze rijden je dan naar 1 van de watervallen waar je compleet schoon gespoeld kan worden.

Wij gaan naar een kleine waterval met 2 baden. Dat gaat via een pad met steile treden door het oerwoud. Het water in de baden is best fris, zeker ten opzichte van de warme modderbaden. We blijven even badderen, daarna afdrogen en opdrogen. Met de groep terug naar boven. Nog wat mooie foto’s gemaakt van de lokale fauna. Mooie palmen en planten zijn er hier. We rijden door naar de botanische tuin. Daar leidt een gids ons rond en verteld over veel planten wat het zijn. We zien onder andere de cacaoplant, de koffieplant en de verschillende palmen. Vooral dingen die voor eten worden gebruikt worden uitgelegd. Het is heel mooi en we zien nog een kleine hagedis en een hummingbird. Die komen hier best veel voor. De uitleg is wel erg uitgebreid voor ons, maar goed wel een leuke wandeling. Ook hier heb je speciale mineraalbaden vanuit een waterval met modderwater. Daar gaan we niet in, we zien wel de grote waterval.

Hierna gaat het grootste gedeelte van de groep naar het restaurant ernaast voor een late lunch, een buffet van € 5,-. Wij hebben er niet zoveel zin in, want we willen eigenlijk even met z’n tweetjes rond lopen. Met het busje kun je terug naar het stadje. Daar is veel dicht omdat het zondag is, er is ook niet zoveel te beleven, vooral oude woningen en locals die op straat leven. We kopen wat snacks en gaan dan terug naar de steiger. Daar kunnen we met de houten boot terug naar de Eendracht varen. Daar is het nog rustig, we zijn een beetje vroeg terug. Dat geeft niet, kunnen we even douchen en daarna wat luieren achter op het dek. Ook een beetje kletsen met de mensen die er zijn.

Terwijl de zon schijnt, breekt er opeens een regenbui los. Niet heel erg maar de combinatie is apart. Wij zitten lekker droog onder het afdakje, en kunnen een regenboog naast de boot zien. Om half 7 is het diner, daarna gaan we lezen en slapen, want om 12 uur ‘s nachts hebben we weer wacht. Kunnen we nog 1 keer genieten van de mooie sterrenhemel met de melkweg. Morgen komen we in Martinique aan, onze eindbestemming. Het schip gaat daarna nog door voor een eiland hop reis, maar wij blijven nog lekker 10 dagen in Martinique.

Chantal

Bezoek aan Saint Vincent

Vroeg wakker, waarschijnlijk door dat uurtje tijdsverschil erbij. Buiten ligt alweer een ander groot cruiseschip. Na het ontbijt is er opruim en schoonmaak. Dat gaat wel een beetje rommelig, want het wachtdienst systeem stopt als we niet varen. Iedereen wil wat doen maar daardoor loop je elkaar eigenlijk in de weg. Edwin en ik gaan maar voorraden aanvullen. Vandaag vertrekken we naar Saint Vincent, eerst wachten tot het schip weg mag. Ondertussen een lekker plakje speculaascake gegeten. Op het voordek is even niemand, dus lekker in mijn eentje gezeten en van het uitzicht op het eiland Bequia genoten.

Als we weg varen blijkt dat onze wacht dienst heeft, had ik niet door en was ookniet gemeld, dus melden op de brug. Daar het wegvaren bekeken, om de hoek van de baai zien we Saint Vincent al liggen. We moeten nog wel aan het werk want het voordek moet gepoetst worden, dus met emmers, bezems en trekkers aan de slag. Dat valt niet mee op een deinend schip qua evenwicht en poetsen tegelijk. Hierna volgt de lunch waarna we onze spullen kunnen pakken want we gaan aanleggen in de baai Barraouallie. Het eiland ziet er geweldig uit, hoge heuvels met rotsen en veel groen, en daar tussen fel gekleurde houten huisjes.

Het duurt daarna erg lang voordat we van boord mogen want het rubber bootje moet eerst van boord en dat kost veel tijd. Maar goed uiteindelijk gaan we met de 2e pendeldienst mee. Het is maar een kort stukje varen voordat we op een eenzame betonnen steiger aanleggen. Zo toeristisch als het gisteren was zo verlaten ziet het er hier uit. We klimmen uit de boot en gaan met een groepje op pad om de set van de film Pirates of the Carribean te zoeken. Eerst gaan we langs de bank voor wat lokale dollars. In een vervallen gebouwtje staat een automaat. Net zoals in Suriname en Bequia staat de pinautomaat in een apart hokje en mag er 1 persoon tegelijk naar binnen, je wacht dus buiten op straat tot het hokje vrij is. Helaas is de automaat na 4x buiten gebruik. Wij konden gelukkig nog wel wat pinnen.

We wachten op de laatste mensen die mee gaan en lopen dan de heuvel op langs de weg. In tegenstelling tot gisteren is het hier niet toeristisch, we zijn echt op een arm gedeelte van het eiland. Overal staan vervallen huisjes waar nog wel mensen wonen, kippen, honden en geiten lopen overal tussendoor. De mensen zijn wel heel vriendelijk. Het is verder erg warm, maar het uitzicht op de baai maakt veel goed. Onderweg vragen we voor de zekerheid de weg, maar we gaan de goede kant op. Een eindje verderop staat inderdaad een bord van de filmlokatie. Door een hek en via een heel steile weg gaan we naar beneden en komen in de baai aan en ook op de set.

Er staan nog wat originele gebouwen van de film, die dus van binnen allemaal nep zijn. Alleen een gevel en daar achter aan de binnenkant een stelling met ook nog wat foto’s en uitleg hier en daar. Herkenbaar zijn de kade met nepkanonnen en de baai zelf die in de eerste film gebruikt zijn. Echt leuk om hier te lopen. Verder is er een aanlegsteiger voor bootjes, want dit is een populaire plek bij toeristen. Met de groep gaan we wat drinken in het barretje. Deze heeft ook een uitstekend Wifi netwerk dus wel erg dat iedereen meteen verdiept is in zijn telefoon. Maar ja we hebben ook al een tijdje geen contact met de buitenwereld kunnen hebben dus logisch om even berichten te checken. Ik drink hier mijn eerste cola want ze hebben alleen cola of bier. Dat laatste lijkt me met dit warme weer niet zo’n goed idee. Ik drink dat namelijk ook nooit en wil niet dat het verkeerd valt. We babbelen een beetje, en gaan dan de weg terug lopen naar een baai om de zee in te gaan.

We lopen langs de weg totdat er een stenen trap is die tussen de huizen door en bijna door de achtertuin van mensen loopt. Het strand heeft een rare zwarte kleur en is eigenlijk niet zo leuk. Een lokale meneer nodigt iedereen uit voor een drankje maar daar hebben we niet zoveel zin in, iets te dronken deze man. Het strandje zelf ziet er vies uit. Het enige mooie zijn de houten vissersbootjes die op het strand tussen de palmbomen liggen. We lopen nog een stukje door naar snorkelgebied, het strand lijkt wel een vuilnisbelt, allemaal troep. En het eindigt tussen vervallen huisjes van lokale inwoners. De varkens scharrelen er door de zee, en er zijn ook kippen op het strand.

De kinderen zijn erg opdringerig, en hangen om ons heen. Dat is in het begin nog leuk, maar na een tijdje vervelend. Ze spreken wel Engels dus je kan wel met ze praten. Een aantal mensen gaat snorkelen, en voor de achterblijvers wacht een uurtje met de opdringerige kinderen. Ze vragen van alles, je leeftijd, waar je vandaan komt of je snoepjes hebt en gaan heel dicht op je zitten. Beetje irritant. Bij het zien van zonnebrand willen ze dat ook hebben, we geven een beetje, maar ze willen steeds meer. Als ik op sta en er zand op mij zit gaan ze het er meteen afkloppen, maar daar hou ik ze in tegen want het is niet zo prettig als ze meteen aan je kont gaan zitten. De snorkelaars die terug komen hebben veel moois gezien onder water. Edwin ook, hij heeft veel murenes gezien en gepen. Een normale zwempartij is er trouwens niet bij, want het strand heeft veel rotsen dus lekker de zee in lukt niet.

We lopen terug over het strand, waar de lokale meneer je meteen weer uitnodigt voor een biertje, nee bedankt. Langs het strand zijn vissers bezig om een groot net in een cirkel steeds kleiner te maken zodat ze alle vissen die er in zitten kunnen vangen. Wij lopen via een soort tuinpaadje naar de weg. Overal liggen enorm grote schelpen en grote stukken koraal. We zoeken nog naar een toeristenwinkel, maar als we bij een winkel daarom vragen, wordt verteld dat ze dat niet hebben hier. De kleine winkels die er zijn, zijn een soort ouderwetse kruideniers met oude weegschalen en slechts een paar plankjes achter de kassa met artikelen. Ze hebben hier niet veel. We lopen nog door een woonwijk, in onze ogen een krottenwijk zo slecht zien sommige houten woningen eruit. Er staan ook mooiere huizen tussen, maar de houten exemplaren lijken in te storten.

Daarna zijn we terug bij de aanlegsteiger. Dit eiland bezoek was een groot verschil met gisteren, dat was erg toeristisch, dit authentieker maar vooral armer, misschien dat de andere kant van het eiland wel toeristisch is, wij hebben dat nu niet zo ervaren. De rubberboot ligt er al, dus we kunnen meteen zwemvest aan en op weg. Terug op de boot even opfrissen, daarna diner. Onze wacht blijkt dienst te hebben, dus de afwas en schoonmaak na het eten gedaan. Ook nog een immigratieformulier moeten invullen voor het bezoek aan Santa Lucia morgen, het volgende eiland. Dan buiten zitten en een beetje kletsen met wat mensen.

Chantal