Laatste dag Portugal

De laatste dag in Portugal. Vanmorgen eerst even op het terras in de zon gezeten een boek lezen. De kat stond zoals gebruikelijk meteen te wachten. Ging daarna op een stoel liggen slapen. Voor het ontbijt nog even verse sinaasappels geplukt uit de tuin. De kat liep een stukje mee om me vervolgens te laten zien waar haar voerplek was. Een klein houten kastje met meerdere voerbakken, die beestjes lijden echt geen honger hier. Na 4 sinaasappels geplukt te hebben kwam ze weer mee naar het huisje en heeft daar in de deuropening zitten kijken of wij het ontbijt klaar maakten.

Buiten gegeten en daarna de sinaasappelschillen naar de varkens gebracht. Blijft leuk om ze te voeren, ze komen dan ook erg enthousiast aangerend. Vervolgens onze spullen gepakt en hallo gezegd tegen de buren. Die waren gisteren aan gekomen. De katten hebben die vrouw ook al gevonden want ze rennen op haar af om geaaid te worden. Ik denk niet dat die dieren ons lang zullen missen.

We rijden Lagos uit en willen voordat we naar Faro gaan nog wat stopjes maken onderweg. Er staat ergens een bordje met strand, dus slaan we af. Alleen moet je vervolgens 10 minuten door een dorp rijden om er te komen. Het is regenachtig weer dus het blijft bij alleen een kijkje vanaf het wandelpad. Terug in de auto en door naar Portimão. We willen daar ook kijken bij de haven en strand. Alleen is die plaats heel groot en vinden we niet direct waar we moeten zijn. Het ziet er ook allemaal niet zo aantrekkelijk uit, dus we besluiten door te rijden.

Terug op de snelweg komen we langs heel veel ooievaarsnesten, met name in bomen maar ook eentje boven de snelweg op een bord met plaatsnamen. Beetje vreemde plek voor een nest. We tijden door naar Albufeira een andere badplaats. Helaas regent het daar. Eerst naar de haven gereden maar dat ziet er met de regen niet aantrekkelijk uit. De wijk met zeer kleurrijke huizen wel, echt een vrolijke boel van heel veel verschillende kleuren op de huizen.

Na een tankbeurt rijden we naar de boulevard. Het regent nog een beetje maar we gaan toch even wandelen. De stranden zijn leeg want ja daar is het geen weer voor. Als we door de winkelstraatjes lopen merken we al snel dat dit niet helemaal ons plaatsje is. Wel leuk om doorheen te lopen maar vol met bars, restaurants en souvenirwinkels. Echt een plek waar het ‘s avonds draait om feesten en drinken. De kleine Portugeze straattegels zijn door de regen spiegelglad, wie bedenkt het ook om werkelijk overal kleine gladde keitjes in de straten te leggen.

We lopen via een tunneltje nog naar een ander stukje boulevard, daar ligt de straat open, dus veel lopen is er niet bij. Als ik op een pleintje naar een toilethuisje ga wordt Edwin op straat meerdere keren aangesproken door een oudere meneer of hij zonnebrillen of marihuana wil kopen. Zo’n plaats is het dus. We lopen hierna terug naar de auto, genoeg gezien hier.

We rijden naar Faro, daar heeft Edwin een shopping mall gevonden met outlet centre en Ikea. We rijden daar naar toe want het weer leent zich er niet voor om buiten te blijven rond wandelen. Bij de Ikea geluncht en daarna door de grote overdekte mall gelopen. Bij het outlet centre heb ik mooie Ouma schoenen gevonden voor een zacht prijsje, had ik niet per se nodig maar ja ze zijn mooi. Edwin kijkt wat rond naar hardloopschoenen maar slaagt daar niet voor. Later in de mall wel bij een sportwinkel.

We besluiten bij de Starbucks een koffie en thee te gaan drinken met voor de laatste keer de plaatselijke lekkernij pastel de nata. Daarna stappen we in de auto om naar de binnenstad van Faro te rijden. Het is daar erg druk, dus we staan veel stil. Op zoek naar een leuke plek in de stad valt ons op dat die er eigenlijk niet is. Misschien is er wel een oud centrum maar wij rijden alleen maar langs hoogbouw met graffiti. We besluiten maar naar het vliegveld te gaan, want zo aantrekkelijk is een bezoek aan Faro dus niet.

Bij het vliegveld de auto leeg gehaald en afgeleverd. Daarna is het afgeven van de bagage zo gebeurt. Nu wachten we op vertrek naar Amsterdam. De vakantie zit er helaas weer op, maar is wel heel leuk geweest.

Kustroute

Vandaag weer buiten op ons terras bij het huisje kunnen eten. Ook nu kwam de kat weer bedelen, maar minder als gisteren, waarschijnlijk ergens anders al eten gehad. Met de auto gereden naar Sagres, daar staat een fort op 1 van de meest zuid-westelijke puntjes van Europa. Je betaalt € 3,- toegang en die is het meer dan waard. Het fort is slechts de entree naar een wandelgebied over de steile kliffen. De zee buldert zo’n 50 meter lager tegen de rotsen. Dat geeft een heel hard rommelend geluid en de spray van de golven waait hoog op.

We hebben het complete wandelpad afgelopen en onderweg nog een soort kunstwerk ingelopen. Daarin zitten roosters op plekken waar eigenlijk een gat in de grond naar zee zit. Telkens als er een golf tegen de rotsen daaronder slaat geeft dat heel veel wind naar boven en een bulderend geluid. Verderop is ook een gat in de grond die geeft zicht op een uitgesleten stuk rots waardoor er een gat in de rots zit waar je de zee door ziet. Nadat we om de vuurtoren zijn gelopen kom je terug bij het fort en kun je over de muur lopen met uitzicht op het strand en het stadje in de verte. Er staan nog wat kanonnen. Ook staat er nog een oude kerk, maar die kun je niet bezoeken.

Dit was een leuke wandeling met heel mooi uitzicht. We stappen de auto in om een stukje verder te rijden naar Cabo de São Vicente. Daar staat een vuurtoren en dit plaatsje wordt meestal aangegeven als meest zuid-westelijke punt van Europa. Overdreven gezegd wordt het gezien als het einde van de wereld. In ieder geval is het een plek waar je ook mooi uitzicht hebt over de kliffen. De zee slaat hier iets minder hard op de rotsen en het is toeristischer dan het fort.

Er stoppen veel touringcars en er staan wat kraampjes. Onder andere van Duitsers het kraampje Letzte Bradwurst vor Amerika. Heel populair en er komen hier dan ook veel Duitsers. Edwin haalt er ook een broodje braadworst. Je krijgt er een oorkonde bij zodat je kunt laten zien dat je er geweest bent. Voor het kraampje is een oudere meneer heel lang aan het poseren voor de foto. Doordat het zolang duurt staat hij prominent met zijn gele shirt op iedereens foto, en hij koopt niet eens iets. IJdele meneer hoor.

Als we terug rijden naar de hoofdweg zien we een vol parkeerterrein met campers van surfers, er is inderdaad een strand beneden deze parkeerplaats. Wij stoppen ook om te kijken naar de surfers. Je moet wel een afdaling doen naar het strand. Het eerste gedeelte gaat prima over een brede trap, en je hebt dan een mooi uitzicht op het strand. Via een steilere trap kun je verder afdalen naar het strand. Edwin gaat naar beneden, ik heb dan toch erg last van de diepte naast de steile trap zonder leuning, dus ik blijf lekker bij het eerste uitkijkpunt. Als Edwin weer boven is blijven we nog een tijdje kijken naar de capriolen van de surfers.

Dan weer de auto in, we rijden dezelfde route terug maar besluiten een tussenstop te maken bij Praia do Zavial. Een mooie heuvelachtige weg leidt er naar toe. Ook hier bij het strand staat het vol met campers van surfers, en dit is er dan ook een prima plek voor. Het strand ligt ingeklemd tussen 2 rotswanden en er staan best hoge golven. We blijven een tijdje kijken naar de surfers. Daarna lopen we naar restaurant Zavial dat direct aan het strand zit.

We bestellen hier een omelet en een baguette met kip. Edwin krijgt mijn frietjes, omdat hij er geen gekregen heeft en ik ze toch niet kan eten. Tijdens het eten begint de wind aan te trekken en wordt het frisser. Er was ook regen voorspeld en boven zee hangen steeds meer wolken. Hopelijk houden wij het droog. Edwins blik valt ineens op een bordje dat je alleen met cash geld kan betalen. Ik heb nog wel wat bij me, maar we rekenen uit dat het niet genoeg is. Aan de ober maar gevraagd hoe we dat kunnen oplossen. Net als veel andere restaurants hebben ze een geldautomaat naast het restaurant staan. Je kunt dus alleen met cash betalen en kunt als je niet genoeg hebt meteen geld opnemen. Irritant maar hier heel normaal. De ober was verder heel vriendelijk en het is prima opgelost.

We besluiten vanwege de dreigende regen meteen naar Lagos te rijden. Onderweg nog een gevaarlijk moment als er opeens een hond over de weg rent. Waarschijnlijk ontsnapt (men heeft hier veel waakhonden op terreinen lopen) en in paniek de weg op gerend. Edwin trapt vol op de rem, en gelukkig rent de hond opzij waardoor we hem niet aanrijden. Achter ons moet iedereen remmen want de hond vliegt alle kanten op. Arm dier, maar die kun je niet zomaar vangen en van de weg halen, hopelijk is het goed afgelopen.

In Lagos een ijsje gehaald, en daar begint het inderdaad een beetje te regenen, maar niet heel hard. We rijden terug naar het huisje en plukken 3 sinaasappels van de boom. Edwin perst ze uit en het glaasje sap smaakt heerlijk. De schillen bewaren we voor de varkens op het terrein. Eerst lekker rustig zitten. De hangstoel op het terras leent zich uitstekend om mijn boek in te zitten lezen. De kat komt even kijken of er wat te eten is, nee dus. Daarna vertrekt ze weer.

Voordat we gaan eten lopen we langs de varkens om de schillen in het verblijf te gooien. Die waren er heel blij mee, alles gaat op. Misschien morgenochtend nog een keer doen. Wij eten bij de McDonald’s om de hoek. Snel en makkelijk eten. Dan nog naar een uitzichtpunt gereden om in de schemer op de zee en rotsen uit te kijken. Als het donker wordt rijden we via de boulevard terug.

Morgen gaan we hier weg en rijden via de kust naar Faro waar in de avond ons vliegtuig terug naar Nederland vertrekt. Altijd jammer als de reis er bijna op zit, maar wel fijn om ons kleine konijntje weer terug te zien.

Dag 1 in Lagos

Vanmorgen ons eigen ontbijtje in elkaar geknutseld. Croissant, gekookte eitje en bagels met kaas en ham. Was heel leuk om buiten op je eigen terras te kunnen ontbijten. We kregen er wel gezelschap van een kat die kwam bedelen. Er lopen er een paar rond op het terrein. Ze was niet heel lastig, maar ging telkens met haar pootje in de lucht slaan. Toen we klaar waren is Edwin overstag gegaan en heeft toch een beetje ham gegeven.

Nadat we een rondje over het terrein hebben gelopen en bij de varkens en geiten zijn langs geweest, zijn we in de auto gestapt. Edwin zou mee gaan met een kajaktour om 10 uur maar die is verplaatst naar 13 uur. Dus we gaan eerst naar een mooi uitkijkpunt bij Ponte da Piedade. Daar staat ook een kleine vuurtoren op een rots. Er is net een bus 60+ Nederlandse toeristen gedumpt dus gezellig achter deze groep aan naar het uitkijkpunt. Ze hebben het hier mooi aangelegd met paden over de rotsen zodat het voor iedereen toegankelijk is om de rotswanden te bekijken.

Ver beneden ons staat in zee een rots met een gat erin, een soort boog dus. Je kunt via een steile trap naar beneden om dat van dichterbij te bekijken. Dat was heel mooi, je staat dan echt aan de waterkant tussen de rotsformaties in. Eenmaal boven lopen we naar nog 2 uitkijkpunten, het is allemaal erg mooi om te zien. Terug in de auto rijden we naar een ander uitkijkpunt, meer rotswanden te bekeken.

Dan naar Lagos centrum gereden. We parkeren in een garage, en maken een wandeling door de stad. De overdekte markt is niet zo bijzonder. Onderweg komen we wel wat medewerkers van 1 van de raceteams van de Motogp tegen. Die zitten ook in dit stadje. We vinden een terasje voor cappuccino en sinaasappelsap met een broodje. Ondertussen lekker mensen kijken en de levering van het restaurant tegenover ons. Daar is kreeft besteld, eentje heeft de man los in zijn hand, moet vast eerst gekeurd worden. Heel ouderwets kunnen we alleen met cash betalen, gelukkig heb ik dat een keertje meegenomen.

Nog wat foute souvenirwinkels in gelopen en toen naar het strand gelopen. Ook daar heb je een gedeelte met rotsformaties waarin bogen zijn uitgesleten. Zij vormen meteen de toegang tot het volgende strand. Bij laag water zoals nu kan je zonder natte voeten te krijgen van strand naar strand lopen. Op het laatste strand is hoog in de rotsen een brug te zien, waarschijnlijk niet meer in gebruik, wel mooi om te zien.

Als we bij de pier van het haventje uitkomen gaat Edwin naar de kajak tour. Na een eerste instructie gaat de groep op pad. Edwin deelt zijn kajak met een Duitse man. Via de haven gaan ze de zee op en langs de rotswanden kajakken en naar alleen over het water te bereiken strandjes. De tocht duur zo’n 2,5 uur dus ik ga in de tussentijd verder wandelen door het stadje. Op een terrasje geluncht. Daar blijf ik even plakken totdat het tafeltje naast mij de sigaretten op steekt, ik zit vol in de rook dus afrekenen en wegwezen maar.

Nog wat rond gelopen in Lagos, en ik ben op weg naar de kajak tours om Edwin te zien terug komen, maar hij belt dat hij er al is. Het was heel leuk maar soms ook erg wiebelig door de golfslag. Op de terugweg hoef je niet meer zelf te peddelen maar word je door een bootje gesleept. Het was een leuke tocht langs de rotswanden en bogen en nog wat strandjes.

We lopen terug naar de auto en gaan in de supermarkt avondeten halen. Dat wordt een pasta met gehakt, ui, champignons en kaas. Alleen hebben ze bij deze supermarkt niet de juiste gehakt (zonder toevoegingen) dus gaan we terug naar de supermarkt waar we gisteren waren, daar verkopen ze het wel.

Terug bij het huisje snacken we wat snoepjes en chocolade. Ik ga buiten zitten in de hangstoel, schommelend een boek lezen. Weer in het gezelschap van de kat, maar ik heb geen eten dus gaat ze maar zitten wassen. Het Duitse stel wat hier 2 huisjes verderop zit komt ook terug en die vrouw gaat gezellig met de kat knuffelen.

Samen het avondeten gemaakt. Was erg lekker, en natuurlijk was de kat weer terug. Die lag al op een stoel voor de deur te slapen. Nu weer bedelen door zelfs met de voorpoten tegen me aan te slaan. De gehakt kliekjes die we over hebben mag ze wel hebben. Misschien niet handig om dit gedrag te belonen maar het diertje is eigenlijk wel schattig en zeg maar eens nee tegen die blauwe oogjes.

Als we de borden naar binnen brengen komt er nog een kat langs. Deze is erg brutaal, loopt bijna via het keukenraam naar binnen. Ik kan die nog net op tijd dicht doen. Vervolgens wordt er klaaglijk gemiauwd voor het raam. Voor deze kat ga ik niet overstag. Als hij vervolgens ook nog gaat plassen op de kast die voor het raam staat, is het echt klaar hoor deze kat krijgt echt niks.

Na de afwas zijn we nog met de auto gereden naar de jachthaven gereden. Eigenlijk wilden we naar een uitkijkpunt, maar het was al aan het schemeren dus tegen de tijd dat we daar zouden zijn was er waarschijnlijk niets meer te zien. Het is best fris als we bij de haven lopen, er is een behoorlijke wind opgestoken. We houden het bij een klein rondje door de haven en stappen dan weer de auto in terug naar het huisje. Daar voor de tv gehangen en de Portugeze versie van Prijs je Rijk meegespeeld. Een ietwat amateuristisch programma waarbij sommige mensen in het publiek nog met de winterjas aan in beeld zitten. Maar het eindspelletje is leuk om mee te spelen.

Morgen hebben we nog een hele dag in Lagos en omgeving we gaan onder andere rijden naar Sagres het meest zuidelijke puntje van Portugal en kijken op andere plekjes langs de kust.

Van Lissabon naar Lagos

Vandaag vertrekken we uit Lissabon. Eerst nog een laatste keer naar het ontbijtbuffet. De koffers pakken en uitchecken bij de receptie. De auto staat in de naastgelegen parkeergarage, bij de receptie zeggen ze dat we daar bij de uitgang moeten betalen. Dat blijkt verkeerd te zijn, zowel de auto voor ons als wij worden door de oude meneer bij de slagboom terug gestuurd. Bij de receptie hadden ze een stempel moeten zetten op de parkeerkaart. Weer terug naar boven dus, stempel halen, naar de meneer bij de slagboom, die verwerkt de kaart en dan mag je naar buiten, beetje omslachtig.

We rijden de stad uit via de grote rode brug die erg lijkt op de Golden Gate brug in San Francisco. Daarna een lang stuk snelweg die we naar het zuiden volgen, erg saai. De enige afleiding zijn de vele ooievaars die hier in de electriciteitsmasten grote nesten hebben gebouwd.

Bij Sines gaan we van de snelweg af, ik dacht dat hier een leuk piertje was en misschien een boulevard, maar niks van dat alles. De piertjes zijn er maar dan voor de raffinaderij en de containerhaven waar een enorm schip wordt ingeladen. Geen gezellig uitstap punt dus. Een stukje verder kun je langs de zee rijden en de hoge golven zien die op de rotsen slaan. Dit trekt veel surfers aan. Omdat het tijd is voor een hapje en sanitaire stop rijden we een stukje terug waar een McDonald’s zit. Zeker voor sanitaire stops ben je vaak op deze keten aangewezen omdat er bijna nergens toiletten zijn.

We nemen een kleine picknick mee en rijden terug naar de kust. Daar bekijken we de acties van surfers. Edwin daalt een stukje strand/rots af maar dat is gladder als gedacht dus dat was bijna rennend naar beneden om niet te vallen. Na een paar minuutjes weer door gereden. Een eind verderop heb je een hoog uitkijkpunt vanaf de rotsen op nog hogere golven. We stappen daar ook uit. Het geluid van de golven die stuk slaan op de rotsen is enorm, echt bulderend.

Tussen 2 grote rotswanden is een laaggelegen strand waar de golven tussendoor stromen. Je kunt een stukje verderop tussen 2 andere rotswanden met een trap naar beneden, een spannende aangelegenheid als je net als ik niet zo van diepte houdt. Toch maar gedaan omdat het uitzicht indrukwekkend is. Dit was een leuk uitstapje.

We stappen weer in de auto om wat kilometers te gaan maken, want we moeten nog door naar Lagos. We rijden door het plaatsje Covos wat er leuk uit ziet met wit en blauwe huisjes en natuurlijk weer mooi uitzicht op de kust. Daarna gaat de route meer landinwaarts langs boerderijen. Een leuke weg met overal koeien, kippen en schapen langs de weg.

Later belanden we in heuvelachtig gebied en is het flink klimmen en dalen over zigzag weggetjes. Op 1 van de heuvels is de schade van een bosbrand te zien. Dat was vorig jaar in augustus, heel veel zwartgeblakerde bomen, en later ook restanten van huizen die het niet gered hebben tijdens de brand. We rijden nog een tijdje door de heuvels en komen heel weinig verkeer tegen, dus is het heerlijk rijden.

We willen nog even langs bij het Portimão circuit langs wat vlakbij ligt. Vanuit het bos ben je er ineens want het ligt in de middle of nowhere. Aanstaand weekend is de MotoGP er en ze zijn alles al aan het klaar zetten. Met de auto kunnen we een rondje om het circuit rijden, veel zicht op de baan heb je jammer genoeg niet. Vlakbij de hoofdingang staan alle trucks geparkeerd van de teams. We stoppen en nemen wat foto’s, daarna lopen we naar de hoofdtribune. Die is dicht maar toch leuk om even te kijken. Ze zijn ook alle merchandise stalletje aan het opbouwen. Er komen nog meer toeristen kijken waaronder een groepje Belgische wielrenners.

We stappen weer in de auto en rijden naar een uitkijkpunt waar je wel het circuit kunt zien. Je hebt dan zicht op de start/finish en een paar bochten, was best leuk om even langs te rijden. Daarna gaan we door naar Lagos waar ons appartement voor de laatste dagen van de vakantie is.

Het ligt even buiten het centrum en is echt heel mooi. Echt 1 van de leukste plekken waar we ooit gelogeerd hebben. De eigenaar heet ons welkom op het terrein en laat ons het huisje zien waar we logeren, het is zeer ruim. Daarna krijgen we een rondleiding over het terrein, je mag alle fruit wat aan de bomen groeit plukken. Er zijn varkentjes en in het hoogseizoen ook een moestuin waar je zelf groente mag pakken. Ook zijn er 2 zwembaden, waarvan eentje met zout water.

Het hele terrein ziet er heel mooi uit, en we krijgen een sleutel om het toegangshek mee te openen. Het lijkt wel of we een luxe villa hebben. En we zijn de eerste gasten van het seizoen, misschien hebben we het hele terrein wel voor ons zelf.

Als we geïnstalleerd zijn, gaan we rondkijken in en rond het plaatsje. We belanden op een strand omringd met hoge rotsen. Een uitkijkpunt verder wordt het nog mooier, daar is een looppad aangelegd met houten bruggetjes en kun je bovenlangs de rotsen lopen. Heel mooi uitzicht op de rotsen beneden in de zee. Wat gewandeld op de paden, met de ondergaande zon erbij is het echt heel mooi hier.

We rijden het centrum van Lagos in en parkeren bij de jachthaven. Te voet door de straten gedwaald, het is een typisch toeristenplaatsje vol souvenirwinkels en restaurants. Een mooie boulevard langs de haven en een uitkijkpunt op een piertje. Wij vinden het wel leuk hier, we gaan zeker terug komen.

We gaan terug naar de auto, tijd om naar de supermarkt te gaan. We hebben een keuken in ons huisje dus gaan we zelf eten maken vanavond en ook ontbijt de komende dagen. Met broodjes, beleg en eieren kunnen we wel even vooruit. Voor vanavond wat mini hamburgers en voor mij een diepvriesmaaltijd van pasta en bacon. Het smaakte goed.

Morgen gaan we de omgeving verder verkennen. Edwin wil misschien nog met een kajak tour mee. Verder kijken we wel wat we gaan doen.

Dag 2 in Lissabon

Vandaag onze laatste dag in Lissabon. De meest relaxete dag ook, er zijn veel minder toeristen dus loopt het gelijk wat rustiger. We gaan na het ontbijt met de metro naar het treinstation. We zien veel mensen lopen met hardloopkleding en startnummers. Even opgezocht welk evenement er is, dat blijkt de halve marathon te zijn bij Belem, het gedeelte van de stad waar wij naar toe gaan.

Eerst een treinkaartje kopen, de mensen voor ons doen er zo lang over dat we net de trein missen. Dat wordt 20 minuten wachten. Niet alleen want het is heel druk richting Belem. De treinrit was kort, in 7 minuten zijn we op de bestemming. Onderweg zien we al dat de lange weg naast de trein is afgezet voor de hardlopers. Bij het station zelf ga je via een loopbrug over het parcours, je mag er niet stil staan, veel agenten die iedereen manen door te lopen. Wij lopen naar Pasteis de Belem, dit schijnt de eerst en enige echte zaak te zijn waar ze de pastel de nata (hier belem geheten) hebben uitgevonden. Het welbekende deeggebakje gevuld met room en gebrande suiker erop.

Onderweg komen we langs een paleis waar elke 3e zondag van de maand de wisseling van de wacht wordt gehouden. We zien later ook een fanfare korps zich klaar maken hiervoor. Wij gaan er niet op wachten. We gaan in de rij staan voor de pastel de belem, die is vrij kort dus dat valt mee, het is echt een toeristische hotspot dus je kan ook lecht hebben en uur moeten wachten. Eenmaal binnen kopen wij een kokertje met 6 pastels erin. Het zaakje ziet err van binnen ouderwets uit, een beetje wat je erbij verwacht.

Buiten eten we er alvast eentje op om te proeven. Ze zijn erg lekker, om nou te zeggen de beste dat weet ik niet, ze verschillen niet zoveel van de anderen die we geproefd hebben. Na deze hap lopen we naar het hardloopparcours, want we willen naar de waterkant. De snelste renners komen al langs om te finishen, ze rennen dit in een uur. De grote groep van duizenden hardlopers is nog onderweg. De route is een lang recht stuk heen en datzelfde lange stuk terug. De hele tijd dat we in Belem zijn zien we dus hardlopers zwoegen in de warme zon.

Wij lopen een stukje door zodat we met een brug over het parcours kunnen. Ik maak snel van bovenaf een foto, maar je moet blijven lopen want er komt meteen een agent naar je toe om je door te wuiven. Aan de waterkantis een kleine jachthaven en toeristenmarkt. En de Torre de Belem. Eigenlijk de reden waarom toeristen naar deze plek komen. De toren staat half in het water en is te bezoeken. Wij maken er alleen een foto van, de prijs en met name de ellenlange stilstaande rij wachtenden nodigt niet uit om de toren van binnen te bekijken.

Een stukje verderop zit een militair museum waar net de wacht gewisseld wordt. Dit gaat met een beetje ceremonie en vooral een apart loopje. We volgen nog een tijdje de weg die paralel loopt aan het hardloopparcours. Totdat we bij het volgende station zijn om de trein terug te nemen. We zien een groep militairen deelnemen in hun legerkleding, dat moet zwaar zijn. Als we op de trein staan te wachten begint het einde van de lange stoet deelnemers in zicht te komen, nu alleen nog uitgeputte hardlopers die over gaan tot wandelen. Ik denk niet dat die de finish makkelijk halen.

Met de trein gaan wij terug naar de binnenstad van Lissabon. We hebben gezien dat de street art kunstenaar waarvan we in Porto het konijn op de muur hebben gefotografeerd in Lissabon nog meer muurschilderingen/sculpturen heeft. Eentje zit er in de buurt dat is de vos, die gaan we bekijken. Onderweg komen we langs het witte gebouw van een energiebedrijf dat bekogeld is met rode verf. Een bedrijf is bezig dat te verwijderen. Wij lopen verder naar een parkje om de overgebleven pastel de belems op te eten.

Daarna verder de stad in, het is heerlijk rustig vandaag dus fijn lopen. Bij een souvenirwinkel kopen we nog een klein aandenken. Daarna lopen we door naar Behen een eetzaakje waar alle gerechten gemaakt zijn met Iberico ham. Edwin wilde hier graag eens eten. We kiezen een tosti, een mini hamburger en een soort bitterballen. Ik test van alles wat, maar kan er niet teveel van eten omdat er bijvoorbeeld ook tomaat is gebruikt en ik niet zeker weet waar het laagje van de bitterbal van is gemaakt. Om allergische klachten te voorkomen proef ik van alles een beetje. Wel lekker om weer eens de smaak van tomaat te proeven.

Na dit lekkere maaltje lopen we naar de bushalte aan het water. Met de bus gaan we naar een wijk waar heel veel street art is. Ook de kunstwerken van de al eerder genoemde artiest. We lopen een route waarlangs je ze allemaal kan zien. Er zijn ook artiesten bezig om nieuwe schilderingen aan te brengen. Edwin heeft uitgezocht waar wat te zien is, en zo lopen we een leuke tour door de wijk. Met de bus gaan we terug naar het centrum. Daar wandelen we langs de waterkant en besluitendan om even terug te gaan naar het hotel. We hebben alweer een dag van meer dan 14 kilometer wandelen gemaakt, dus het is niet erg om even te gaan zitten op de kamer en te kijken wat we in de avond gaan doen.

Om een uur of 6 weer op pad gegaan. Met de metro 2 haltes naar het centrum. Daar gaan we eten bij Nicolau, een restaurant van de keten waar we in Porto ook gegeten hebben. We krijgen een tafel bij de trap waar je zicht hebt op de bar/plek waar de klaar gemaakte maaltijden staan voor ophaling door de bediening. Het eten wat wij besteld hebben staat daar op een gegeven moment ook. En dan denk je waarom brengen ze het niet naar de tafel. Blijkt dat ze nog wachten op mijn zalm bagel die we 10 minuten geleden al in de grill zagen gaan. Eindelijk is die ook klaar, en komt de serveerster het eten brengen. Helaas presteert ze het om Edwins eten te laten vallen over de tafel. Al zijn eten kan opnieuw gemaakt worden. Mijn eten is er wel, en om het niet koud te laten worden ga ik maar alvast eten. Beetje rare maaltijd zo. Als Edwin zijn eten eindelijk ook klaar is kan hij ook gaan eten. Gelukkig smaakt het goed, maar niet echt zoals je wil dineren.

Na het eten lopen we terug naar de metro, het tripje aan Lissabon zit erop. Morgen gaan we verder op pad met de auto. We gaan rijden naar Lagos waar we tot en met donderdag zullen verblijven. Eens kijken wat de Algarve allemaal voor leuks heeft.

Lissabon dag 1

Onze eerste hele dag in Lissabon. Het hotel heeft een lekker ontbijtbuffet wat we op het terras bij het zwembad kunnen eten. Na het ontbijt langs de supermarkt geweest, want ons water is op. Daarna naar de metro, we kopen een metrokaart waar we saldo of ritten op kunnen zetten. Dan met de metro naar het Oceanario de Lisboa, oftewel het Lissabon aquarium. Dit is aan de oostkant van de stad aan het water. Vanaf de waterkant heb je mooi uitzicht op een hele lang brug over de rivier.

Het aquarium zit in een groot vierkant gebouw met een schuine loopbrug ervoor. Eerst ga je naar de 2e etage daar is een heel lang zoetwater aquarium, ontworpen door een Japanner. Het is een soort onderwater tuin met vissen echt heel mooi gemaakt. Vervolgens ga je naar een donkere ruimte waar op 2 panelen een film over de oceanen wordt afgespeeld. Duurt een beetje lang dus we gaan door naar de echte dieren.

Je start met uitzicht op het grootste aquarium, echt een enorme bak met vele soorten haaien en roggen. Ook zwemt er een maanvis rond wat uniek is, want deze dieren zijn niet makkelijk te houden in gevangenschap. Daarna loop je tijdens de route nog meerdere keren langs dit aquarium, met telkens nieuwe zichtlijnen. Verder zijn er pinguins, een heleboel kleine aqauria en losvliegende vogels te zien. Bij de vogels is het opletten, want ze vliegen echt over je heen. Het leukste zijn de zeeotters die aan het dobberen zijn, blijven schattige dieren om te zien. We blijven meer dan een uur in het aquarium, was 1 van de mooiste die we bezocht hebben.

Aansluitend gaan we lunchen in het restaurant van het aquarium. Ik heb een lekkere zalm bagel gegeten en Edwin een met groente en kaas gevulde omlet. Met een goed gevulde maag gaan we terug naar de metro en naar het zuiden van de stad. Daar zijn leuke smalle straatjes met oude huizen en mooie uitzichtpunten. We starten aan de waterkant en lopen naar een indoor markt met voornamelijk eetkraampjes.

Weer buiten gaan we naar een steil straatje dat bekend staat om zijn trambaan. Om daar te komen moeten we een hele lang trap op. Dat valt niet mee in het vandaag warme en zonnige weer. Boven gaat er net een trammetje naar boven en eentje naar beneden, dus goede timing voor de foto. Het is ook een leuk gezicht om de mini trams op deze steile heuvel heen en weer te zien gaan. We maken de klim naar boven af en wandelen verder. We stoppen bij de McDonald’s voor een ijsje en een koud drankje.

Weer verder komen we uit bij winkelstraten en terasjes. Er staat ook een oude buiten lift waarmee je naar een hoge voetgangsbrug kunt. Wij slaan dat over, er staat een rij en je moet ervoor betalen terwijl het niet zo bijzonder is. Verder gewandeld door een brede winkelstraat. Heel jammer om te zien dat hier veel daklozen zitten met dieren om te bedelen. De honden en ook konijnen horen echt niet thuis op straat. De dieren hebben wel, te eten en zien er op zich goed uit, maar ze horen gewoon niet zo te leven en zijn er alleen maar om makkelijker geld bij elkaar te bedelen. Eigenlijk moet dit niet kunnen.

We lopen verder en komen bij een grote poort uit waarachter een groot plein aan het water zit. Dan gaat de wandeling langs het water verder een heuvel op. Leuke smalle straatjes met oude trammetjes en overal terrassen. De klim is heel steil, maar wordt beloond met uitzicht over de stad met kleine huizen met rode dakpannen. Nog verder omhoog zit een kasteel, als we daar aankomen moet je entree betalen en teveel voor wat wij ervoor over hebben dus slaan we dit over. Via een lange steile trap dalen we weer af naar straatniveau.

Nog een klein rondje gelopen en dan naar de metro. Het is rond 17 uur en we gaan naar een ander deel van de stad waar een groot overdekt winkelcentrum zit. Na de hectiek van gisteravond en de grote groepen vrijgezellenfeesten die rond lopen, hebben we niet zoveel zin om in de binnenstad te blijven op eem zaterdagavond, niet echt iets voor ons om tussen het uitgaanspubliek rond te lopen.

De metro naar het winkelcentrum is heel druk met groepen jongeren. Het winkelcentrum zelf ook. Ze zijn dagelijks tot middernacht open, beetje vreemd, zouden er echt zoveel mensen zo laat shoppen? We gaan langs bij de Lego-winkel, zodat ik weer stempels in mijn Lego-paspoort kan laten zetten. Verder wat rond gekeken en gegeten bij het enorme foodcourt. Daar is heel veel keuze aan eten. Edwin gaat voor een combi-deal van de Pizzahut. Ik neem uiteindelijk 2 tosti’s, want ondanks de ruime keuze, is het meeste gekruid of met frietjes wat ik allemaal niet kan eten. Na deze maaltijd gaan we nog naar de supermarkt om alvast wat water voor morgen te kopen. De supermarkt is echt heel groot, we zijn er dan ook best een tijdje binnen. Ongelooflijk wat een keuze er aan eten is. Wij houden het bij flesjes water en koekjes. Dan met de metro terug naar het hotel, we hebben weer een lange wandeldag gehad dus de voeten willen rust. Lissabon is uiteindelijk best een leuke stad, maar de sfeer is nog steeds niet helemaal voor ons. Zeker in toeristengebieden wil iedereen geld aan je verdienen, dat loopt niet lekker. Morgen hebben we nog 1 dag hier, we gaan even plannen wat we precies gaan doen.

Roadtrip van Fatima via Nazare naar Lissabon

Vandaag trekken we verder van Fatima naar Lissabon. Vroeg wakker geworden, dus nog wat gelezen en daarna naar het ontbijt gegaan. De eetzaal is net als alles hier van grote omvang. Er zijn voor ons wat grote groepen geweest, dus even zoeken naar een vrije en opgeruimde tafel. Het buffet biedt genoeg opties aan broodjes, fruit en warme dingen, ze hebben zelfs pindakaas, maar daar kwam ik pas op het laatste moment achter. Terug op de kamer pakken we onze spullen en checken daarna uit. Alles in de auto geladen en we gaan op pad.

We hebben wat stopjes gepland onderweg voordat we naar Lissabon gaan. De eerste stop is Nazare, een kustplaats dat bekend staat om zijn golven van recordhoogte. Het wereldrecord hoge golfsurfen is hier ook gevestigd in 2020, toen op een golf van 26 meter. Zo hoog zijn de golven vandaag niet, maar we willen het plaatsje wel eens zien. Er staat een fort dat vaak als uitkijkpunt dient om de hoge golven en surfers te bekijken. Wij gaan daar ook heen.

Onderweg helaas regen en triest weer. De rit erheen is niet spectaculair, eenmaal in het plaatsje is het zoeken naar een parkeerplaats. Het zijn nauwe straatjes met glade stenen. Er staan hier en daar mannetjes die gebaren dat je bij hun op de parking kunt staan. Dat zijn echter gewoon openbare parkeerplaatsen, zij doen alsof ze werken en vragen er geld voor. Daar hebben wij geen zin in, dus maar ergens voor een winkel geparkeerd en naar boven gelopen. Vanaf een plein met een kerk kun je over de omgeving uitkijken. We staan best hoog en je kijkt uit over zee en het plaatsje langs het strand.

Via een weg kun je naar beneden lopen naar het fort. Het is wel erg steil, maar het uitzicht heel mooi op het strand dat nog veel lager ligt en de golven die daar tegen de rotsen aan slaan. Als we een eindje zijn afgedaald, zien we het fort, vanaf daar heb je inderdaad een mooi uitzicht op de zee en golfslag. Om het fort in te mogen en boven bij de rode mini vuurtoren te kijken moet je € 2,- entree betalen. Er is een kleine tentoonstelling over hoe de golven hier ontstaan en zo hoog worden (door een diep ravijn dat hier voor de kust ligt) en je kunt foto’s en surfplanken zien van de surfers die de uitdaging met de golven aan gaan.

Buiten regent het inmiddels flink, dat is jammer maar we gaan toch boven kijken want daar kwamen we voor. Mooi uitzicht op de rots eilandjes voor de kust. Je zal hier maar staan als er zo’n hoge golf aan komt, dat zal zeer indrukwekkend zijn. Vanaf het fort moeten we de steile weg nu naar boven lopen, we krijgen het er warm van, was een flinke klim. Boven kijken we bij een souvenir winkel rond en kopen een trui en magneet.

In het kerkje even binnen gekeken, is heel overdadig qua versiering. Toen terug naar de auto gelopen. Op naar de volgende bestemming. Dat is Obidos waar een kasteel staat en kleine witte huisjes, erg toeristisch. Het regent nog steeds, maar het zou na 13 uur droog moeten zijn, beetje jammer dat wij er om half 1 zijn. Op het parkeerterrein is het druk en modderig. Diepe plassen ook, dus dat wordt een smeerboel. Schoenen lopen meteen vol, was echt een goed idee dit. Het plaatsje is wel leuk om te bezoeken. Je loopt door een smalle straat met de kleine witte huisjes waar winkels en restaurants in zijn gevestigd.

Bovenlangs loopt de kasteelmuur met kantelen. Aan het einde van de straat kom je bij het kasteel uit. Daar kun je tegen betaling in, maar dat hoeft voor ons niet per se. We lopen buitenlangs wel een rondje. Je kunt via een trap omhoog om op de muur te komen. Met de regen en de daardoor gladde stenen is dat echter niet zo handig. We nemen een kijkje en gaan dan voorzichtig weer naar beneden. Nog steeds in de regen lopen we terug naar de auto.

Bij de supermarkt om de hoek willen we lunch halen. Het wordt vooral voorverpakte items want de winkel heeft last van vliegen die ook in de bakkerij zitten, dus dat wil je niet eten. De rit gaat verder naar Sintra. Onderweg blijft het regenen en tegen de tijd dat we bij Sintra aan komen is het ook erg mistig, en dus niet fijn rijden. In de buurt van Sintra vind je veel paleizen en kastelen, dus het leek ons leuk om deze te bekijken. Dat is jammer genoeg niet gelukt, we kunnen niet goed uitvinden waar het allemaal is.

Als Edwin gaat tanken, vraagt hij het aan de pompbediende, deze raadt een parkeerplaats aan en vanaf daar kun je lopen. Op die parkeerplaats loopt weer een zwerver te vekondigen dat hij geld wil voor het parkeren, dat geven we dus niet, alsof deze man er echt werkt. Op de kaart gekeken, maar je kan dus niet dichtbij de kastelen komen met de auto, je moet echt een stuk gaan lopen. Dat zien we met dit weer niet zitten, dus we besluiten weg te gaan.

Omdat we toch iets willen doen in de omgeving, kijken we wat er wel is in de buurt. Het blijkt dat het circuit van Estoril vlakbij ligt, gaan we daar een kijkje nemen. De mist wordt echter steeds dikker, dus rijden islastig. Zijn we bij het circuit is er eigenlijk niet veel te zien. Enerzijds omdat de hekken dicht zijn, maar ook door de mist. We kunnen nog geen 10 meter ver kijken. De hoofdtribune kun je net zien als je tegen het hek aan staat. Wat verder van de tribune staat een beeld ter nagedachtenis aan Senna. Als ik daar een foto van maak, zie je de tribune niet eens vanaf die plek. Jammer want zo zien we eigenlijk niks.

Het heeft dus geen zin meer om buiten locaties te bekijken. We gaan maar een hapje eten in het verderop gelegen overdekte winkelcentrum. Zelfs in de parkeergarage hangt vocht en is het wat mistig. Bij het foodcourt een kleinigheidje gegeten, daarna een rondje gelopen langs de winkels maar niets gekocht.

De auto weer in en door rijden naar Lissabon, dat is niet meer ver van hier. Wel wat file. Vlakbij de stad verdwijnt eindelijk de mist. Het hotel is zo gevonden, we hebben een appartement kamer. Groter dan wat we verwacht hadden met een woonkamer, keuken en aparte slaapkamer, en 2 balkons. Wel relaxed om in een soort van huisje te zitten. Het is inmiddels 18 uur en we gaan gauw naar buiten om nog wat van de stad te zien.

We komen er al gauw achter dat je wel goed moet opletten met oversteken. Ookal heb je groen licht, als auto’s de hoek om komen dan stoppen ze niet, rijden bij het eerste stoplicht heel hard door, erg gevaarlijk. Later rijden er 3 auto’s uit 3 richtingen tegelijk een kruispunt op, dat gaat maar net goed. We lopen een lange, brede laan af met aan weerskanten dure merkwinkels. Ook komen we het eerste oude trammetje tegen. De laan eindigt op een plein, waar we voorzichtig oversteken.

Op zoek naar eten, er zijn veel eettentjes, en we besluiten bij een Italiaans restaurant naar binnen te stappen. Edwin kiest de pizza en ik ga voor champignon ravioli. Het smaakte goed. Buiten besluiten we terug te gaan naar het hotel. De stad is namelijk heel druk en vervelend toeristisch wat inhoudt dat iedereen wat van je wil. Elk restaurant heeft iemand staan die je naar binnen wil praten, een meneer die langs loopt en sneaky vraagt of je marihuana wil kopen, bedelaars en dan heb je nog de rond hangende mensen die zich irritant gedragen. Het zal wel komen omdat het weekend is, maar we hopen dat de stad overdag leuker is, want op deze manier gaan we het hier qua sfeer niet echt leuk vinden. Dan was Porto een stuk relaxter.

Met de metro richting hotel gegaan, de metro is overzichtelijk opgezet qua lijnen, dus de weg is zo gevonden. De supermarkt waar we nog even langs willen niet, we moeten even zoeken in de buurt, maar dat is goed gekomen. Verder neemt Edwin nog een ijsje van de McDonald’s mee naar het hotel. Daar nog even op de bank gehangen, maar we zijn best moe van de lange dag, dus vroeg gaan slapen. Morgen gaan we naar het aquarium en de historische binnenstad.

Van Porto naar Fatima via een mooie grottentour

Vandaag gaan we op pad met de huurauto, voordat we die ophalen eerst even ontbijten. Het ontbijtbuffet is hetzelfde als gisteren, maar deze keer zonder kliederboel van Edwin met de koffie. Al krijgen de Chinese gasten dat wel bijna voor elkaar door koffie in een glas te tappen. Na het ontbijt checken we uit bij de receptie, dit was een fijn en goedgelegen hotel en de receptiemedewerkers zijn super vriendelijk, hopelijk is dat bij de volgende hotels ook zo.

Met de koffers slepen we weer door de straten, nu veelal heuvelaf dat scheelt een heleboel. Bij de tramhalte ons kaartje opgeladen voor een rit naar de luchthaven. Dat duurt ongeveer een half uurtje. Op de luchthaven naar de balie gelopen van de verhuurmaatschappij. Daar staat een bordje dat je eerst met een busje mee moet naar het terrein waar de auto’s staan. Na de korte rit melden we ons bij het kantoor van de verhuurmaatschappij, we krijgen een Fiat Panda, dat is toeval, het is wel een nieuwere versie van onze eigen Panda. We laden de koffers in en rijden weg. Via een rondweg om de stad en een hoge brug over de stad rijden we zuidwaarts naar Aveira.

Onderweg niet zoveel te beleven alleen de tolpunten. We hebben een kastje in de auto hangen waarmee je blijkbaar door de speciale poort kunt doorrijden en achteraf betalen. Omdat we niet goed weten hoe dat werkt trekken toch maar een kaartje. Later bij de afrekenlocatie legt de meneer in het hokje uit dat we voortaan gewoon kunnen rijden via de speciale groene baan. Weten we dat ook weer.

In Aveira maken we een tussenstop. De auto zetten we in een ondergrondse parkeergarage. Ze noemen deze stad het Venetië van Portugal, dus dat willen we weleens zien. Al gauw komen we erachter dat het plaatsje best leuk is, maar om nou te zeggen dat het zich kan meten met Venetië dat is wel wat teveel gevraagd. Er zijn grachten en oude houten bootjes en bruggen met kleurrijke lintjes maar dat is een klein gebied. Verder wat smalle oude straatjes en dat was het wel. Een leuke tussenstop maar nou ook weer niet zo bijzonder.

We willen nog wat broodjes halen voor de lunch maar vinden geen bakkerij of supermarkt meer in de buurt van de parkeergarage. Dan maar onderweg iets zoeken. In de parkeergarage zoeken we naar een automaat om te betalen, maar vinden die niet. Dan zien we een bordje dat je eerst naar etage -5 moet, daar is de automaat. Daar aangekomen zien we geen automaat, we besluiten naar de auto te gaan, daarmee naar de uitgang bij etage -5 te rijden en kijken of we ergens kunnen betalen. Dus terug naar etage -3 waar wij staan, echt wie verzint er nou zo’n omslachtige manier van betalen. Vlakbij de slagboom staat iederdaad 1 automaat, gelukkig is het niet druk. Edwin gaat betalen en rijdt door naar de slagboom. Daar moet je je bon scannen, maar die kan hij niet zou gauw meer vinden, knap om deze op een stukje van 3 meter kwijt te raken. De dame in het hokje ziet ons geklungel en besluit maar te helpen door handmatig de slagboom te openen. Ingewikkelder kon het allemaal niet, maar we staan buiten. Ik vind vlak daarna de bon in Edwins portemonnee, tja die hebben we niet meer nodig.

We rijden door naar Mira de Aires. Hier bevinden zich grotten die je kunt bezoeken. Onderweg is het moeilijk om eem plek ge vinden om eten te halen, zonder dat je meteen in een restaurant moet gaan zitten. Na een tijdje besluiten we een plaatsje in te rijden waar een Lidl moet zitten. Het is even zoeken, maar dan staan er wegwijzers naar de winkel, dat helpt. We kopen wat broodjes en Edwin een soort kroketten, die erg goed smaken. Voordat we kunnen eten moeten we echt heel lang wachten bij de kassa. Waarom pakt ook iedereen eerst alle boodschappen in voor het afrekenen, erg irritant.

Verder op de snelweg, onderweg nog de restanten van een ongeluk gezien, 3 auto’s met flinke schade, eentje is er echt total loss. Op een gegeven moment wordt de omgeving wat mooier, we gaan de bergen in. Een leuke weg met bochten naar boven volgt en ineens zijn we bij de parkeerplaats van de grotten. Na het kopen van het kaartje moeten we een half uur wachten voordat we naar beneden kunnen. Beetje jammer, de schoolgroep die net terug komt en een hoop herrie maakt, zorgt ervoor dat het niet leuker wordt. Gelukkig gaan zij snel weg.

Wij kunnen om 16 uur naar binnen. Eerst een film van 10 minuten kijken over hoe de grotten onstaan en ontdekt zijn. Dan mogen we met een gids en 2 andere koppels naar beneden. Het is meteen heel mooi om te zien. We gaan via 683 traptreden naar beneden om 110 meter onder de grond te eindigen. Dat doe je niet in 1 keer, maar lopend door de grot met uitkijkpunten ga je steeds een stukje verder naar beneden. De gids vertelt wat leuke informatie onderweg, over het ontstaan maar ook over de rivier die onderin weleens zo hoog staat dat je de grot niet in mag omdat een deel dan overstroomt is.

De wandeling duurt ongeveer een uur en was heel leuk en vooral mooi om te doen. Zo gaaf om het gangenstelstel te zien waar ze vroeger met een touw en touwladders in het donker in afdaalden. Alles is ook mooi uitgelicht en je ziet goed de werking van het vocht en water op steen. Duizenden jaren gaan erover heen eer dit zo gevormd is. Zeer bijzondere tour was dit. Aan het einde ga je met de lift terug naar boven. Je moet dan weer terug lopen naar de parkeerplaats want je eindigt dus echt ergens anders als de start.

We stappen in de auto en rijden richting Fatima waar ons hotel is. Ook nu weer een mooie route want we moeten de berg over. De weg is smal en bochtig, voor Edwin heerlijk om te rijden. Eenmaal beneden zijn we zo in Fatima, dit is een bedevaartsoord omdat er ooit een verschijning van Maria is geweest. Het hele plaatsje draait daar om. In bepaalde maanden van het jaar zijn er speciale kerkdiensten en optochten. Omdat dit duizenden mensen trekt is de parkeerplaats in het stadje gigantisch. Ook heel veel hotels om iedereen plek te geven om te slapen.

We gaan eten voordat we naar het hotel gaan. Dit wordt toch weer een McDonalds omdat deze om de hoek zit en het makkelijk kiezen is qua assortiment. Vanaf daar is het niet ver naar het hotel. We parkeren onze auto in de garage onder het hotel Santa Maria. Als we met de lift boven komen, is het niet meteen duidelijk waar de receptie is. De lobby is werkelijk gigantisch, ik denk wel 100 meter lang met allerlei zithoeken en een bar en een winkel. Receptie gevonden, ingecheckt en op naar de kamer. Op de 2e etage moet je ook 2 gangen door voordat we bij de kamer zijn. Het is echt heel groot hier en de kamer ook. Dit was een goede keuze.

Nadat we onze spullen hebben gedumpt, lopen we naar buiten. Het is al donker maar we willen toch even rond kijken omdat we morgen weer weg rijden. Overal zitten kleine souvenirwinkels met vooral religieuze items. Om de hoek zit de basiliek met daarvoor een gigantisch plein. Tijdens de bedevaart dagen is het hier vol gelovigen. Nu is het heel stil. Er is in een half open glazen gebouw een kerkdienst bezig, de zaal zit vol en de priester en het gezang is tot buiten te volgen. Wij lopen naar de basiliek die gratis te bezoeken is. Van binnen wel mooi en vooral hoog, maar niet zo uitbundig versierd als ik verwacht had.

Na het bezoek lopen we nog een paar straatjes door, maar veel is er niet te beleven. Terug naar het hotel dus maar. Morgen rijden we via de kust naar Lissabon waar we het hele weekend blijven.