Gran Canaria: Soria en Puerto de Mogan

Vanmorgen heeft Edwin weer een rondje hardgelopen. Daarna hebben we ontbeten op ons terras wat broodjes en ei. Met de auto zijn we vervolgens op pad gegaan en de bergen in gereden. Er loopt een mooie route bergop naar een dam. Onderweg veel fietsers die de klim willen maken. Het is een mooie route, doet een beetje aan Amerika denken met de grote rotspartijen en bergen om ons heen. De weg slalomt naar boven, soms is het erg smal, dus goed opletten met tegenliggers.

Als we bij de dam in Soria zijn parkeren we de auto, en dan kun je te voet naar de dam. Er is verder niemand dus lopen we in totale stilte, heerlijk. Over de dam zelf kun je ook lopen, naast je zie je wel een hele steile diepte, en een trap die je (gelukkig) niet af mag. Er staat slechts een klein beetje water aan de ene kant van de dam, dus veel hoeft er niet re worden tegen gehouden.

Via een klein trapje kom je aan de andere kant van de dam. Daar volgen we een smal gravelpad naar beneden over een richel van de berg. Beetje spannend soms met de diepte naast je en onhandige rotsen, maar het uitzicht maakt alles goed. Het pad loopt dood bij een huis, lekker verlaten wonen zo. Hetzelfde pad zijn we weer terug gelopen, vanaf de dam weer naar boven gelopen en geëindigd bij restaurant Casa Fernando. Een bekend stopplaats voor met name de fietsers nadat ze de zware weg omhoog hebben afgelegd. Omdat wij het ook wel warm hebben gekregen van de wandeling in de volle zon, nemen we ook een koel drankje op het terras. Er scharrelt daar een vies hondje rond, ziet er niet uit, plast overal tegenaan en drinkt zo de plas van een andere hond op, gratis entertainment van hem dus.

We rijden een andere route terug die voert nog verder omhoog. Deze weg is niet zo mooi aangelegd, veel smaller en met scheuren in het asfalt. Hier is ook geen vangrails en diepte naast ons is soms erg intimiderend. Het uitzicht blijft erg mooi omdat je ver de vallei in kan kijken. Boven gaat de weg ineens over in een mooie asfalt weg. Dat rijdt een stuk makkelijker. De weg heeft heel veel steile haarspeldbochten naar beneden. Je kan dus al meters hoog zien waar he uiteindelijk gaat rijden. We stoppen af en toe om het uitzicht te bekijken.

Eenmaal beneden na een zeer mooie rit rijden we naar de kust, we gaan kijken in het plaatsje Puerto de Mogan. We parkeren wat ver weg, maar dat blijkt een goede keuze want dichterbij het strand en de haven is het druk. Het plaatsje is heel mooi met ouderwets ogende witte huisjes en daartussen struiken met kleurrijke bloemen. Bij de haven is het heel toeristisch met restaurants en winkeltjes. Het strand is klein, iedereen ligt hutje mutje en dicht op de boulevard, precies zoals je je een toeristische badplaats voor stelt.

Op een bruggetje naar de haven wordt balletje balletje gespeeld, natuurlijk wint er nooit iemand en wij doen er zeker niet aan mee, maar van een afstandje observeren hoe ze mensen kunnen overhalen mee te doen was ook vermakelijk. Je kon precies zien wie erbij hoorden en dus nep meespeelden. Toen een toerist werd overgehaald om geld in te zetten zei iemand die langs liep er wat van. Die werd meteen aangesproken door 1 van de mensen die erbij hoorden, want ze houden er niet van als je hun spelletje verpest. In de tijd dat wij kijken is het ze gelukt 2 mensen geld afhandig te maken, stom dat mensen er nog steeds in trappen.

Verder was het plaatsje heel leuk om te bezoeken ondanks het grote toeristische gebeuren. Eenmaal terug lopend naar de auto hebben we besloten terug te gaan naar het resort. Het is bloedheet en een plons in het zwembad lonkt om af te koelen. De andere kustplaatsen die we wilden bezoeken bewaren we voor een andere keer.

Het zwembad is inderdaad heerlijk koel, nog een beetje genikst voordat we nog een klein tourtje maakten naar de kust. Voordat we op pad gingen, viel Chantal nog zowat van de trap in het huisje, zo onhandig. Grote teen een beetje gekneusd waarschijnlijk. Dus alleen met de auto wat gereden en kort bij een boulevard en strand gekeken. Nog wat boodschappen gedaan en daarna in het huisje gegeten. We hadden een tortilla gehaald en wat gehaktballetjes in saus, smaakte goed. Als toetje een chocolade ijsje gehaald bij het winkeltje van het resort.

Morgen waarschijnlijk vroeg de zandduinen in wandelen, is wel leuk om nog eens samen te bekijken, en daarna zien we wel weer.

Chantal en Edwin

Een beetje luieren, wandelen en duiken

Vandaag weer gestart met een ontbijtje op ons terras. De dag begint bewolkt maar het is al wel lekker warm. We splitsen de activiteiten vandaag, want Edwin gaat duiken en dat is niet aan Chantal besteedt. Die gaat lekker wandelen naar het strand en daarna luieren bij het zwembad (dit laatste het niksen bevalt echt beter dan van tevoren gedacht).

Dus gewandeld in de ochtend naar het strand, langs de vuurtoren waar we gisteravond ook waren. Vanaf daar kun je over het strand naar een duingebied dat veel van de Sahara weg heeft met zandheuvels waar je op kan klauteren. Er zijn meer mensen die dat idee hadden want het is er druk. Na het beklimmen van de eerste heuvel is het uitzicht over de zandduinen erg mooi. Wel jammer dat je er boven achter komt dat je om de heuvel had kunnen lopen en dan makkelijker op dezelfde plek was geweest.

De zon schijnt inmiddels en het is erg warm waardoor je nog meer Sahara beleving hebt tussen deze zandduinen. Terug naar het strand gelopen, daar moet je opletten want er is hier ook een naaktstrand. Dat begint met een aankondigingsbordje, en de liefhebbers ervan denken om de 1 of andere reden dat je dan maar het beste in dat grensgebied bij het bordje meteen in je blootje tussen de wandelaars moet lopen/liggen/zitten. En het zijn natuurlijk een beetje uitgezakte iets teveel etende mensen, als niets vermoedende toerist moet je maar gauw doorlopen.

De andere kant op door de zee gelopen, die is nog lekker op temperatuur. Daarna terug gegaan naar het resort. Tijd om te luieren bij het zwembad, het is er heerlijk vooral omdat je appartement aan het zwembad grenst, heb je alles bij de hand. Edwin komt terug van het duiken. Het was heel leuk. Hij ging vanaf het strand de zee in en heeft na wat uitleg dus lekker kunnen kijken naar de onderwaterwereld. Hij heeft heel veel verschillende soorten vissen gezien zoals lipvissen en een octopus. Zeker ooit een keer voor herhaling vatbaar.

Voor nu wachtte het zwembad, die is wat aan de frisse kant, maar lekker verkoelend. Daarna opdrogen in de zon. ‘s Avonds zijn we naar het strand en dorp terug gelopen, via een weg die uiteindelijk achter het duingebied uit komt bij een klein meertje waar je vogels kan spotten.

Gegeten bij een klein restaurantje, Edwin ging voor de hamburger en Chantal voor gebakken ei met worst, de mee geserveerde patat en salade zijn meer dan genereus. Het smaakte goed en je bent hier voor eten ook nog eens belachelijk goedkoop uit.

Morgen gaan we weer met de auto op pad, we proberen het luieren en de activiteiten een beetje te mixen.

Chantal en Edwin

Gran Canaria dag 1-2

Tijd voor de eerste weblog vanuit Gran Canaria. Gisteren zijn we ‘s middags aangekomen na een ‘gezellige’ vlucht vol met kleine kinderen. In zo’n 4,5 uur tijd kan er best veel gejankt worden. Onderweg nog wel wat mooie uitzichten op bijvoorbeeld Portugal gehad. Na eindeloos wachten op de koffer, konden met de gereserveerde huurauto die Edwin ondertussen ging regelen onderweg. We hebben het echt getroffen met de auto, lekker groot maar het is de vreselijke Citroen Cactus met dat lelijke zwarte plastic op de deuren. Om het helemaal af te maken is hij geel/groen van kleur, niet te missen. Maar goed het is maar tijdelijk.

Meteen doorgereden naar het Fortuny Resort waar we logeren. We hebben een klein appartementje van 2 verdiepingen, ligbedjes voor de deur net als het zwembad. We hebben eerst maar boodschappen gehaald bij de supermarkt vooral water is nodig hier, maar spulletjes om zelf te koken, kun je lekker op je terras eten. Al hebben we dat de eerste avond bij de Burger King gedaan.

‘s Avonds nog buiten op het terras gezeten en een beetje gelezen vanmorgen vroeg wakker. Edwin ging hardlopen richting strand. Chantal kon ondertussen lekker een boekje lezen buiten. Daarna ontbijten, heerlijk brood hadden we mee en een eitje en zelfs pindakaas. Toen met de auto naar het noorden gereden, op zondag is er in het plaatsje Teror een markt. Het ligt tegen de bergen aan, en hier op het eiland is het aan de kust lekker zonnig maar in het noorden en tussen de bergen is het zwaar bewolkt en een stuk frisser.

De route is wel mooi onderweg, bergachtig en dus ook veel valleien waar de weg langs slingert. In Teror is het dus niet zo warm en regenachtig, beetje jammer daar zijn we niet op gekleed. Het dorp oogt ouderwets, beetje Zuid-Amerikaans wel leuk om te zien. We hebben ook de markt bezocht, een mengeling van lokaal eten en toeristische dingen. We kopen honing en jam gemaakt van cactus. We sponsoren ook nog een Ierse man die een kraampje heeft met zelfgemaakte fudge.

Daarna met de auto verkeerd gereden door een mooie bergachtige omgeving. Na te zijn terug gekeerd, via de snelweg naar Las Palmas gereden. Daar schijnt de zon wel en is het lekker warm. We hebben daar langs de haven gelopen met zicht op een aantal grote cruiseschepen. Via een winkelstraat kwamen we bij het strand uit, waar we over de boulevard hebben gewandeld.

Toen met de auto terug gegaan naar het resort, daar een paar uurtjes in de zon of schaduw gezeten. Best lekker om eens te luieren aan een zwembad. Makkelijk ook dat je gewoon bij je huisje zit, heb je eten en drinken ook bij de hand. Aan het begin van de avond wandelen we nog naar het strand en de winkeltjes in de buurt. Daarna heeft Edwin een pastamaaltijd gemaakt en hebben we lekker in het huisje rond gehangen.

Chantal en Edwin

Lecco

Vandaag een beetje uitgeslapen op onze laatste dag hier. Bij het ontbijt is het erg druk, meer mensen maakten er een relaxte ochtend van. Na het ontbijt de koffers klaar gezet, die laten we hier nog even achter om naar Lecco te gaan, want onze vlucht gaat pas vanavond en Milaan heeft niet zoveel te bieden. Voor de deur is een protest van enkele mensen aan de gang met vlaggen erbij. Het blijkt de vakbond te zijn, misschien wel medewerkers van het hotel die niet zo tevreden zijn.

Door onze goede voorbereiding voor deze dag stappen we in de eerste de beste trein naar Lecco, maar gedurende de rit bedenken we ons dat dit misschien niet de juiste keuze was. Werkelijk overal waar een paar betonnen platen liggen in een weiland plus een klein gebouwtje staat, stopt deze trein. Sommige haltes zijn niet eens lang genoeg om de hele trein te halteren. Dan wordt er omgeroepen dat passagiers naar de voorkant moeten lopen om uit de trein te kunnen. Terug in de tijd dus.

Als we eindelijk bij de bergen en een groot meer, het Comomeer komen komt Lecco in zicht. Door alle verloren tijd met de trein hebben we slechts een uurtje om er rond te kijken. Ons richtingsgevoel is wel goed, we lopen meteen op het meer af. Mooi uitzicht daar op het Comomeer, omringt door bergen. Even genoten van het uitzicht, daarna een route terug naar het station gegokt, en wonderbaarlijk genoeg liepen we meteen goed. Daar met een snellere maar afgeragde trein terug gegaan. Ook wat raar publiek wat hier met de trein gaat, er was ook weer iemand die briefjes legt met een zielig verhaal in de hoop dat je geld achter laat. Een jongen op een ander bankje geeft een zak chips aan de man, maar dat moet hij niet hij wil alleen geld, dat is dan ook weer duidelijk.

In het hotel hebben we de koffers opgehaald, en meteen door naar de metro. In de metro besluit een man met een gitaar en een bakje voor geld naast ons te komen staan om op te treden. Niet echt een succes. Hij kent ook maar 1 nummer, want als hij opschuift naar een andere coupe doet ie precies hetzelfde. Irritant dat er altijd wel iemand bedelt of muziek maakt in de metro.

Voordat we de Malpensa Express instappen naar het vliegveld kopen we nog een broodje. In het Italiaans bestellen moet kunnen, we weten wat 2 is en hoe het broodje heet. Maar ja dan krijg je tig vragen terug over menu’s wel of niet opwarmen etc. Vallen we toch door de mand, dan maar weer Engels. De trein blijkt tegenwoordig ook bij Terminal 2 te stoppen, mocht dit ook op de heenweg zo geweest zijn, dan hadden we die stomme bus niet hoeven nemen. Iets om te onthouden voor de volgende keer.

Het vliegtuig heeft helaas wat vertraging, maar met speedy boarding is het altijd fijn dat je dan toch als eerste naar binnen kan. Al is het altijd wat onzeker waar en wanneer je er heen mag lopen. Weer thuis tot de ontdekking gekomen dat ik nog steeds gespaarde doppen van flessen in mijn tas heb, daar kunnen we gelukkig mee stoppen nu.

Chantal

Racedag in Monza, Hamilton wint

De laatste dag dat we naar het circuit gaan is alweer aangebroken. Bij het ontbijt is het lekker druk met andere F1 fans. We ontlopen de Nederlandse mannen van gisteren maar even na die foute weersvoorspelling, daar willen we het een dag later niet meer over hebben. De spullen zijn redelijk opgedroogd de schoenen en tassen nog wat vochtig, maar vandaag schijnt de zon dus drogen we vast verder op. De temperatuur is ook weer boven de 20 graden, toch een stuk fijner. De trein is druk, de meeste mensen stappen over op de shuttlebus, maar wij gaan weer lopen, in de droogte vandaag.

Het circuit opkomen bestaat weer uit de gebruikelijke flessen controle. Twee Nederlandse mannen voor ons hebben pech, want hun tassen worden helemaal doorzocht, alles eruit en het drinken weg. Zonnebrand mag ook alleen mee zonder dop, belachelijk want dat gaat natuurlijk mis in de tas. Een Engelse vrouw is er dan ook flink boos over. Wij komen er weer door met afgedraaide verstopte doppen, en slecht doorzochte tassen. Meer mensen zijn op het idee gekomen om de doppen te verstoppen, want even verderop na de controle wordt door een aantal mensen alles weer dicht gedraaid.

Bij het kruispunt voor de paddock is het zoals gebruikelijk weer chaotisch. De meeste coureurs zijn al gearriveerd, maar opeens loopt Pascal Wehrlein zo voor onze neus langs. Om aan de file te ontkomen is hij maar een stuk gaan lopen vanaf zijn auto, grappig dat weinig mensen het door hebben. Kai Ebel van de Duitse tv neemt ook een item op voor de deur. Verder zien we Giovinazzi de testrijder van Ferrari.

We lopen door naar onze tribune om daar de Porsche race te bekijken, er gebeurt niet zoveel. Op het podium staat iemand uit Koeweit als nummer 2. Als het tijd is voor de champagne moet hij die uit de weg gaan, want hieraan kan hij niet meedoen. Na het podium rijdt een oude Honda een rondje, jammer dat we niet meekrijgen welke auto dat is en wie erin rond rijdt. Waar we wel teveel van mee krijgen zijn de mensen om ons heen. Allemaal Nederlanders die alleen voor Verstappen komen en verder weinig van de sport weten, continu stomme opmerkingen maken en niet eens weten hoe laat de race begint. Beetje jammer dat het gezelschap om ons heen niet zo gemixt is.

De drivers parade is dit jaar met oude auto’s vooraf gegaan door een collectie oude Ferrari’s vanwege hun 70-jarig bestaan. Niet alle auto’s komen weg, er moet wat aangeduwd worden. Alonso heeft helemaal pech want de auto waarin hij mee gaat krijgt men niet aan de praat. Beetje hilarisch wel dat dit hem overkomt, hij besluit dan maar met Palmer mee te gaan, al zit dat wel een wat krap. Vettel kruipt zelf achter het stuur van een oude Ferrari in plaats van te worden rond gereden.

Terwijl dit plaats vindt is er ook een pitwalk voor mensen met een paddock pas, dure kaartjes dus. Velen hebben echter de pech dat de coureurs aankomen en vertrekken door de pitstraat. Ze moeten wachten achter een rijtje beveiligers voordat ze ook de pitstraat in kunnen. Vervolgens is de pitwalk ook nog eerder afgelopen, beetje zonde dus want dan heb je misschien een kwartiertje kunnen kijken.

Om half 2 gaan de auto’s naar de grit. Ze stoppen voor onze tribune om naar hun startplaats te worden geduwd, altijd weer leuk om te zien. We kunnen ook net de achterste startrijen nog goed zien waar Ricciardo, Alonso en Sainz staan. Hamilton, Bottas en Ricciardo stappen voor onze neus uit de auto, zie je ze ook nog even zonder helm. Er valt in korte tijd weer genoeg te zien. Het volkslied begint een beetje onverwachts en onherkenbaar waardoor niet iedereen door heeft dat we al moeten gaan staan. Na het volkslied komen er straaljagers over met rookpluimen in de kleuren van de Italiaanse vlag. Wij zien dat maar deels omdat ze recht over onze tribune vliegen, eigenlijk alleen rook en de vliegtuigen pas in de verte als ze al langs zijn geweest. Mooie foto’s staan er later op internet, er waren mensen met beter zicht. We krijgen ook nog eens die grote Ferrari vlag over ons heen. Dat vind eigenlijk niemand meer leuk, je wil toch gewoon kunnen kijken.

Om ons heen is ook nog gedoe om zitplaatsen, mensen zitten verkeerd, die vieze rokers voor ons blijken al dagen verkeerd te zitten en wij dus al die tijd voor niets in de rook. We hebben nu Amerikanen voor ons die volgens ons niet gewend zijn aan hoe het er hier aan toe gaat, maar er wel van genieten. De Nederlanders die verkeerd zitten durven de mensen die op hun plekken zitten niet aan te spreken. We dringen aan dat ze dit beter wel doen want anders blijven ze zelf verhuizen als iedereen zo meteen zit. Na wat gedraai en heen en weer geloop is alles eindelijk in orde.

De race zelf is wel leuk maar niet zo heel spannend, Hamilton rijdt gewoon te makkelijk bij iedereen weg. De startgrit die door de regen van gisteren behoorlijk door elkaar geschut was valt uiteindelijk weer terug voor iedereen op zijn gebruikelijk plek. De opmars van Ricciardo is wel leuk om te zien, net als de pitstops die niet allemaal goed gaan, ondanks het oefenen het hele weekend.

Als de vlag valt en Hamilton winnaar is, gaan de hekken open. Fans zetten het met vlaggen op een rennen om onder het podium te kunnen staan. Het podium blijft altijd een mooi gezicht met al die duizenden mensen die komen aanrennen, de coureurs die ook altijd feestvierend op het podium staan, en een goed uitzicht vanaf onze tribune.

Als de coureurs weg zijn begint het gedoe weer van mensen die door de hekken willen om op het circuit te komen en mensen die eraf willen. Hoop duwen en trekken, wij besluiten net als vorig jaar een eind door te lopen waar het iets rustiger is. Daar is het echter ook niet makkelijk, de sfeer is zelfs grimmig omdat niemand er op komt terwijl de groep mensen die eraf wil loopt te duwen en te schreeuwen. Als mensen nou eens om en om zouden gaan. Er komt beveiliging bij die eerst een grote groep mensen van het circuit af laat en dan mondjesmaat wat mensen erop laat. Wij kunnen er ook op maar nog steeds moet je doorduwen want mensen gaan niet aan de kant. In vergelijking met andere jaren is de sfeer een stuk minder leuk, meer voetbalsupporters idee als racefans, erg jammer.

We lopen op het circuit naar de pitstraat, daar mag je uiteraard niet in, maar over de muur kunnen we nog net wat foto’s maken. Met wat geluk staat er ook nog een auto op, want je kunt het niet zien de muur is vrij hoog. We blijven een tijdje hangen voor de pitbox van Mercedes. We weten namelijk dat als Hamilton wint hij vaak nog even op de pitmuur komt voor zijn fans. Een hoop Engelsen weten dat ook, en begint te roepen, de sfeer is hier weer goed en als vanouds. Vinden we een stuk leuker als wat er net gebeurde bij het hek met al die duwers en schreeuwers. Die zijn gelukkig al lekker weg, en weten niet wat ze zo missen. Het duurt echter heel lang voordat Hamilton komt. De beveiliging wil ons al van het circuit hebben, maar dat lukt ze natuurlijk niet.

Na lang wachten wordt de teamfoto bij Mercedes genomen, Hamilton moet nog wat interviews doen, maar dan komt hij wel. Hij deelt handtekeningen uit en springt zelfs even het publiek in om met de mensen zijn overwinning te vieren. Was echt super om hier bij te zijn, hoogtepunt van de dag. We lopen nog even naar de paddock ingang om te kijken of er nog coureurs vertrekken. Daardoor zien we Wehrlein, Alonso, Ericsson, Vandoorne, Ocon en Toto Wolff vertrekken.

We lopen daarna voor de laatste keer terug naar het station van Monza. Het was weer een leuk weekend, op de kou en regen van zaterdag na dan. Met de trein terug, het kopen van kaartjes duurt wat lang want je kunt alleen automaten gebruiken, en die zijn erg traag. Ook nog lang wachten op de trein. In het hotel nog even nagenieten met de foto’s, morgen nog een afsluitend dagje naar Lecco aan het Comomeer.

Chantal

Verregende kwalificatie Monza

Het is niet zo’n mooi weer vanmorgen als we wakker worden. Het regent, dus checken we het weerbericht, 7% kans op regen vandaag en boven de 20 graden. Korte broeken en hempjes moeten dus kunnen denken wij. In de ontbijtzaal zijn wat Nederlandse F1 fans in Red Bull kledij. Ze hebben het ook over het weer, maar zeggen nou de meisjes hebben korte broeken aan dus moet het goed komen. Als wij reageren met ja dat verwachten wij ook het zou droog worden vanmiddag, zijn ze verrast dat we Nederlanders zijn en hun dus konden verstaan. Ze letten volgende keer vast op voordat ze wat zeggen.

Onderweg naar het station regent het licht, in Monza is dat compleet anders, het regent hard, heel hard. We zien het wel wat lichter worden dus wagen we de gok om in de regen naar het circuit te lopen, een uur dus. In het stadje kunnen we nog wat schuilen door dicht tegen de gevels te lopen, in het bos is het vreselijk en het regent almaar harder. We besluiten even te schuilen bij een afdak, het zal toch wel beter worden? Niet dus, toch maar weer door, onderweg lopen meer F1 fans met poncho's en paraplu’s ook jassen en lange broeken, misschien waren wij te optimistisch.

Het regenen stopt geen moment en we zijn doorweekt tegen de tijd dat we bij het circuit komen, moeten we ook weer langs die stomme tassencontrole, doppen verstoppen etc. onze truc werkt nog steeds. Een oude man met paraplu heeft medelijden met ons en laat ons onder zijn paraplu schuilen. Heel aardig maar hij loopt niet zo snel, gelukkig kunnen we hem op een gegeven achter laten. Hoe aardig het ook was, we zijn toch al nat en dat langzame lopen maakt het niet handiger om de overdekte tribune te bereiken. Bij de kaartcontrole staat het stil, we staan in de modder, er zijn voordringers en vooraan irritante mensen die hun kaarten niet gereed hebben. Licht geïrriteerd komen we als verzopen katten aan op de tribune.

We worden omringd door teveel irritante Nederlanders die aandacht willen. We negeren ze maar een beetje. De Ricciardo pet die Chantal op heeft helpt daar vast bij want ze komen toch alleen maar voor Verstappen. We drogen ons een beetje af met zakdoeken, we hadden gelukkig vestjes mee zodat we het wat warmer hebben want het is slechts 14 graden. We gebruiken de grote Red Bull vlag om als deken over onze benen te leggen, het helpt een beetje tegen de kou. Maar bibberen is het wel de rest van de dag, afleiding in de vorm van rond rijdende auto’s zou helpen.

De 3e vrije training gaat echter op aan wachten. Het circuit is te nat om te rijden. Uiteindelijk maar een paar rondjes gezien. De Porsches zijn hierna aan de beurt, zij rijden wel geteld 1 ronde, dan schuift er iemand van de baan en wordt de boel afgeblazen. Nog wat langer niets doen dus, we picknicken op de tribune tot de kwalificatie begint.

Die begint gewoon op tijd, het regent nog steeds, Vettel zwaait naar onze tribune vanaf de pitstraat. Als de eerste auto’s naar buiten rijden, zien we daar niets van want de grote Ferrari vlag wordt uitgerold over onze tribune. Leuk voor de sfeer, maar je ziet echt niets meer. Hij wordt gelukkig weer snel opgerold, want we hebben al lang genoeg niets gezien. Na 5 minuten kan Grosjean niet goed omgaan met de natheid op de baan en hij crasht. De sessie wordt stil gelegd. De auto wordt weggehaald, en dan begint het lange wachten.

Twee en een half uur om precies te zijn. De safety car rijdt elk kwartier een rondje om de baan te checken en die wordt telkens niet goed bevonden, dus wordt er iedere keer 15 minuten wachttijd aangekondigd. We zijn heel blij dat we overdekt zitten, want het regent soms weer erg hard. We hebben veel medelijden met de mensen op de open tribunes, die zijn doorweekt. Wij hebben het vooral koud.

Lange tijd valt er niet veel te zien, wat coureurs die vanuit de pitboxen naar het publiek zwaaien of gewoon wat rond lopen, er gaat daar ook thee en taart rond, zouden wij ook wel willen. Op een gegeven moment gaat Chantal even de tribune af voor een toilet bezoek en zoeken naar poncho's voor de terug weg later. Het toilet wordt een heel vies hokje waar je niet kan doortrekken en de vloer onder de modder ligt, maar ja andere opties zijn er niet. Extra zuur is dat de speaker en het publiek op de tribune uit zijn dak gaat omdat Verstappen en Ricciardo met een camera aan de slag gaan. Ricciardo rent zelfs even de pitbox van Mercedes binnen om de auto in close up te filmen. Marjolein kan dit alles goed bekijken, en Chantal baalt er heel erg van als ze later hoort wat ze gemist heeft, want daarvoor gebeurde er helemaal niets. Ze beginnen ook met wagens en blowers de baan te drogen. Intussen zoekt Chantal naar poncho's, maar navraag bij de winkelkraampjes van Mercedes, Red Bull en Ferrari leert dat alles is uitverkocht. Bij Ferrari hebben ze wel knalrode regenjassen voor maar € 140,- dat gaat wel heel ver. Onverrichterzake dus door de modder en zonder uitglijden terug de tribune op om te horen wat je gemist hebt.

Bij Williams zijn ze ondertussen aan het voetballen, Massa doet ook mee. Dan ineens is er het sein dat ze gaan beginnen, gelukkig maar anders waren we echt helemaal voor niets naar het circuit gekomen. De kwalificatie ziet wel gaaf uit in de regen, niemand glijdt gelukkig meer van de baan en het is mooi om de record pole van Hamilton mee te maken. De 69ste, nog niemand heeft er zoveel op zijn naam staan, bijzonder dus om bij te zijn. De Red Bulls op plaats 2 en 3 is ook bijzonder.

Normaal gesproken krijg je dan op de racebaan het parkeren van de auto’s van de top 3 en interviews. Doordat er zoveel uitstel is geweest en de baan kletsnat is, gaat dit aan onze neus voorbij. De korte interviews door de immer hypere Davide Valsecchi vinden dus plaats in de weegruimte, en kunnen wij slechts van een afstand zien.

Hierna begint de GP2 race nog, ongetwijfeld een leuke race in de regen, maar we moeten dan nog minstens een half uur wachten en het is al laat. Omdat het ook nog eens droog is, gaan we terug lopen naar het station. We moeten ook echt even warm worden. Alles is inmiddels onder de modder, wij ook, schoenen en benen zien er niet uit. Onze tassen zijn compleet verregend en zelfs van binnen nat. Dat wordt wat opdroog en schoonmaakwerk straks in het hotel. Omdat het nog steeds droog is als we bij de afslag van de shuttlebussen komen, besluiten we om door te lopen, we willen die bussen altijd mijden.

Bij de Mac eten we gauw iets, door naar de trein, bij het uitstappen gaat het nog bijna mis want de deur is defect, snel naar een andere deur gerend, want voor je het weet zit je in Milaan. In het hotel lopen we gauw door de lobby want we willen geen modderspoor achter laten. In de kamer de tassen geleegd en met de föhn wat gedroogd. De schoenen zijn hopeloos doorweekt, sorry voor het hotel maar we hebben de modder met de handdoeken van de schoenen gehaald, hopelijk worden de handdoeken in de was ooit weer wit. Dan ook nog even de modder van benen en voeten gespoeld, wat is een warme kamer en warm water toch lekker na zo’n dag. Morgen wordt het waarschijnlijk warm en zonnig, laten we dat hopen. Volgende keer als we bij een race mensen in de stromende regen zien zitten, zullen we wat meer medelijden met ze hebben, want we weten nu hoe erg dat is.

Chantal

Monza F1

We zijn al weer 3 daagjes in Italie, normaal zou ik een uitgebreid weblog per dag hebben geschreven, maar dat volgt later, beetje gebrek aan zin om elke avond te typen. Tot nu toe alweer veel beleefd op het circuit in Monza. De pitwalk gisteren bijvoorbeeld, wij zijn rustig langs de kleinere teams gaan lopen en foto’s maken, bij de grote teams was het een gekkenhuis. We kwamen tot bij Williams, toen liep alles vast. Achter ons kon niemand meer lopen. Wij zijn bij het hek blijven staan, pitstops van McLaren kijken, en wat coureurs gezien: Massa, VanDoorne, Perez, Stroll en Alonso. Die laatste klom nog op een dranghek voor zijn selfie.

Toen de beveiliging de pitstraat leeg veegde hebben we strategisch bij het hek gelopen daardoor konden we bij alle andere teams nog foto’s maken en pitstops Ferrari zien. Na afloop nog kartwedstrijd gezien op de startgrit met F1 coureurs tegen oud voetballers.

Vrijdag vroeg naar circuit, dat was nog niet open, pas half uur voordat vrije training begon. Ook nog tassencontrole, hele lange rij want er waren maar 3 beveiligers aan het werk de rest keek toe. We kwamen net als veel anderen dus te laat op de tribune, eerste minuten gemist. Tweede vrije training lekker in de zon op andere tribune gekeken, ‘s avonds net op tijd in hotel voor de regen los barstte.

Morgen kwalificatiedag, hopelijk is het circuit tijdig open. Ook moeten we weer slim zijn bij tassencontrole. Flesjes mogen alleen zonder dop mee, waarom is een raadsel. Donderdag hadden we dus beiden 2 flessen zonder dop erg onhandig. We hebben nu het systeem om de flessen te laten zien zonder dop, en de doppen te verstoppen in onze tassen dan kun je ze later weer terug doen. Tot nu toe komen we er mee weg, sommige flessen onderin de tas vinden ze ook niet, hopelijk blijft dit goed gaan. Raar gedoe zeker omdat een man op de tribune later fruit met een scherp mes zit te snijden, lijkt me veel gevaarlijker om mee te mogen nemen.

Maar goed, het houdt ons lekker bezig. We hebben het weer erg naar onze zin, uitgebreidere verhalen volgen dus nog.

Chantal

Vrije training Monza

Vroeg op vandaag want de eerst vrije training begint al om 10 uur. Na ontbijt, trein en wandeling door Monza komen we voor de verrassing te staan dat het circuit nog niet open is. De vrije training is het eerste wat op het programma staat vandaag, dus heeft men de hekken nog dicht gelaten. Om half tien als de menigte inmiddels erg onrustig wordt gaan dan toch de hekken open. Erg raar want daarna moet je nog door het bos lopen en tribunes ver verwijdert van de hoofdingang zijn dus niet op tijd te bereiken.

En dan krijg je ook weer de tassen controle. Ondanks dat er een hoop beveiliging is en wat agenten, zijn er maar 2 mensen die werken. De rest rookt of kijkt in een telefoon, echt slecht. Het gaat zo traag dat ook hier weer een enorme opstopping ontstaat. Een boze Italiaan gaat flink te keer tegen een agent, niet dat het helpt maar dan weten ze hoe er over gedacht wordt. Het gaat voornamelijk om de doppen van flessen, die niet mee mogen. Wij zijn deze keer voorbereid, we hebben de doppen van gisteren bewaard en draaien van onze 2 flessen die aan de buitenkant van de tassen hangen ook de doppen af, die stoppen we in de broekzak. Helaas vinden ze de extra flessen verstopt in de tassen ook, maar we hebben reserve doppen dus alles kan als we uit het zicht zijn weer dicht.

Als we bij de kaartcontrole komen is de vrije training al begonnen, onmogelijk om op tijd te komen, zo krijg je lege tribunes. Wij gaan gauw door naar de hoofdtribune, zoeken een plekje en vallen een beetje info loos in die training. Wel goed zicht op de pitboxen van Mercedes, Ferrari en Red Bull. Het regent een beetje, maar wij zitten gelukkig droog. Na de training schijnt de zon weer gelukkig. Naast ons zit een man trouwens fruit te snijden met en gevaarlijk uitziend mes, die mag je blijkbaar wel meenemen, maar doppen die zijn pas gevaarlijk.

Wij gaan dan naar de Fanvillage even shoppen bij de merchandise standjes. Veel nieuws is er niet, maar bij Red Bull lichten ze wel de boel op want een kleine vlag kost daar € 20,- terwijl je voor diezelfde prijs andere jaren een vlag van het formaat badlaken had. Er wordt door veel fans massaal gekocht, blijft ongelooflijk wat iedereen hier neerlegt voor kleding etc. Alsof het uitverkoop is. Er zijn ook nog allerlei standjes waar je bijvoorbeeld op de foto kan terwijl je de finishvlag zwaait, je reactievermogen test door op knoppen te drukken of een pitstop kan oefenen. Je kan op de foto met een oude auto van Senna. En er staan ook allemaal oude (race) auto’s om te bekijken. Dat deze op zondag worden gebruikt voor de drivers parade weten we dan nog niet.

We lopen onder het circuit door via de tunnel, bij de ingang van de paddock hebben ze de boel een beetje aangepast, het hek waarachter fans de coureurs opwachten is verder doorgetrokken zodat niet iedereen op het kruispunt in de weg staat. We moeten verderop even stoppen omdat de GP2 auto’s terug moeten naar hun paddock, ze rijden dan van de baan af over het wandelgedeelte dus er worden lijntjes gespannen en opeens sta je dus dichtbij deze auto’s en coureurs.

Bij de achterkant van de paddock is dit jaar meer afgezet, je mag zonder pasje echt nergens langs. De toiletten die we daar altijd gebruikten omdat ze altijd netjes waren zijn nu dus onbereikbaar, als we hokjes vinden is het vies, kapot of zonder papier. Improviseren dus, eigenlijk is van de 5 hokjes er maar 1 te gebruiken, dus een een lange wachtrij. Hokjes van het mannentoilet worden dan ook maar door vrouwen gebruikt, je moet wat.

Inmiddels schijnt de zon nog steeds, er was meer regen voorspeld maar we gaan de gok wagen en op de open tribune bij de 1e chicane zitten. De lucht is blauw en slechts een paar wolken, hopelijk blijft het zo.

Omdat we naar een andere tribune lopen is het weer gedoe met flesjes. Snel weer de doppen verstopt voordat we op de tribune gaan. Zo komen we er weer mee weg. Op de tribune is het goed toeven. Lekker zonnig en warm, wel verbrand want er was geen zon voorspeld dus de zonnebrand in het hotel gelaten. Tijdens de vrije training gebeurt er niet zo veel bijzonders, wat auto’s schieten rechtdoor voor de tribune maar voor de rest is het gewoon lekker kijken.

Na de training gaan we iets uitproberen bij een standje van Johnny Walker. Deze staan op veel plekken een drankje te promoten, whiskey met ginger ale en een schijfje sinaasappel erin. Het is een klein shot bekertje om gratis te proeven en na de eerste slok zijn we daar blij om. Het is erg smerig, of het door de whiskey of ginger ale komt weten we niet maar dit gaan we niet nog eens drinken.

Langs de camping (daar wil je echt niet zitten, veel muziek en drank) moeten we weer langs de flessen controle. Slecht uitgevoerd, de fles in de tas is niet gevonden. Waarschijnlijk omdat ze voelen of er iets hards in je tas zit, en deze fles zat in een vlag gewikkeld. Bij een winkel nog miniatuur F1 auto’s gekocht en even bij de uitgang van de paddock gekeken. We gaan echter vroeg weg want er is ondanks de zon al onweer te horen in de verte. We weten ook dat als je de bergen in de verte goed kunt zien, het meestal slecht weer wordt. Bij de McDonald’s een burgertje gegeten.

Als we uit de trein stappen is het onweer al dichtbij, snel de supermarkt in om wat picknick voer te halen. Als we weer naar buiten lopen begint het te gieten. De supermarkt ligt gelukkig naast het hotel dus we kunnen snel naar binnen lopen. Vervolgens gaat het los met keiharde regen en onweer. We zijn blij dat we op tijd zijn weg gegaan bij het circuit want hier wil je niet in lopen.

Vanuit de hotelkamer is het uitzicht op de bergen wel heel mooi, zeker omdat de zon daar nog op schijnt. Morgen kwalificatiedag, dat die ook totaal niet droog gaat verlopen weten we vrijdagavond nog niet.

Chantal