Onze laatste ochtend in Dubai beginnen we met een rondje hardlopen. Dat is zo leuk in deze omgeving, dus dat willen we nog een keertje doen. We komen elkaar onderweg tegen en lopen samen naar de supermarkt om ontbijt te halen en ook wat snacks voor in het vliegtuig straks. Na een gebruikelijk ontbijt van broodjes en fruit is het tijd om de koffers te pakken. We checken uit bij het hotel, en ik zie de beveilingsman naar boven gaan met een kar om koffers op te halen. Wij hadden de echter al zelf meegenomen, dus die arme man gaat voor niks naar boven. Zijn wij ook niet gewend zulke service. Op de kamer laten we stroopwafels achter die eigenlijk voor Tintu bedoeld waren, dus dan heeft die man tenminste iets lekkers in ruil voor zijn zinloze wandeling naar onze kamer.

We hebben nog wat tijd over voordat we naar de luchthaven gaan. Nog maar een keertje het strand opzoeken voor wat laatste zon. Die is wel heel heet en we branden weg. Er staat ook een windje waardoor de zee wat wilder is als de afgelopen dagen met flinke golven. In de schaduw op een bankje gezeten en nogmaals een stepje gehuurd. Kunnen we nog een keer langs het strand crossen. Beetje jammer dat mijn stepje wel een snelheidsbegrenzer heeft en die van Edwin niet. Nu rijdt ik in slakkentempo en Edwin schiet er hard van door.

Bij de auto stallen we de stepjes weer en nu moeten we definitief naar de luchthaven. Onderweg walt de radio ineens stil, ik zoek nog naar andere zenders. Bij de snelweg komen we erachter dat het een soort herdenkingsdag is voor militairen, dus het was een minuut stilte op de radio. Boven de snelweg plaatsen ze dan informatie over wat voor dag het is. Door de stad en vlak langs het apart ogende Museum of the Future gereden, een soort afscheidsrondje.

Bij de luchthaven eerst de auto terug gebracht. Door naar de incheck en bagage drop-off. Daar staan lange rijen, en het hele systeem is zelfservice. Daar kan de 1 wat beter mee over weg als de ander. Achter ons staat een klagende Nederlandse mevrouw die zeurt over de snelheid in de rij en of ze wel goed staan. Op een gegeven moment is haar man het zat en geeft even lekker een snauw terug dat ze niet zo moet zeuren, gezellig. Het helpt wel want de vrouw klaagt daarna niet meer.

Wij raken aan de praat met de man voor ons. Die was zo verdiept in zijn telefoon dat hij niet door liep. Ik zei daar wat van, wat een uitnodiging was voor een gesprek. Hij vliegt regelmatig naar Libanon maar voor het eerst met grote bagage, dus we hebben maar uitgelegd hoe het werkte. Nadat de koffers weg zijn, gaat het verder snel bij de douane en kunnen we de tijd voordat we vertrekken gaan doden. We vinden een rustig plekje in de buurt van onze gate en lezen en eten wat. Op een gegeven moment check ik de app voor onze vlucht en blijkt dat ze al lang aan het boarden zijn. Bij de gate kunnen we dus ook zo door lopen want de meeste mensen zitten al in het vliegtuig. Eigenlijk niks voor ons om zo laat bij de gate te zijn. Het is daardoor wel even zoeken naar een plek voor de handbagage, maar dat kan gelukkig nog tegenover ons in de bakken.

De vlucht verloopt vlot. Terug in Nederland moeten we vooral wennen aan de vries temperatuur. Het scheelt 30 graden voor ons met Dubai. De jassen liggen in de auto, dus het is even doorbijten als we op de bus staan te wachten die ons naar de parkeerplaats brengt. Vallen er ook nog 2 bussen uit. Maar dan kunnen we eindelijk naar de auto en naar huis. De vakantie zit erop, morgen bunny ophalen en even nagenieten van de vakantie.