Vandaag de laatste dag naar het circuit op Monza. De dag begint met onweer en regen, echt heel veel regen. Dat wordt wat voor het lopen naar de trein en het circuit. Eerst maar ontbijten, weer erg druk daar. Deze keer is het Marjolein die knoeit, water over de tafel bij de koffiemachine. Net als van de week maar weer netjes gemeld.

Als we het hotel uit lopen is het wonderlijk genoeg helemaal droog. Wel veel donkere wolken om ons heen, maar de zon schijnt zelfs. Voor de zekerheid lopen we heel snel naar het station want er is geen plek om te schuilen mocht er een bui los barsten. Gelukkig komen we droog over, we kopen treinkaartjes en moeten even uitzoeken welke trein we moeten nemen. De Italiaanse borden zijn niet altijd duidelijk, soms worden de tussenstops niet vermeld of komen ze heel langzaam voorbij op het bord, bij een stoptrein duurt het dus even voordat je kan zien waar de trein stopt.

De ouderwetse borden op het perron bieden uitkomst, daar valt het gewoon op te lezen. Er staan 2 Engelse mannen op het perron die er niet zeker van zijn of de trein naar het circuit gaat. Dus hebben ze een Uber gebeld, ze vragen of we mee willen rijden. We bedanken er vriendelijk voor, we hebben al treinkaartjes en om nou zomaar mee te gaan in de auto is ook een beetje raar. als hun Uber afzegt besluiten ze toch maar met de trein te gaan, we vertellen dat we echt zeker weten dat deze naar het circuit gaat. In de tussentijd is het perron volgestroomd met race fans. Toch een aanwijzing dat we goed staan, alleen vragen we ons af waar ze plots vandaan komen, dit station zit in een woonwijk en zoveel hotels zijn er niet.

In Monza is het heel druk, de meeste mensen gaan met de shuttlebus naar het circuit. Wij lopen altijd, omdat we weten dat het qua tijd niet veel uitmaakt, de bussen stoppen immers in het park waar we doorheen komen en de wachttijden bij de bussen kunnen lang zijn. Het weer is helemaal opgeknapt, het is zonnig met een blauwe lucht. Bij het circuit enorm druk, weer lang wachten bij de security, die ons vervolgens alles mee laten meenemen, ook de flessen met dop die we bij ons hebben. Voor de zekerheid hebben we altijd reserve doppen bij ons, mochten ze onze doppen weggooien, maar die hebben niet nodig.

We lopen naar het kruispunt waar de coureurs aankomen. Veel coureurs zijn al binnen, Hamilton ook, wat zijn motor staat er al, en zijn assistent loopt langs om de helmen aan iemand mee te geven en een schoon shirt op te halen. Wel komt Verstappen net aan rijden op zijn scooter. We staan 2e rij en kunnen een foto maken als hij langs loopt. Twee Nederlandse mannen voor me maken een selfie, maar na afloop als ze de foto naar hun moeder willen sturen, blijkt er eentje niet op te staan, toch wel een teleurstelling voor die man. De cameramensen van het Engelse Channel 4 staan ook op coureurs te wachten, maar behalve Raikkonen die verderop uit stapt komt er niemand mee.

We lopen naar het toilet waar het licht eindelijk gemaakt is, en dan door naar de tribune. We kijken naar de Porsche race met een heel groot veld aan deelnemers, en uiteindelijk een Nederlandse winnaar, dus klinkt het Wilhelmus. Jody Scheckter doet voor de derde dag op rijd een demonstratie met zijn winnende wk auto. Na afloop geeft hij voor onze tribune nog een interview, hij is voor het eerst in 20 jaar terug op het circuit.

Hierna is het tijd voor de drivers parade. De coureurs worden over het circuit rond gereden in oude auto’s, Hamilton wordt een beetje uitgefloten net als Verstappen, beetje onnodig. Ricciardo is zeer enthousiast en zwaait en maakt wave gebaren naar het publiek.

Daarna klinkt er keiharde muziek uit de boxen van het podium. Deze is dit jaar draaibaar zodat de dj’s Dimitri Vegas en Like Mike een concert kunnen geven na afloop van de race. De geluidssterkte van de soundcheck beloofd een hoop herrie. We zien in de pitstraat tv-ploegen hun voorbeschouwingen filmen, met voor de Duitse tv Nico Rosberg, en voor de Italiaanse tv Jacques Villeneuve en Marc Gene, de man die niets bijzonders heeft gepresteerd bij Ferrari maar nog steeds in het shirt blijft rond lopen.

De coureurs starten met de warm-up rondjes en rijden naar de startgrid. Verstappen en Vettel lopen voor ons podium langs en Hamilton komt voorbij op zijn step. Lando Norris springt behendig van de hoge pitmuur. Bij het team van Racing Point is iets aan de hand, want er staan monteurs en marshalls om iemand heen. De dokters worden erbij geroepen. We weten niet wat er precies gebeurt is, later horen we dat een monteur een epileptische aanval heeft gehad. Hij gaat per brancard weg.

Hoe dichter we bij de start van de race komen hoe fanatieker de Ferrari fans worden, met hun vlaggen en gezang. Het gezang komt daarna bij het Italiaanse volkslied van het Amadeus koor dat het volkslied zingt, de grote vlaggen gaan helaas weer over de tribune en de straaljagers die over vliegen horen we wel maar kunnen we niet goed zien, want die vliegen recht boven onze tribune. We kunnen er 2 zien en de rook in de kleuren van de Italiaanse vlag.

Hierna beginnen de dj’s te draaien, de muziek staat erg hard, voor de meeste mensen hoeft dit niet, we komen voor de race en willen de opbouw mee maken met alles wat daar bij hoort. Zelfs als de warm-up ronde begint gaat de muziek door. Als het veld naar de startplaatsen rolt horen we dus alleen muziek en de auto’s niet. Echt slecht van degene die dit bedacht heeft. De fans op de tribune gebaren ook allemaal dat de muziek moet stoppen. Uiteindelijk is er een man van de FIA die gebaart dat de muziek uit moet.

Jammer genoeg is dat pas tijdens de start, dus missen we het geluid van de motoren, echt zo slecht dit. Wie bedacht heeft dat de racefans hierop zitten te wachten, weet duidelijk niet goed waarom iedereen hier naar toe gaat. De race zelf is spannend tussen Leclerc en de Mercedessen en een hartverzakking aan het begin als er een Ferrari spint. Als blijkt dat het Vettel is, is men toch wel opgelucht dat het Leclerc die vooraan rijdt niet is. We hebben goed uitzicht op de pitstops.

De Italiaanse speaker is erg meelevend en schreeuwt de Ferrari voor uit. Als Leclerc wint is het natuurlijk een enorm feest onder de Ferrari fans. De hekken gaan open om de fan het circuit op te laten, ze zijn er snel mee, want de auto’s zijn nog niet allemaal terug in de pitstraat. Martin Brundle doet de interviews met de top 3, maar daar verstaan we niet veel van. Geeft niet, kijken naar het aan komen rennen van de duizenden fans is veel leuker.

De podiumceremonie is geweldig om mee te maken. De Ferrari fans zingen het volkslied mee, zelfs de monteurs van het Renault team staan op het hek te kijken, het is dan ook een enorm feest met duizenden mensen op het rechte stuk en onder het podium, ook zijn ze hoog boven in de hekken geklommen, er wordt gezongen en met vlaggen gezwaaid. Dit blijft toch de mooiste podiumceremonie. Na het uitreiken van de bekers en het spuiten van de champagne verlaten de coureurs het podium.

Tijd voor de dj’s om hun concert te beginnen, na 1 nummer valt echter het geluid uit en gaat daarna niet meer aan. Het verdere concert gaat niet meer door wegens technische problemen. Dat had beter vooraf gebeurt, maar goed.

Wij gaan de tribune af en ook het circuit op. We klimmen buiten het gedrag over een lage stuk vangrail en lopen over de startgrid. Er staan bij de pitmuur nog veel fans te wachten om te zien of er nog een coureur komt kijken. Charles Leclerc verschijnt na een tijdje kort op de pitmuur. Aan de andere kant staan de monteurs van Ferrari nog luidkeels te zingen.

De fans van Hamilton hebben nog hoop dat hij ook komt kijken, maar dat doet hij alleen als hij wint, dus alles wat er gebeurt is dat er een mevrouw van Mercedes wat vlaggetjes uit deelt, waar massaal op wordt afgedoken. Daarna moet iedereen van de beveiliging van het circuit, maar niet via de dichtstbijzijnde uitweg op 10 meter afstand. Nee je moet honderden meters verder lopen om er daar af te gaan. Discussiëren heeft geen zin, daarom klimmen veel mensen een paar meter verderop via een haspel en hek over de vangrail. Wij doen dit ook, al wil de beveiliging niet dat we dit doen, maar we hebben geen zin om helemaal voor niks naar een andere uitgang te lopen.

In de fanzone is het inmiddels feest met een dj en veel mensen die proberen mee te dansen, waaronder fans verkleed als Asterix en Obelix wat er natuurlijk komisch uit ziet. Wij worden met onze Mercedes/Hamilton shirts trouwens de hele dag voor Engelsen aan gezien. Handig als je Nederlanders wil ontwijken die alleen voor Verstappen komen. Een Engelsman vraagt zelfs waar ik mijn shirt gekocht heb, en een groepje Nederlanders reageert in het Engels op mijn Hamilton shirt, dat is wel grappig.

Wij lopen tot slot nog naar het kruispunt om te zien of er nog coureurs vertrekken. We kijken van een afstandje want het is druk. Carlos Sainz loopt daar rond, dus die zien we nog. Lando Norris komt ook langs gelopen, en vraagt aan degenen met wie hij is of hij naar de fans kan lopen. Maar die schudden van nee, waarschijnlijk een vliegtuig te halen.

Als laatste zien we Ricciardo vertrekken. Hij is zeer enthousiast doet alsof hij vanaf de loopbrug tussen het publiek wil duiken en neemt de tijd voor de fans. Wij gaan daarna weg, er komt nog een Ferrari langs onder begeleiding van politie, we denken dat Vettel daar in zit, maar kunnen dat niet goed zien. Inmiddels is het al donker en regent het, de laatste dag van het circuit aflopen is al niet leuk, maar dit maakt het niet veel beter.

Op het treinstation is het enorm druk. Er moet ook nog van perron gewisseld worden door passagiers die naar Milaan centraal station moeten en eerst op perron 2 staan (waar wij naar toe moeten) en nu naar perron 5 moeten. Dat maakt het trap lopen niet makkelijker. Eenmaal in Milaan vragen wat dronken Engelsen aan ons of we een Curry restaurant in de buurt weten. Nou dat zit hier natuurlijk echt niet, ze zullen ook wel niet serieus zijn.

Wij laten voor de laatste keer McDonald’s bezorgen bij het hotel. Alleen is de wachttijd bijna een uur, als het er uiteindelijk is, haalt Marjolein het beneden op en ziet de mensen van Mercedes vertrekken, die hadden een late avond. De patat is trouwens echt slecht, maar ja er is eten. Nog een donut en muffin als toetje.

Helaas zit het raceweekend er voor ons op, altijd zo jammer als het er op zit. Morgen nog een dag in Milaan. Daar is meestal niet zoveel te doen voor ons, dus even kijken wat we gaan doen.

Chantal