Vanmorgen al voor de wekker wakker geworden. We maken gebruik van de uitstekende douche faciliteiten op deze camping. Edwin bakt American pancakes voor ontbijt. Daarna ruimen we de boel op en gaan onderweg naar de volgende bestemming, dat is Escalante. Onderweg gaan we natuurlijk nog wel wat dingen bekijken.

We rijden eerst door Red Canyon, waar je dus tussen mooie rode rotsformaties rijdt. Bij het bezoekerscentrum uitgestapt, foto’s gemaakt en de winkel bezocht. Ze hebben in deze omgeving een mascotte genaamd Smokey Bear die iedereen uitlegt/waarschuwt dat bosbranden bij onszelf, de bezoekers van de parken dus begint. Ze hebben er een leuke souvenirlijn van, we schaffen wat dingetjes aan.

Bij de kassa een praatje gemaakt met de kassamedewerkster, als Edwin zegt dat hij de mascotte zo leuk vindt, pakt ze er een bakje met stickers en dergelijke bij die ze normaal aan kinderen geven, we mogen wat uitzoeken. Ze zegt er nog bij leuk voor de kinderen of kleinkinderen, zien we er in dat laatste geval zo oud oud dan? We nemen een sticker mee, gewoon voor ons zelf.

We rijden vervolgens verder en willen eigenlijk nog ergens een trail lopen, maar voor dat beginpunt zijn we blijkbaar al voorbij gereden. Omdat Bryce Canyon hier om de hoek ligt, gaan we daarheen, onze Nationale Parken pas die we vorige jaar gekocht hadden op de vorige reis is nog geldig tot eind deze maand, dus we kunnen er gratis in.

Helaas kunnen we door drukte niet parkeren op de RV parking in het park. Daarom weer naar buiten gereden en op de parkeerplaats bij de shuttle bus geparkeerd. Daar ook meteen geluncht in de camper, gewoon simpel wat broodjes en een bakje yoghurt. De shuttle bus naar het bezoekerscentrum genomen. Vanaf daar een wandeling over het fietspad gestart naar Sunrise Point. Vorig jaar zijn we hier ook geweest, maar de grote wandeling van zo’n 12 kilometer gaan we nu niet doen.

Er zijn wat trails gesloten, maar we kunnen er 1 lopen: de Queen’s Garden trail van in totaal 2,8 kilometer door de canyon dan ben je heen en terug over dezelfde route. Het weer is mooi, zon en aangenaam warm. De trail naar beneden gaat dus prima. Vorig jaar hebben we hier ook gelopen, en in vergelijking met toen zijn er een aantal paden flink afgebrokkeld op 3 punten is het zelfs zo smal geworden dat er niet nog meer moet afbreken, want dan wordt deze trail waarschijnlijk ook gesloten.

De tocht is heel mooi, tussen de hoodoos (rode steenformaties) door en er zijn ook 3 stenen tunneltjes om door te lopen. Bij Queen’s Garden staat een hoodoo die lijkt op een standbeeld van Queen Victoria, we houden daar een korte pauze in het gezelschap van een kleine eekhoorn. Daarna terug naar boven, dit is uiteraard wat zwaarder, we zitten op 2400 meter hoogte, dus de lucht is ijler. Toch loopt het lekker op het verharde soort kleistenen gravelpad. Hier en daar even op adem komen, maar we zijn best snel boven.

We lopen door naar Sunset Point, daar kun je niet naar beneden, dus alleen foto’s gemaakt daar. Heel mooi zijn de bergen in de verte waarop nog sneeuw ligt, het zijn van die roodkleurige bergen, waardoor het er heel mooi uit ziet. We nemen de shuttle bus terug naar de parkeerplaats, onderweg zien we een prairiehondje op de weg, die staat te bedelen bij een auto, brutaal diertje.

Met de camper rijden we door naar de camping in Escalante. Onderweg is het heel stil, er rijdt niet veel verkeer. Om ons heen telkens weer verschillende rotsformaties in allerlei kleuren, dus het uitzicht verveelt nooit. Bij Powell Point Vista kun je uitstappen en heb je een uitkijkpunt over het dal en de besneeuwde rode bergen die nu heel dichtbij zijn.

Escalante zelf heeft een bezoekerscentrum waar Edwin weer stempels kan halen voor in zijn parken paspoort. Daarna de camping op gereden, we verblijven bij Canyons of Escalante RV Park. Een kleine maar netjes opgezette camping. Het inchecken duurt even want de vrouw achter de balie is aan de telefoon, ze herhaalt telkens dezelfde dingen tegen degene die belt. Als ze ophangt bleek het om iemand uit Quebec te gaan die gebrekkig Engels spreekt en een slechte verbinding had. Vandaar het wachten. Het is verder snel afgehandeld en we rijden naar plekje 11.

De camper aangesloten en daarna van de zon genoten, eindelijk kunnen we voor de camper zitten. De buurman komt ons welkom in Amerika heten. Hij is al meerdere Nederlanders tegen gekomen, en is zelf bezig aan een lange rit met zijn vrouw. Ze hebben al 31 staten in Amerika bezocht en willen er nog meer doen. Alleen het Zuidoosten niet want daar zat hij in het leger, dus wil hij er niet terug. Hij gaat met zijn vrouw uit eten, dus gaat hij er weer vandoor. We hebben ondertussen best veel aanspraak met mensen op de campings, wel leuk.

De avondmaaltijd voor ons bestaat uit hashbrowns, hamburgers en broccoli. Die broccoli komt uit een zakje uit de vriezer, en is best teleurstellend, ze hebben er voornamelijk de stukken van de steel in gedaan. Qua smaak maakt het niet uit, maar het is moeilijk garen en feestelijk ziet het er niet uit. Maar goed, lekker gegeten.

Na het eten een korte wandeling door Escalante gemaakt. Dit plaatsje stelt niet zo voor, door de Main Street rijdt amper verkeer, de straten zijn in vierkante blokken aangelegd, veel half vergane huisjes en bijna niemand op straat. Er is wel een bingo aan de gang, we gaan maar niet mee doen. Er wonen hier waarschijnlijk niet zoveel mensen meer, de plaats oogt uitgestorven, op 1 man na die het gras gaat maaien, maar de grasmaaier blaast meer blauwe rook dan dat deze voor uit komt, hij zal nog wel een tijdje bezig zijn geweest.

Morgen rijden we door naar de volgende camping in Panguitch.

Chantal