Het was heel koud vannacht, in de camper ook niet te doen. We zetten de kachel maar aan en ontbijten met broodjes, meteen een lunch om mee te nemen klaar gemaakt voor onderweg. We wandelen de camping af richting de Grand Canyon en komen meteen 2 grote herten tegen. Gisteravond liepen ze ook al rond op de camping, echt niet mensenschuw.

We lopen naar de oranje buslijn om naar het beginpunt van de South Kaibab Trail te gaan. Die gaan we voor een deel lopen. We zijn niet de enigen, hele groepen mensen gaan naar beneden. Het is erg winderig en daardoor koud vandaag, dus helaas een lange broek en trui aan. De afdaling naar het eerste tussenpunt is best steil. Het pad is goed aangelegd met soms gravel met hier en daar houten balken er tussen en dan weer stenen. De diepte naast het pad is indrukwekkend, daardoor loop je wel voorzichtig. Bij Ooh Aah Point een korte pauze gehouden om iets te eten.

Om ons heen veel selfies makende mensen, altijd vreemd wat voor toeren ze daar voor uithalen, klimmen op rotsen langs de diepe afgrond en dergelijke. We dalen verder af, dit gedeelte van de afdaling is een stuk steiler. Je moet veel grotere stappen maken van de houten balken af. De wind zorgt ervoor dat we het niet te warm krijgen. Onderweg nog steeds een geweldig uitzicht over de canyon, met veel kleurverschillen.

Er komt een groep toeristen op ezels (feitelijk een kruising tussen ezels en paarden) het pad op omhoog. Lijkt me best een spannende rit op zo’n dier lopend langs de afgrond. We komen aan bij Cedar Ridge, het volgende tussenpunt. Dit bevindt zich op 2,4 kilometer van het beginpunt en we hebben inmiddels een afdaling van 348 meter gemaakt.

Hier is een groot plateau met rood rotswerk en wat struiken en bomen. Je kunt nog een stukje klauteren over een rotspartij waar geen pad is. Dat was avontuurlijk en op een gedeelte erg smal. Toch maar gedaan en het werd beloond met een mooi uitzicht.

Het waait hier wel heel hard, het wordt ook steeds bewolkter. Je kunt nog verder naar beneden, maar wij gaan terug naar boven, het is niet het beste weer, en eigenlijk vinden we het wel best zo. We beginnen aan de klim, en die valt best tegen, veel steiler dan gedacht. De zon schijnt ook weer volop en de wind is minder aanwezig als op het plateau. De trui gaat uit en we klimmen in etappes naar boven. Ieder op ons eigen tempo, maar het is zwaar. We drinken regelmatig water en houden korte stops om weer op adem te komen. We bevinden ons op 2195 meter hoogte dus is de lucht ijler en dat merk je.

Bij het Ooh Aah Point stoppen we iets langer voor een kleine lunch. Een eekhoorn komt iedereen lastig vallen met zijn gebedel, maar voeren is verboden. We klauteren weer verder, het gaat nog steeds moeizaam, maar tussendoor bieden de gravelpaden die iets minder steil zijn enige rust. We genieten onderweg natuurlijk nog steeds van het uitzicht over de canyon.

Na 2,5 uur afdaling en weer omhoog klimmen zijn we weer bij het beginpunt. Blij dat we weer een mooie trail hebben kunnen lopen, ook al was het zwaar. Boven waait het flink en is het koud, dus de trui weer aan, en we nemen de bus terug naar het visitor centre. Daar eten we de rest van de lunch. Dan met de blauwe buslijn naar de andere kant van de rim. De buschauffeur zat vast ooit in het leger, want het lijkt wel een drillmajoor. En je mag zeker niet bij de achterdeuren staan op de geverfde streep, of je rugtas daar laten uitsteken. Dat wordt netjes gecommandeerd.

Bij Bright Angel Trailhead stappen we uit, we lopen langs de bezoekersgebouwen en Edwin vult zijn Nationale Park paspoort met stempels die je op verschillende punten kunt halen. We kijken uit over de rim en wandelen daar ook een heel stuk langs. De wind maakt het jammer genoeg koud. We komen uiteindelijk weer aan bij de Market Plaza. Edwin gaat op zoek naar een extra trui. Het is hier het enige punt in het park waar je Wifi hebt, dus daar maak ik even gebruik van. Ik moet toch weten wie de F1 race in Monaco heeft gewonnen, zoals ik al dacht Hamilton. Ik lees ook dat het een leuke race was, dus tegen de tijd dat we thuis zijn even terug kijken.

We vinden in de winkel een trui voor Edwin, en gaan terug daar de camper. Daar wat gelezen en Edwin kookt een rijstmaaltijd met omelet en groente. Ja we eten ook weleens gezond hier. Entertainment is er ook. De buurman tovert een kleine barbecue tevoorschijn en gaat aan de slag. Als de worstjes er op kunnen moet de man eerst al het water uit het zakje waarin ze zitten gieten. Komt vast uit de vriezer, maar het ziet er niet smakelijk uit. Als wij al klaar zijn met eten gaat het ietwat verbrande vlees bij hun op tafel. Was onze maaltijd waarschijnlijk lekkerder.

Morgen even kijken wat we gaan doen, er is veel regen voorspeld. Mocht dit zo zijn dan valt er weinig te wandelen, we hopen dat het meevalt. Eerst de koude nacht overleven, het wordt maar 1 graad.

Chantal