Als we door de patrijspoort van onze hut naar buiten kijken, zien we voor het eerst in 3 dagen land. We liggen voor anker in de baai van het eiland Bequia, dat bij de Grenadines hoort. We zijn niet de enigen, er liggen tientallen jachten voor anker, naast ons een groot cruiseschip en aan de andere zijde een peperduur Mexicaans jacht. We gaan buiten aan dek kijken naar het eiland, het ziet er heel mooi en groen uit, we liggen in Port Elizabeth.

Eerst het ontbijt en dan wordt de tijd een uur terug gezet, andere tijdzone. We moeten wachten met aan land gaan totdat het schip ingeklaard is. Om de tijd te doden gaat een medereiziger vissen. Hij heeft een zelfgemaakte hengel bestaande uit een houten plankje met een vislijn en haak eraan. Ik mag het ook even proberen, maar de vissen willen niet bijten. Iemand anders haalt een hengel te voorschijn en wat stukjes spek als aas. Maar ook hem lukt het niet om iets te vangen. Het was wel leuk om een keer te proberen.

Om 10 uur mogen we met de rubberboot mee naar het eiland. Je moet dan eerst een steile trap af die naast de boot hangt. Vanaf de trap stap je in het bootje, was best een beetje spannend. Wij zitten gelukkig in het eerste bootje want er kunnen maar een paar mensen per keer mee, en dan moet je lang wachten. Een Nederlandse meneer die al maanden met zijn boot in deze haven ligt helpt met zijn piepkleine bootje ook mee om mensen op te halen. De boottocht valt wel mee, wel veel spray van de boot. Op de steiger aangekomen kun je eventueel met een eilandtour mee, wij slaan over, we willen even lekker ons eigen gang gaan en wat wandelen.

We lopen eerst door een straatje bij de haven met houten kraampjes vol souvenirs. We kijken bij de VVV en proberen een bank te vinden om wat lokale dollars te pinnen. Dat lukt alleen weten we niet wat het waard is. Bij de haven vragen we het aan de NL meneer, je moet het dollarbedrag door 3 delen om tot het Eurobedrag te komen. We lopen de andere kant op, het plaatsje is erg mooi, met veel felgekleurde huizen en steigers. We volgen een pad langs het water wat heel smal is en langs de haven voert. Een man met een taxi biedt aan ons rond te rijden, we horen hem een beetje uit over wat er te zien is, maar besluiten eerst maar eens gewoon rond te kijken.

Langs de haven zijn eettentjes. Wij gaan zitten bij het Gingerhouse voor een kop thee en koffie. Binnen zoek ik nog een taartje uit, we nemen allebei een stuk bananen-kokostaart. Deze smaakt heerlijk. De thee is met melk uit een kannetje, de Engelse manier, dit eiland was dan ook een kolonie van Engeland en de koningin staat er nog steeds op het papier geld. Na het afrekenen lopen we verder over het smalle pad langs de haven. We komen ons eerste strandje tegen, het is wat klein maar wel heel mooi met het heldere water en wit zandstrand. Edwin gaat snorkelen en ziet mooie tropische visjes zwemmen.

Hierna lopen we verder, er is een Princes Margareth trail langs het water. Een smal pad met houten trappen wat omhoog loopt. Overal heb je een geweldig uitzicht over de baai. Op de kades onderweg lopen soms krabbetjes. Via de trail komen we op een groter strand, veel commerciëler ook. Hier gaan de meeste toeristen van de cruiseboot naar toe. Het is dan ook heel druk. Wij lopen over het strand naar het volgende gedeelte van de trail. Daar is het beduidend rustiger. Veel steiler klimwerk ook op minder nette paden. Aan het eind van de trail kom je uit op een steile heuvelweg met rechts een strand. Daar is het lekker rustig. De stranden zijn hier heel mooi met palmbomen erbij, precies zoals je verwacht op zo’n eiland.

We wandelen door de zee en belanden bij een strandbarretje. Daar gaan we lunchen, mooi uitzicht over de baai en we kunnen De Eendracht ook zien liggen. Typische Caribische strandbar van hout met felle kleurtjes, ik eet een omelet ham kaas met een bakje frietjes om te delen en Edwin een visburger al is het niet echt een burger maar 3 vers gebakken visjes op een broodje. Het smaakt allemaal heerlijk. Na het eten terug het strand op, ze hebben daar een schommel aan een boom hangen. Ik moet daar echt even op schommelen aan zee. Al is de schommel wel wat hoog dus het is springen om erop te komen.

We lopen daarna dezelfde route terug, langs de kant van het pad aan het water lopen allemaal krabbetjes die wegspringen als je dichterbij komt. Ook heel veel kleine visjes gezien in het ondiepe water, en zee-egels. Onderweg komen we telkens andere medezeilers tegen, die ook wat rond dwalen, ook veel straathonden trouwens, sommige zijn heel erg schattig. We bezoeken een winkel boven een bar in leuke houten stijl. Daarna naar een supermarkt gelopen. Die zijn niet zo groot hier, maar hebben wel veel voorraad, veel zeilers willen hier natuurlijk hun bootvoorraad aanvullen. Wij kopen water en wat koekjes, en bekijken nog wat kraampjes en winkeltjes, we kopen een souvenir en komen op een terras nog een clubje tegen. Daar drinken we een drankje mee.

Op het VVV-kantoor koopt Edwin nog een sticker van het eiland. Dan terug naar de steiger voor de tender naar de boot. De mensen van het grote cruiseschip gaan op een luxe manier met dichte bootjes en er liggen handdoekjes klaar etc. Een verschil met onze rubberbootjes, maar ja is wel avontuurlijker. De eerste ronde moeten we laten gaan want die zit vol. Daarna op een wankele manier de rubberboot in en terug naar de boot. Daar weer overstappen op de trap, gelukkig gaat dit goed. Een aantal mensen gaat zwemmen of snorkelen rond de boot, zo ook Edwin. Hij heeft veel vissen onder de boot gezien en aan het anker gehangen.

‘s Avonds is er een barbecue op het achterdek. Mooi om zo in de baai te liggen met de lichtjes van het eiland op de achtergrond. De barbecue is lekker met worst, biefstuk, kip, gamba’s en tonijn. Gezellig gepraat met wat mensen met wie we goed op kunnen schieten. Iemand wil nog gaan nacht vissen. Dus wordt er een grote lamp op de reling gemonteerd om vissen te lokken. We zien heel veel kleine pijlinktvisjes, een vliegende vis en grote gepen met blauwe strepen op hun rug. Er wordt niets gevangen echter. Ik hoor de volgende dag wel dat er een vis aanhing, maar toen de hengelaar ging kijken brak de hengel doormidden. We zijn vroeg de hut in gegaan, beetje lezen en luieren.

Chantal