Edwin doet vandaag een kort hardlooprondje in Sedona. Na het ontbijt rijden we met de camper naar Phoenix, de route over de snelweg is vrij saai, niet echt iets te zien. Als we Phoenix binnen rijden is het een kilometers lange route door de stad naar het winkelcentrum waar Sea Life zit. Het is een beetje vreemde stad, geen echt centrum, een snelweg er dwars doorheen en enorme afstanden te overbruggen.

Bij het winkelcentrum gaan we eerst Sea Life Arizona bezoeken. Met de personeelspas is dat gratis en het personeel bij de kassa en de voelpoel vindt het ontzettend leuk om iemand van een andere attractie te ontmoeten. Het centre zelf is mooi opgezet, wel erg klein en ze hebben voornamelijk kleine aquaria met tropische visjes erin. De tunnel is mooi, een buis dwars door het aquarium, met onder andere een schildpad erin.

Na Sea Life kijken we of we het Lego Discovery Centre ernaast binnen mogen, maar zonder kinderen krijg je ook met een personeelspas jammer genoeg geen toegang. We lopen een rondje door het winkelcentrum, kopen nog iets bij de Nike store en gaan dan lunchen bij Johnny Rockets. Een hamburgerzaak waar de burgers heerlijk smaken en de frietjes ook, met name Edwin zijn potatoe tots, rosti balletjes met bacon en kaas erover. Halverwege de lunch gaat de muziek harder en gaan 3 personeelsleden op een rij bij de ingang een ingestudeerd dansje staan doen, echt heel grappig, je zal het maar moeten doen.

Na de lunch buiten merken we pas hoe warm het is, 42 graden en dus niet uit te houden. Op de snelweg naar de andere kant van de stad staan files, het is spannend rijden want in Amerika mag je ook rechts inhalen. Met 2 vrachtwagens aan weerskanten is dat een beetje eng. we willen naar een park rijden, maar eenmaal daar aangekomen is het een troosteloze zandvlakte met heuvels. We rijden dan maar naar de camping, daar is het nog steeds bloedheet, je kunt niet langer als een paar minuten buiten blijven.

Wij zoeken in de lobby verkoeling, daar blijkt van alles te doen, maar helaaszo valt te lezen geen bingo of linedansen want er is geen airco in die ruimte. Wel vinden we een puzzelkamer met oudjes en een grote biljartzaal. We spelen een spelletje pool, nipt gewonnen door Edwin, maar die heeft dan ook als kind wat lesjes gevolgd. Bij Chantal is het meer mazzel dat er soms een bal in gaat via een andere bal, trickshots zonder dat je weet wat je doet.

We eten wat pasta in de camper, en als het wat koeler is na het eten maken we een ommetje naar het winkelgebied verderop voor een beetje activiteit, er is hier niet zoveel te doen namelijk. Bij het naar buiten gaan van het hek aan de achterzijde van de camping spreken we een vrouw die uitlegt dat deze ingang alleen met een sleutel open gaat. Ze opent nu het hek voor ons, maar bij terugkomst moeten we kijken hoe we hier binnen komen, hopelijk komt er net iemand aan die naar binnen moet. Anders moeten we helemaal om lopen naar de hoofdingang, ongeveer 45 minuten kost dat.

Het is sowieso raar dat wij gaan lopen natuurlijk, ze doen hier alles met de auto. Bij de Target supermarkt genoten van de airco en wat fruit meegenomen. Bij terugkomst kun je natuurlijk al raden dat het hek dicht is, er komt werkelijk niemand aan. We willen echt niet omlopen en proberen een andere route, maar die komt uit bij de snelweg.

Als we terug naar het hek lopen gaat er net iemand naar binnen, maar we zijn nog te ver weg. Als het hek bijna dicht is, gaat er gelukkig nog iemand naar buiten, we trekken een sprintje en kunnen net op tijd naar binnen. Helemaal blij dat we binnen zijn, dat scheelt zoveel tijd, het werd ook al donker dus zomaar rond dwalen door deze buurt was waarschijnlijk geen goed idee. Voor je het weet vinden mensen het verdacht, 2 wandelende mensen op straat.

Morgen rijden we door naar Prescott.

Chantal en Edwin