Vanmorgen was het erg fris hier, zelfs binnen in de camper, het is maar 11 graden. Ontbijten doen we dus binnen met wat broodjes. We nemen een vroege shuttle naar Bryce Canyon. We stappen uit bij Bryce Point. Vanaf daar gaan we de pick-a-boo trail lopen, die begint boven op de rim, met uitzicht op de hoodoos, de rood met witte rotsformaties waar Bryce Canyon om bekend staat. Het is een steile afdaling via haarspeldbochten, maar het pad is goed te belopen en breed genoeg zodat je niet meteen naast de afgrond hoeft te lopen.

De trail wordt door niet veel mensen gelopen, dus is het heerlijk rustig, en soms zelfs helemaal stil. Het uitzicht op de rotsformaties is geweldig, hoe dieper je afdaalt hoe mooier het wordt. Op een gegeven moment kom je ook door een rotspoort, met daarachter weer een mooi uitzicht. We dalen af helemaal tot onder in de canyon, ongeveer 200 meter afdaling in totaal. Daar loop je tussen bomen en de mooie rotsen, lijkt meer op een bos.

Onderweg komen we veel eekhoorns tegen, en een baby ratelslang, we horen hem ritselen in de struiken en zien hem omhoog kruipen langs de wand, was best bijzonder. We volgen de trail verder, en er blijkt een soort speurtocht te zijn waarbij je 3 punten moet passeren en fotograferen om een beloning te verdienen. We hebben er al 2 gevonden, dus gaan we door naar de Queens Garden Trail waar de laatste foto genomen moet worden. De klim naar boven begint ook langzaam, we zitten boven de 2000 meter grens, dus met de warme zon erbij is dat best vermoeiend.

Richting dit laatste punt wordt het steeds drukker, veel mensen lopen namelijk alleen een kort stukje vanaf het punt waar wij gaan eindigen naar hier, of zelfs nog korter. Na het laatste punt gevonden te hebben, lopen de trail naar Sunsetpoint, dat is weer helemaal bovenaan de rim. Het is flink klimmen op sommige stukken, maar ook heel mooi met het uitzicht in de diepte. We moeten weer door rotspoorten, en dan het laatste stuk flink klimmen naar boven.

In totaal is het waarschijnlijk 10km lopen/afdalen/klimmen geweest in zo’n 3 uur tijd en vlakbij het eindpunt zijn we dan ook al superblij dat we de hele route hebben weten af te leggen, en dat alles te voet, voelt echt super. Eenmaal boven is het even bijkomen want het is nu heel heet geworden, trots een foto gemaakt op de top.

We gaan meteen lunchen in het park, en de waterflessen aanvullen, nog een kort praatje gemaakt met een parkranger. Daarna naar het visitor centre gelopen, om de beloning op te halen. We moeten natuurlijk eerst bewijs laten zien in de vorm van foto’s. Daarna krijgen we de beloning: allebei een sticker. Toch leuk en bij de balie kun je ook nog een speciale pin kopen, en een diploma als aandenken, leuk om mee naar huis te nemen.

We nemen de shuttlebus terug naar de camping, daar gaan we even zitten bij de camper. De schoenen moeten we ook echt even poetsen, die zitten helemaal onder het stof, karweitje voor morgen. Later op de middag lopen we nog een stukje naar een uitzichtpunt. Het stuk lopen is saai, en erg warm, maar het uitzicht is uiteindelijk wel weer mooi met een grote waterval die uiteindelijk zal uitkomen in de waterval die we gisteren gezien hebben.

Terug bij de camper eten we hotdogs, weer campingvoer dus. Voor de rest niet zoveel gedaan. De Mexicaanse familie met 3 caravans zorgt voor genoeg afleiding. Eerst met het inparkeren van de caravans met de enorme pick-up trucks, een heel gemanoeuvreer op de vierkante meter, daarna met de uitgebreide barbecue. Morgen verlaten we deze camping weer, en gaan we naar Wahweap aan Lake Powell, tussenstop op weg naar de Grand Canyon.

Chantal en Edwin