Nieuwe dag op de camping, het went al dat je voor het toilet en de douche naar buiten moet, de faciliteiten zijn ook netjes dus op zich is het goed te doen. Zeker als je de deur van de camper open doet en er staan 2 hertjes voor je deur. Ze lopen hier overal tussen de campers door, en zijn absoluut niet bang. Gisteravond liep er ook al 1 te grazen tussen de mensen, maar nu waren ze dus echt bij ons voor de deur, heel leuk.

Ontbijten doen we buiten bij onze picknicktafel, gewoon wat broodjes, ei en fruit. Daarna zijn we naar de ingang van Zion National Park gelopen. Daar moesten we in de rij staan voor de bus naar de verschillende stopplaatsen in het park. Er zijn verschillende trails variërend van makkelijk tot zeer zwaar. Wij gaan er uit bij halte 6 om de trail te lopen naar Angels Landing, deze is zwaar vanwege het klimmen en de diepe afgronden.

Het is nog vroeg dus qua temperatuur goed te doen, het klimmen begint makkelijk maar hoe verder je komt hoe steiler de paden, ze zijn veelal aangelegd in korte haarspeldbochten waarmee je meteen een paar meter hoogteverschil overbrugd. De kwaliteit van de paden is zeer goed, waardoor je toch lekker kunt lopen. Na het eerste gedeelte volgt er een stukje canyon tussen hoge rotswanden, heel mooi om tussendoor te lopen, en lekker koel uit de zon.

Het gedeelte daarna gaat via korte paden en 21 haarspeldbochten erg steil omhoog, zwaar maar ook wel leuk om te lopen. Eenmaal boven een mooi uitzicht over de vallei en de plek vanwaar we begonnen zijn. Wij ze nu ongeveer 400 meter omhoog geklommen, zo leuk om dan de 1e top te bereiken.

De echte top ligt nog een stukje hoger op 453 meter, maar gaat via een smal pad met steile beklimmingen over rotsen, er is daar geen pad meer, wel kabels waaraan je je kunt vasthouden. Chantal slaat dit over want dat is toch wel erg spannend om te lopen. Dan maar wat wildlife op de foto zetten. Er lopen zoveel eekhoorns rond dat een mooie foto te maken is. Ze zijn wel irritant voor picknickers want ze willen constant eten pikken.

Edwin gaat wel naar boven, een hele klim langs steile afgronden, waar het loopgedeelte zeer smal is maar in een groepje mensen met hetzelfde tempo komt hij wel boven. Daar is een breed plateau en kun je rondom in de canyons kijken ver beneden je. De afdaling gaat ook goed, volgens Edwin zag het er moeilijker uit dan het was.

We gaan weer naar beneden via dezelfde route, het is inmiddels veel warmer geworden. Toch gaat het makkelijk want op de paden is veel grip ondanks dat ze erg steil zijn. Eenmaal beneden is het leuk om de mensen ver boven je te zien lopen waar wij zelf ook geweest zijn. Dan heb je pas echt door waar je naar toe geklommen bent. We houden een korte picknick in de schaduw, en gaan dan door naar een andere stop. Daar is een trail te lopen naar Weeping Rock, dat is maar een kort stukje. Een kleine klim en je staat bij een rotsmuur waar het water langs de rotsen naar beneden druipt of soms gewoon regent. Er groeien planten uit de rotswand doordat er zoveel water loopt. Weer terug naar beneden begint Chantals knie (na de valpartij van vorige week) wat op te spelen met het afdalen. Maar na al het klim en daalwerk van vandaag valt het eigenlijk wel mee dat het nu pas echt irriteert.

Een laatste trail is een looppad zonder klimmen zodat het makkelijker lopen is. Dit is het looppad naar de Narrows. Aan het einde ervan kun je met speciaal schoeisel en een stok door de rivier lopen in een canyon die steeds smaller wordt. Stond op ons lijstje maar gaan we niet doen, het is erg heet en we hebben al zoveel gelopen. Met de hitte erbij is dat niet meer leuk. We hebben ook al allebei zo’n 4 liter water op zonder dat we echt afkoelen, dus dit wandelpad was de laatste voor vandaag.

Met de bus 40 minuten terug naar het begin van het park. Daar koopt Edwin zijn diploma voor de klim naar de top van Angels Landing. We lopen terug naar de camping, en halen een ijsje bij een winkeltje. Het duurt erg lang maar de ene bol ijs die je koopt heeft het formaat van misschien wel 5 bollen in Nederland, dus je krijgt er een hoop voor terug. Het smaakt ook goed, dus bij de camper is het fijn om zo af te koelen.

Het avondeten is weer simpel, gebakken ei, een kaasbroodje en tomatensoep. Die soep was nou niet echt lekker, sowieso smaakt alles een beetje alsof overal onnodig dingen aan zijn toegevoegd. Brood is bijvoorbeeld zoeter gemaakt (tenminste zo smaakt het) en deze soep smaakt niet naar tomaten zoals we ze gewend zijn, maar goed dat zal wel bij eten op de camping horen. Morgen rijden we naar Bryce Canyon, weer een nieuwe camping uitproberen.

Chantal en Edwin