Vandaag de laatste dag in Italie. Beetje moeilijk op gang komen na alle drukte van het Formule 1 weekend. Bij het ontbijt zijn er nog wat mensen van het Italiaanse Sky tv-team. Zij praten alweer over de volgende race in Singapore, het circus gaat gewoon door. Bij het uitchecken vraagt de man achter de balie of we naar het strand zijn geweest omdat we er zo gekleurd bij staan. Als we zeggen dat we naar de race zijn geweest zegt hij: O gingen jullie voor Ferrari rood. Lekker vriendelijk, en zo rood zijn we nou ook weer niet verbrand.

De koffers laten we nog even achter in het hotel want we hebben vandaag nog ruim de tijd om iets leuks te doen, voordat we vanavond terug vliegen. Van tevoren al op internet gezocht, want na een paar keer doelloos in Milaan rond lopen willen we nu wel wat leukers. We gaan dus met de trein naar het Como meer. De rit duurt slechts 3 kwartier, dus je kan makkelijk heen en weer.

We zijn niet de enige race fans die op dat idee gekomen zijn want zowel in de trein als in Como lopen nog genoeg mensen in race outfits rond. De treinrit zelf is een beetje apart, want de stoptrein doet allerlei kleine stadjes aan maar op sommige stations zijn de perrons te kort voor de trein. Dan wordt er omgeroepen dat je naar de eerste 4 coupes moet lopen om uit te kunnen stappen. Je zal maar achterin zitten, dat haal je nooit.

Als we vlakbij Como zijn wordt de omgeving mooier en bergachtiger. Op het station zelf is het eerst een beetje wennen. We hadden niet verwacht om in een vluchtelingenkamp aan te komen. Zowel het station als het park ernaast staat vol met slaapattributen en tenten waar voornamelijk mannen zitten te wachten tot ze ergens heen kunnen. Als je het stadje zelf in loopt is daar niets meer van te zien. We lopen via wat typisch Italiaanse straatjes naar het meer.

Het is heel zonnig en warm, en daardoor ziet de omgeving er zeer mooi uit. Je kan langs de haven naar een pier lopen, en dan sta je op een mooi plekje met water en bergen rondom. Langs de kade van de haven zijn we vervolgens de andere kant opgelopen. Daar zit een bergtreintje de Funicolare, die naar het dorpje Brunate zo’n 720 meter gaat. Een mooie rit, en boven is het uitzicht geweldig op het meer, Como en de bergen van de Alpen erachter. We lopen een tijdje rond en gaan dan weer naar beneden.

Daar wilden we iets te eten halen bij de supermarkt zodat we aan het water kunnen picknicken. Helaas is de supermarkt net dicht gegaan vanwege de siesta, en gaat hij op maandag ook gewoon niet meer open. Beetje vervelend voor ons, want andere eetmogelijkheden zijn bij restaurants die wij net te duur en te uitgebreid qua eten vinden voor de lunch. In een winkelstraat zijn we dan toch weer bij de McDonalds op het terras beland. Dat was niet helemaal de bedoeling, maar veel andere opties zijn er niet. Het is een beetje eten met hindernissen want soms zet de wind ineens op en moet je alles goed vast houden anders waait het zo door de straten.

Na het eten doorgelopen naar een plein verderop waar een grote kathedraal staat. We nemen wat foto’s en komen er dan achter dat het al half 3 is. Tijd om terug te gaan naar het station. Daar gaat het onhandig mis met de trein. Marjolein koopt de kaartjes en noemt de tijd van de trein die in de machine staat. Als Chantal daar spoor 3 bij ziet staan gaan we daar snel heen rennen want anders missen we hem.

Beneden in de tussenhal ziet Marjolein bij spoor 1 echter een trein op het bord staan die naar Sesto st. Giovanni terug gaat. Wij keren snel om en rennen de trap weer op zigzaggend tussen toeristen met koffers door. Daar missen we de trein net, terug naar spoor 3 dus en ook die trein is weg. Omdat we niet snappen waarom er spoor 3 stond en ook niet weten wanneer de volgende trein gaat, gaan we op onderzoek uit. Dan blijkt dat er 2 schermen met treintijden zijn, eentje met aankomsttijden en eentje met vertrektijden. Op het verkeerde scherm gekeken dus, wie hangt er dan ook een bord met aankomsttijden op boven de kaartverkoopmachine?

De volgende trein gaat pas meer dan een half uur later. Beetje zonde van de tijd, maar goed de zon schijnt dus we kleuren dan maar wat bij. Op het perron staan wat agenten die in de gaten houden dat de vluchtelingen niet de trein in gaan, want ze mogen niet naar Milaan of Zurich.

Na een beproeving van geduld kunnen we met de trein mee. Eerst terug naar het hotel om de koffers op te halen, dan de metro naar het treinstation, daar overstappen op de trein van de Malpensa express (we doen echt alle soorten voertuigen aan vandaag). We zijn tijdig op de luchthaven, maar daar moet je eerst weer met een shuttle bus voordat je eindelijk op de plaats van bestemming Terminal 2 bent.

Voor het vliegen willen we nog iets eten. We worden allervriendelijkst (maar niet heus) welkom geheten door een mevrouw bij een winkel met broodjes. We willen weten wat de broodjes kosten, maar de prijs staat er per kilo bij, beetje onduidelijk, en de mevrouw achter de balie heeft geen zin in uitleggen. Ze doet dit dan toch heel chagrijnig. Je kan dus een stuk af laten snijden wat op een weegschaal gaat. Dit gaat gepaard met wat dodelijke blikken, ze heeft blijkbaar nog nooit van klantvriendelijkheid gehoord. Als we wat bestelt hebben worden de warm gemaakte broodjes half verbrand overhandigd. Terwijl we eten gaat het er bij andere klanten ook zo aan toe, 1 vrouw loopt zelfs boos en ruziemakend weg met haar broodjes. Echt een geweldig tentje dit.

De terug vlucht verloopt vlot, en dan zit onze reis er jammer genoeg alweer op. Het was weer heel leuk hier, zeker het raceweekend.

Chantal en Marjolein