Vandaag rijden we vanuit Los Angeles naar Las Vegas. Uitchecken bij het hotel gaat vlot maar de man achter de balie is een beetje eng vriendelijk, en blijft maar zeggen dat het fijn is je te ontmoeten, met zo'n foute glimlach erbij. Voelt daardoor weer erg nep. Bij de supermarkt broodjes voor het ontbijt gehaald. Dat eten we tijdens het rijden op, want de rit is ongeveer 400km lang dus daar willen we snel aan beginnen.

We rijden een stukje Route 66, niet het mooiste gedeelte dat zit aan een stuk waar we vandaag niet komen. Onderweg zien we een verzamelplaats voor oude vliegtuigen, raar gezicht zo in dit woestijnlandschap. Een stop gemaakt bij Bottle Tree Ranch. Een klein lapje grond waar iemand van glazen flessen bomen heeft gemaakt en daar tussendoor allerlei oude spullen heeft geplaatst. Leuk om even te kijken maar dan snel weer door want de temperatuur buiten is al boven de 30 graden en de zon brandt flink.

Volgende stopplaats is Calico, een verlaten mijnwerkersstad waar je je in het oude Wilde Westen waant. Je betaalt een toegangsprijs van $ 8 per persoon. Daarna kun je rondlopen tussen oude houten huisjes, winkels, een school en het kantoortje van de Sheriff. In 2001 woonden hier nog 8 personen, hoeveel dat er nu nog zijn staat er niet bij. Het is een leuke attractie, al vragen we ons af hoe authentiek alles is, het lijkt soms wat nagemaakt.

In de zon is het inmiddels richting de 40 graden aan het gaan. We wisselen dus goed af tussen binnen kijken en buiten lopen. Het water gaat er ook hard doorheen. Het treintje dat er rijdt houden we maar voor gezien want je bakt gewoon weg hier. Vlak om de hoek zit Peggy Sue's Diner een restaurant in jaren 50 stijl. Dit hadden we op tv gezien, we hebben aan de bar zitten eten past wel in de stijl van het restaurant, Edwin ging voor een club sandwich en Chantal voor een omelet met een milkshake. Het smaakte goed, gegeten in een leuke sfeer. De winkel erbij was helaas niet helemaal in de stijl van het restaurant dus zonder souvenir verder gegaan.

Buiten staat de brandweer, politie en een ambulance die hadden we voorbij zien rijden, een stukje verderop is een auto total loss gereden. Iemand is in de zijkant gebotst, en dat op zo'n stille weg. Tegenover onze parkeerplaats is trouwens ook nog een verzamelplaats van legervoertuigen, tanks en dergelijke. Onderweg komen we daar ook nog een colonne van tegen.

Na de lunch verloopt de rit wat langzamer, het is om onduidelijke redenen zeer druk op de weg dus de nog meer dan 200km schieten niet op. De hitte in de auto is ook niet te doen, de airco trekt het niet goed genoeg, zeker omdat de zon nog op de voorkant van de auto brandt, het dashboard is niet aan te raken, even doorbijten dus.

Als we langs het plaatsje Baker rijden kom je langs de grootse thermometer ter wereld. Deze geeft 115 aan wat omgerekend zo'n 42 graden is. Na een bergbeklimming naar 4000 foot (geen idee welke hoogte dat in meters is) volgt er een snelle afdaling. Op een gegeven moment zien we naast de weg rare dingen op de vlakte staan. Niet omdat we bevangen zijn door de hitte, maar het zijn grote spiegels gemonteerd op grote karren. In de spiegels wordt zonlicht gevangen en dat daaronder in de velden met zonnepanelen terecht komt. Het lijkt op iets uit een James Bond film, maar met het aantal zonuren hier zal het vast iets opleveren.

Het rijden schiet inmiddels weer op, en rond half 5 zijn we eindelijk in Vegas. We logeren bij Ceasar's Palace. Een grote thema hotel op de bekende Strip. Het ligt vrij centraal en naast het Bellagio die meerdere keren per uur fonteinenshows heeft, die kunnen we dus makkelijk bekijken. Bij dit hotel voelen we ons meteen chique alles wordt voor je geregeld. De auto wordt weggebracht, iemand staat meteen klaar om de koffers weg te brengen, dat hebben we nog niet eerder gehad.

Het hotel is van enorm formaat, en na de zelf check in bij een computer zoeken we ons dan ook gek naar de lift om naar de kamer te gaan. Je kan ook best lang rond dwalen tussen de gokmachines en tafels. Na een plattegrond bekeken te hebben vinden we de liften naast het restaurant van Gordon Ramsey, een makkelijk herkenningspunt voor de komende dagen. De kamer is lekker ruim, in de badkamer zit een tv in de spiegel die helaas niet werkt. Op het toilet hangt een telefoon, beetje raar wie gaat daar nou bellen.

Nadat de koffers op de kamer gebracht zijn, gaan we rond kijken. Eerst wat winkels bekeken in het hotel. Daarna naar buiten waar het nog steeds bloedheet is. Het voelt alsof je naast een warm rooster staat, waar je niet van kan weg lopen. Op straat hangen veel nevelmachine ter verkoeling, maar dat helpt niet veel. We gaan maar weer naar binnen, bij Flamingo, waar ze deze dieren ook hebben in de tuin. Ook staat er een man te signeren, ene Jeff huppeldepup kortom we kennen hem niet maar hij treedt hier op.

Daarna door naar Planet Hollywood. Daar bij Sbarro een pizza slice gegeten. Edwin winkelt nog bij een goochelwinkel, ondertussen volgt Chantal de penalty shoot out van de finale van de Copa America. Overal bij restaurants hangen schermen en er wordt druk gejuicht als Chili wint. Voetbal leeft hier dus toch wel.

Buiten kijken we een fonteinenshow. Daarna in de Bellagio naar de binnentuin gelopen. Deze is in onderwater stijl. Zo'n 80.000 bloemen en decoraties geven het gevoel dat je onder water bent. Er staat ook een aquarium met tunnel waar je doorheen kunt lopen. Gemaakt door de mensen van het tv-programma Tanked. Heel mooi om te zien.

Hierna lopen we terug want voor vandaag houden we het voor gezien. Er is geen internet in het hotel, dus even zien wanneer ik deze log kan plaatsen.

Chantal en Edwin