Vandaag ging de wekker om 6 uur zodat we op tijd konden hardlopen. De temperatuur is dan nog lekker fris. We hebben de route langs de haven en wat strandjes gelopen. Onderweg weer de nodige zeehonden en zeeleeuwen gespot. Edwin is nog door gerend tot het aquarium. Chantal keerde eerder om. Op het piertje nog gezocht naar zeeotters maar die helaas niet gezien.

Na het uitchecken bij het hotel de straat over gestoken naar de Denny's voor een ontbijt. Lekker met eieren, pannenkoeken en wafels. Vervolgens getankt wat gelukkig simpel ging met de credit card. We gaan vandaag over de scienic highway 1 verder naar het zuiden rijden. Eerst nog een toeristische route over de scienic 17 mile way. Je rijdt dan vlak langs de kust met overal stopplaatsen langs stranden en rotskusten. Een ideale hangplek voor zeehonden, zeeleeuwen en veel Aziatische toeristen die over hekjes klimmen die er eigenlijk niet voor niets staan.

We stoppen ook hier en daar, meest bekende punt is de lonely cypres tree. Een boom die in z'n eentje op een rots staat. Iedereen maakt daar dezelfde foto, wij doen daar ook aan mee. Na een afslag komen we op highway 1 uit. Het eerste gedeelte is heel mooi met hoge uitzichtpunten op de rotskust. Ook passeer je over grote boogbruggen, om vervolgens in een bos uit te komen. Heel afwisselend allemaal. We gaan ook hoog de bergen in, en zien wat herten langs de weg. Het haarspeldbochten gedeelte is ook een leuk stuk om te rijden. Daar tussen zitten ook wat saaie gedeeltes, wel telkens met ocean view maar weinig afwisseling.

We lunchen maar even in de auto bij een uitkijkpunt, want onderweg is er niet veel. In de auto die naast ons stopt zitten ook Nederlanders, je komt ze ook overal tegen. Na een haarspeldbocht afdaling komen we aan bij Piedras Blanca, bekend om de stranden vol zeeolifanten die daar liggen te zonnen. Er is een zeer grote parkeerplaats want iedereen die hier langs komt stopt even om te kijken. Je kan vanaf het wandelpad best dichtbij de dieren komen op het strand zelf mag je niet lopen, want erg vriendelijk zijn de dieren dan niet. Er liggen best veel zeeolifanten te zonnen, of elkaar te irriteren om een ligplek. De 2 grootste die we zien maken erg rare geluiden in hun slaap. Er lopen ook vrijwilligers rond die wat interessante weetjes vertellen.

Wij rijden door naar Morro Bay, daar waren we een paar jaar terug ook geweest. Toen was het een druk en gezellig plaatsje. Nu we er niet in het weekend zijn is het een in slaap gevallen oord. Behalve de kenmerkende voor de kust liggende grote rots en een zeehond in de haven is er niet zoveel te doen.

Maar weer doorrijden dus, in plaatsjes rijden is trouwens een kunst op zich. Zo mag rechts afslaand verkeer altijd rijden ook bij rood. Zolang je niemand hindert kun je dus altijd afslaan, omdat we dat niet gewend zijn kijken we altijd 2x alle kanten op. Daarnaast zijn er kruispunten zonder stoplichten, iedereen moet daar stoppen bij het stopbord. Degene die eerst bij het kruispunt was mag ook als eerste rijden. Zo gaat iedereen in aankomstvolgorde over het kruispunt. Bij twijfel zwaait men naar elkaar ten teken dat je voor mag. Een vriendelijk maar voor ons soms ingewikkeld systeem.

Vanaf Morro Bay was het een korte rit via de snelweg naar ons hotel Oxford Suites in Pismo Beach. Het hotel heeft een beetje Spaanse stijl met een fonteintje in de foyer. De receptioniste denkt grappig te zijn door te zeggen dat onze reservering niet bestaat. Nou dat vonden wij dan weer niet zo grappig, maar ja ze moest nog een hele avond werken dus ze dacht ik maak het ook even grappig.

De kamer is erg groot met een woonkamer en losse slaapkamer. Ook een magnetron, dus we gaan bij de Walmart een simpele maaltijd kopen. Een keer op de kamer eten is altijd leuk. Eerst gaan we nog naar het strand. Op de pier gekeken, nog zo'n ouderwetse met houten planken waar je door de gaten heen onder je de zee ziet. Verder was de badplaats een beetje ordinair commercieel. Lang zijn we dus niet gebleven.

Op naar de Walmart, qua niet etenswaren hebben ze een uitgebreid assortiment, ook gewoon wapens en kogels te koop, echt Amerikaans. Bij de eetafdeling verbazen we ons weer over de grootte van sommige verpakkingen. Wie koopt er nou een pak Cheddar kaas waar 120 plakken in zitten? Een vrouw vraagt bij de ijsafdeling of ik er bij moet, want ze staat voor de vriezer. Nou nee dus, maar ze vertelt dat ze zelf misschien de container ijs gaat mee nemen. Ik kijk even in de vriezer waar echt een ijsbak van formaat koelbox staat. Die mevrouw heeft hem meegenomen. Wij laten het bij wat simpele oppiep maaltijden. Ook kaneelbrood gevonden, heel lekker.

Morgen gaan we een lange rit tegemoet naar Anaheim, even kijken hoe het met de bosbranden staat want dan kunnen we de route bepalen.

Chantal en Edwin