De wekker ging vandaag om 6 uur, via internet geprobeerd om de Formule 1 race te kijken. Best lastig met alleen berichten, maar volgens mij was er niet zoveel aan. Op deze manier sowieso niet, Edwin haalde ondertussen wat ontbijt voor op de kamer, dan konden we daarna meteen op pad. De huurauto kunnen we pas later in de ochtend ophalen, dus eerst willen we nog een rondje in de cable car maken.

Bij de haltes is het echter zo druk dat de wachttijd minstens een uur is. Wij nemen dan maar een andere tram naar de piertjes. Vanaf daar kun je op een veel stillere halte wel met de cable car mee. Lekker aan de buitenkant gehangen. Deze bestuurder had er ook nog eens heel veel zin in, en door het weinige verkeer konden we daarom lekke hard van de heuvel af. Met de gewone tram zijn we nog een stukje gaan rijden naar het San Francisco Railway Museum. Dat hoorde open te zijn maar het was gewoon gesloten. Beetje jammer, dan maar op Pier 1 wat rondgekeken en een gevulde donut gegeten.

Zelfs op een gewone zondagochtend is het overal druk. De winkels zijn ook gewoon al vroeg open. Verder barst het weer van de wazige types die als ongeleid projectiel door de stad lopen. Die gaan we zeker niet missen als we hier weg zijn. Bij Hertz halen we de auto op, een mooie grote Kia in een ietwat aparte rood/paarse kleur. Beide koffers passen gelukkig in de kofferbak, is wel zo prettig als je de auto parkeert dan ligt er niets in het zicht.

Het was even zoeken om de stad uit te komen, daarna volgen we de rest van de dag Highway 1. Een bekend toeristische route langs de kust. Onderweg hebben we al wat stopjes uitgezocht, maar we komen ook veel onverwachte mooie plekken tegen die vragen om een stop. De eerste stop is bij een oude bunker, het is vandaag zondag en mooi weer en dat betekent dat we meteen inzien dat overal stoppen niet gaat lukken, want de parkeerplaatsen zijn over vol. Bij Montara Beach is wel veel parkeergelegenheid. Er is een steil pad naar beneden, dat gaat niet lukken een stukje verder vinden we een trap. Dat had best even aangegeven mogen worden maakt de boel een stuk makkelijker. Op het strand geluncht met mooi uitzicht op de rotskust.

We stoppen daarna bij een rotskust waar zeehonden liggen te zonnen. In eerste instantie vallen ze niet op, maar nadat andere toeristen ons erop wijzen zien we er steeds meer. Edwin klautert nog naar beneden om de rotsen wat dichterbij te bekijken. Daarna stoppen we bij een vuurtoren, beetje idyllisch Engels plaatje levert dag op. Bij Davenport stoppen we ook even want daar staan de restanten van wat ooit een pier was.

Een lange stop maken we in Santa Cruz. Daar heb je een pretpark op de boulevard. Parkeren kost hier wel 15 dollar, beetje duur maar we doen dit toch maar want het ziet er leuk uit. De zon brandt hier weer heel fel, net als gisteren is de UV erg hoog. Doordat we al heel erg verbrand zijn, kunnen we niet echt in de zon lopen. Zelfs niet met overdreven insmeren, het is echt te pijnlijk. We lopen dus van schaduw naar schaduw.

We willen graag de Big Dipper doen, een houten achtbaan uit 1924. De wachtrij is kort dus we gaan meteen mee. Het eerste stukje is in het donker, daarna een heuvel op, en vervolgens dender je maar door over heuvels. Een hele leuke baan, de 6 dollar die het kostte is misschien wat veel, maar het was een goede rit.

We hebben nog wat rondgekeken, en ons verbaasd over het formaat van het eten. Een donut zo groot dat je hem zelfs met 2 handen lastig kan vasthouden. Maiskolven en aardappels op een stokje hebben het formaat van je onderarm. Geen wonder dat hier best wat corpulente mensen rond lopen, in te strakke of te weinig kleding dat dan weer wel. Chantal maakt nog een rit in de zweefmolen. Dat gaat bijna mis als het lege bakje naast haar tegen haar stoeltje aan klapt, dit hoort niet te kunnen en gelukkig is deze net weg te duwen anders heb je een nare botsing.

Edwin maakt nog een rit in de Cadillac, dit zijn snel rond draaiende autootjes die ook nog even een paar rondjes achteruit gaan. Hierna is de kermispret over. We gaan weer verder rijden. Doordat het al laat op de middag is willen we meteen door naar Monterey. In Moss Landing zouden we eigenlijk stoppen om zeeotters te spotten. Maar het is al laat en succes is niet verzekerd dus rijden we langs de haven meteen door. Echter ziet Chantal vanaf de weg al een zeeotter zwemmen en later nog 1. Edwin wil dit toch ook wel zien, dus toch die tussenstop maar gemaakt. Bij de pier zien we in de verte 2 otters zwemmen. Daarna in de haven drijft er 1 op het gemak tussen de boten. We horen ook een zeeleeuw en zien eenzeehond zwemmen. Het stikt hier van het wildlife. Opeens komt er een zeeotter aangezwommen vlak voor onze neus. Deze is met veel smakgeluiden aan het eten. Daarna zwemt hij richting de boten en slaat daar met een steentje tegenaan. Als hij terug zwemt gaat hij uitgebreid wassen, echt heel schattig dit beestje, je wil gewoon niet meer weg.

Dat moet op een gegeven moment wel, dus rijden we met deze vertraging door naar het hotel Abrego in Monterey. Mooie ruime kamer en lekker stil buiten. We gaan aan de overkant eten bij Denny's onze favoriete diner. De Oreo milkshake smaakt er heerlijk, wel een beetje veel, want je kan wel 2x een glas vullen. De serveerster vergeet de bestelde red skinned potatoes te brengen, nog even om gevraagd want die zijn heerlijk. Later geeft ze een verkeerde rekening, want ze berekend te weinig voor de potatoes. De fooi was al door ons uitgerekend, maar moet nu opnieuw door het rare bedrag valt dit lager uit, maar ja dan had ze het maar niet zo rommelig moeten doen.

Bij de supermarkt nog water gehaald en even snel bij de haven gekeken, zodat we de weg alvast weten. Morgen gaan we naar het aquarium en even kijken of we mee kunnen op een walvis rondvaart.

Chantal en Edwin