We beginnen de log maar even met gisteravond. Elke avond horen we de koeienbellen gaan, ten teken dat de koeien verplaatst worden naar stal of ander stuk grond. Gisteravond echter veel geklingel achter het hek bovenaan de tuin. Edwin door het hekje, en daar kwam hij inderdaad koeien tegen. Ze werden door de boer en andere familie aangedreven. Eigenwijze dieren echter, en opeens hadden we er ook 2 aan het hek staan. Chantal had gelukkig van tevoren de tip gehad om het hek altijd op slot te doen, anders staan de koeien in de tuin. We waren er op tijd bij, de koeien bleven nog een tijdje staan kijken, maar liepen uiteindelijk door.

Vanmorgen kwamen ze weer even langs, wij houden het hekje keurig dicht. Bij het ontbijt een roereitje gemaakt, daarna op pad naar Imst. Eerst nog even langs de houten hangbrug en de waterval geweest waar we van de week hardgelopen hebben. In Stams zelf was er een festiviteit aan de gang, geen idee wat precies, er stond een muziekcorps en mensen in klederdracht. Bij de waterval waren we deze keer niet alleen, het is een nationale feestdag hier, en warm weer dus iedereen zoekt een leuk plekje met koelte op.

Na wat foto's gemaakt te hebben, reden we door naar Imst. We hebben daar de Rosengartenschlucht bezocht. Over een wandeling van 2,9 km loop je het eerste langste gedeelte door een kloof. Dit was veruit de mooiste plek die we hier bezocht hebben. Je loopt eerst langs de waterval, en dan zie je dat de wandeling een klimpartij is over rotsen, trappen en bruggen. Je steekt de waterval een paar keer over via houten bruggen.

Het was een zware tocht, want je klimt bijna de hele tijd de berg op door de kloof. Het is een smal pad en je moet zelf regelmatig uitzoeken waar je je voeten moet neerzetten. Gelukkig zijn er wat houten hekjes en rotsen om je aan op te trekken. Er loopt ook water over de rotspaden, wat verkoelend werkt, maar de rotsen spekglad maakt.

Op een gegeven moment komt er van de andere kant nog een kleinere waterval terwijl je tussen de rotsen staat, dat was echt heel mooi om te zien. Als je boven uit de kloof komt is het nog een kleine kilometer klimmen naar een commercieel punt met restaurant en dergelijke. Waar het klimmen in de kloof vooral zwaar was doordat het een spannend pad was, is dit laatste gedeelte erg zwaar door de brandende zon waar je in loopt. We zijn dan ook blij als we boven zijn. De kloof bezoeken was echt heel gaaf omdat het er zo mooi is, misschien niet weggelegd voor mensen die niet van klauteren op smalle paadjes houden, maar een bezoek meer dan waard.

Boven gekomen gaan we een rit maken met de Aplinecoaster, de langste rodelbaan ter wereld. Een kaartje kost € 11,- inclusief vervoer naar boven met de kabelbaan. Naar boven lopen kan ook, kost 3 kwartier en scheelt € 5,-, in deze warmte en vanwege de extra attractie stappen we liever in de kabelbaan.

De kabelbaan is een echte skilift met 2-persoons bakjes, gaat veel hoger de berg op dan we dachten. Onder ons veel koeien met bel en de grasvelden die in de winter door gaan voor skipistes. Boven blijkt dat de rugzakken niet mee mogen, die krijgen een onbemande rit in de kabelbaan naar beneden, hopelijk vallen ze er onderweg niet uit.

De rodelbaan is echt een topattractie. Je zit in een karretje en bepaald zelf hoe snel je naar beneden gaat over een baan van 3,5 kilometer. Wij keihard naar beneden dus, alleen even remmen bij de hobbels, anders heb je zoveel last van je rug, en in sommige bochten een beetje remmen. Sommige mensen gaan niet zo hard, en die kom je dan tegen op de baan, echt balen want dan moet je remmen en wachten tot ze een stuk verder zijn. Daardoor was de rit iets minder leuk, maar nog steeds gaaf om zo hard door de baan te vliegen.

Beneden komen we tegelijk met de rugtassen aan, we picknicken wat en besluiten nog een keer te gaan, je bent er tenslotte maar 1 keer en wie weet kunnen we dan wel vol gas naar beneden. Het is iets drukker dus lang wachten, maar dat was het waard. Deze keer ging iedereen als een gek naar beneden, slechts op 1 stuk wat moeten remmen om afstand te houden, voor de rest allebei door de baan gevlogen. Echt super! Weer zoiets wat je graag om de hoek van je huis wil hebben.

We zijn daarna terug gelopen naar Imst, behalve een busrit is er geen andere optie. Er staat 1,5 uur voor, maar dat klopt niet, je bent in de helft van de tijd beneden. Moeizaam loopt het wel, een onverhard pad steil naar beneden waardoor je steeds afgeremd moet lopen. Dat voelen we in de kuiten, beneden ook drijfnat van het zweet het is dan ook 30 graden hier. Later blijkt dat we flink verbrand zijn, beetje jammer want in de zon zitten is er vandaag niet meer bij, is alleen maar pijnlijk.

We verdienen wel een ijsje vinden we, smaakte heerlijk. Toen de auto opgehaald en terug naar het huisje gereden. Nog een wasje gedraaid zodat alle kleding de rest van de reis weer fris is. Edwin is nog even koeien gaan zoeken achter in het bos. Hij heeft ze ook gevonden weilanden vol. Later op de middag kwam er weer 1 bij het hek kijken, heel nieuwsgierig.

Morgen gaan we de koeien verlaten want dan rijden we door maar Vaduz in Liechtenstein. Nog even uitvinden of daar meer te beleven is dan het bezoek aan ons hotel.

Chantal en Edwin