Gisteravond na het eten nog lekker even buiten gezeten. Met de volle zon erop was het wel erg warm, maar heerlijk stil. Het enige dat je af en toe hoorde was het klingelen van een koeienbel. Het koeienveld ligt vlak naast het huisje namelijk, wel erg Oostenrijks zo. Daarna nog een spelletje Yathzee gedaan, en gewonnen door Edwin.

Vanmorgen weer zelf een ontbijtje in elkaar geflanst van broodjes en ei. Meteen vroeg op pad gegaan, want we wilden hoog de berg op. Qua drukte en temperatuur was dat beter om bijtijds te doen. Er was om de hoek van de weg wel een kleine vertraging omdat de koeien de weg over moesten steken op weg naar hun veldje. Het was niet erg om daar op te wachten.

In Innsbruck geparkeerd bij dezelfde garage als van de week, vanwege de combiprijs. Toen tickets gekocht en met de kabeltram naar boven, vergezeld van erg aanwezige en ongeduldige Amerikaanse oudjes. Bij de 3e halte moet je overstappen op een echte kabelbaan, een cabine waar 95 mensen in kunnen, daar moeten we niet aan denken, de ongeveer 30 personen is meer dan genoeg in deze ruimte.

We stappen bij de 2e halte uit, vlakbij de top van de Hafelekarsptize. Het laatste gedeelte kun je lopen over een soort trappen weg, op deze hoogte best spannend. Gelukkig zijn er nog weinig andere toeristen, dus kunnen we overal makkelijk lopen en foto's maken. Er ligt zelfs nog sneeuw op deze hoogte (2334 meter), dus daar moeten we even doorheen lopen, wat best raar is in korte broek.

Voor de rest is het niet zo koud, met een jasje erbij prima te doen. Op de top genoten van het uitzicht op de andere bergen en Innsbruck in het dal ver beneden ons. Daar schijnt de zon, maar hier boven sta je net onder of tussen de wolken. Het hoge landschap varieert van rotsen en sneeuw tot lange naaldbomen. Er komen ook wat paraglaiders voorbij, we moeten er niet aan denken om aan een parachute te hangen en zwevend de bergen over te gaan. Het is wel een mooi gezicht, om mensen op deze hoogte te zien zweven.

Op de weg terug naar de kabelbaan komen we een paar oudere Japanse toeristen tegen die omhoog klauteren. De mannetjes durven niet langs de buitenkant bij de afgrond (meneer zei letterlijk: I don't want to die at that side) dus wij moeten om ze heen aan die kant lopen, hij zei nog wel 'I am sorry lady' tegen Chantal, die het eigenlijk ook geen prettige kant vind om te lopen.

We lopen daarna nog wat rond en eten een bretzel op een bankje met fraai uitzicht. Daarna heeft Chantal nog een klein sneeuwpopje gemaakt, en toen was het tijd om naar beneden te gaan. We zijn bij de volgende halte 300 meter lager uitgestapt en opgewarmd in het zonnetje. Na een korte wandeling weer de kabelbaan in en naar de overstap plaats op de kabeltram.

Bij die halte was een mini museum over de kabelbaan, echt mini ongeveer 2 bij 10 meter. Wel leuk om te zien waren de oude foto's. We besloten vanaf daar een halte naar beneden te lopen. Dat begon via een harde weg, en ging daarna naar beneden via een onverhard bospad. Het was er lekker stil, en we kwamen nog een waterval tegen. De wandeling duurde ongeveer een half uurtje en dan sta je bij de Alpenzoo. Die hebben we van de week al bezocht, dus we gingen weer verder naar beneden met de kabeltram.

'S Middags nog een kleine ronde door het centrum van Innsbruck gelopen. Een gevulde donut gegeten voordat we naar de auto gingen, en toen terug gereden. Onderweg bij een supermarkt gestopt voor nog wat kleine proviand. Ook eindelijk rumkogels gevonden die vanuit Nederland besteld waren. De rest van de middag lekker bij het huisje doorgebracht. Zon en wolken wisselden elkaar af, wat wel zo fijn is want de zon brand zo erg dat je er niet heel lang in kan zitten.

Voor het eten nog een kleine wandeling gemaakt in de buurt. Eerst eens gekeken waar het hekje bovenaan de tuin in uit komt. Er zit een bos met open plek, maar verder is het er niet makkelijk lopen zonder goed pad en prikkende planten. Dan maar over de weg langs de weilanden van de buren lopen, overal weer koeien nieuwsgierig kijkend langs de weg. Terug is het stevig klimmen, dus we komen oververhit bij het huisje aan. Tijd voor eten, deze keer simpel wat dingetjes opgepiept in de magnetron. Morgen gaan we naar Imst, onder andere voor de rodelbaan, het zal wel druk zijn, want er is een lang weekend vrij in Duitsland vanwege een feestdag.

Chantal en Edwin