Edwin is druk aan het kokkerellen, dus een ideaal moment om een logje te typen. We zijn de dag gestart met een klein rondje hardlopen in de buurt. Met de auto de berg afgereden en toen langs een riviertje gerend, het pad was onverhard en met losse stenen dus je moest wel opletten waar je liep. We wisten dat er ergens een hangbrug moest zijn over de rivier, na een kleine 2 km gevonden. Op de balken kon je niet rennen, want daar zaten gaten tussen, dus gewandeld en gestopt voor foto's.

Aan de overkant stond een bord met route naar de waterval. Die hebben we half gelopen/gerend was namelijk over een schuin onverhard bospad. Als je veel spannende tv-series kijkt dan verwacht je op dit soort momenten een lijk te vinden of enge dingen mee te maken. We troffen uiteindelijk een zeer mooie, brede en hoge waterval. We hebben even langs de waterkant gekeken en wat foto's gemaakt. Toen weer terug gerend, was wel heel zwaar in de warme zon.

Bij terugkomst ontbeten met broodjes. Daarna vond Chantal het nodig om nader kennis te maken met het zolderplafond. Het plafond is zo laag dat je niet recht op kunt staan. En waar balken hamgen moet je zeker gebukt lopen. Als je denkt, O ik moest dit nog pakken dan denk je daar niet aan, vol tegen een balk gestoten dus, flinke bult op het hoofd en zeer pijnlijk. Verder geen schade, maar nog beter opletten in het vervolg.

We kregen ook nog visite van de broer van Werner (collega en eigenaar van dit leuke huisje) Peter, hij kwam wat hout blokken brengen, en ja die vallen gewoon zo maar binnen. Was niet erg, maar dat Oostenrijks Duits is voor ons wel moeilijk te verstaan.

We wilden eigenlijk naar Imst rijden voor de rodelbaan, maar die is pas donderdag open. Nieuw plan was om naar de langste voetgangersbrug in Tibet stijl (niet verzonnen) te rijden: Highline179. We gingen echter helemaal verkeerd, en moesten terug, omrijden van een uur. Onderweg politiecontrole gehad, voor ons niet bekend waarom, maar we kwamen daarna heel veel Duitse politie tegen. Net opgezocht dat het voor de G7 top is die binnenkort plaats vind, ook zijn er wat migratieproblemen, dus daarom al die politie.

Eenmaal op de goede weg, genoten van het uitzicht op bergmeren, kasteeltjes en de bergen. Ook leuke haarspeldbochten, we kwamen fietsers tegen die het daar vast heel zwaar mee hebben gehad.

Vanaf het parkeerterrein moest je nog een paar honderd meter lopen naar de infobalie en kassa van de brug. Daarna mag je zo'n 100 meter omhoog lopen via zeer steile grindpaden. We moesten soms even pauze houden al was het niet makkelijk om schuin stil te staan. Eenmaal boven mag je de brug op. Soms vraag je je af waarom je iets eigenlijk wil doen. Dit was zo'n geval, de brug hangt op 113 meter hoogte en is 400 meter lang, vrij smal ook. Onderweg veel wind, en wat andere toeristen, daardoor beweegt de brug flink, en is vasthouden het beste wat je kunt doen. Kantelen kan natuurlijk niet, maar soms voelt het wel zo. Om je heen kijken is ook spannend want de brug beweegt continu en je loopt op gaaspanelen, voor ons toch wel 1 van de spannendste attracties ooit.

Aan de overkant genoten van het uitzicht, en daarna mag je nog eens terug. We waren toch wel blij aan de overkant te zijn. Het is zeker een mooie attractie, wel moeilijk als je hoogtevrees hebt, maar het uitzicht maakt uiteindelijk veel goed.

Met de auto daarna weer terug gereden naar het huisje, waar we lekker in ons tuintje kunnen eten, in best wel stilte. En sorry ik weet dat het weer in Nederland niet mooi is, maar het is hier heel warm in het zonnetje, morgen wordt het waarschijnlijk 30 graden, en wij gaan dan een berg op van ongeveer 2000 meter. Grote gedeelte met de kabelbaan natuurlijk, anders wordt het wel heel intensief.

Chantal en Edwin