In het hotel ontbeten met lekkere croissantjes, van achter het raam uitzicht op de buurtkat die het nodig vind de rozenstruikjes te bewateren, lekker fris. Plan is om een wandeling te maken naar het Gardameer. Echter de weg er naar toe is er niet geschikt voor. We proberen een stuk te lopen, maar je moet dan in de berm van de 2-baans weg lopem, en dat is niet zo veilig. Daarom maar met de auto naar het meer gereden.

Dat was anders als verwacht, geen strandje of zo, maar wat kleine grasveldjes met een wandel boulevardje. Daarachter de camping, waar alle tenten en caravans gezellig dicht op elkaar staan. Zou niet onze vakantie zijn, we hebben nog even langs de waterkant gelopen, maar zijn toen doorgereden naar Gardaland. Het was gisteren zo leuk en we hebben nog niet alles kunnen doen, dus nog maar een dagje.

Eerst naar Sea Life geweest, waar ze een groot bord met huisregels voor de deur hebben. Meest aparte regel vonden wij: je mag niet met je fiets naar binnen. Hoeveel mensen zouden dat van plan zijn? Het centre zelf was leuk, eigenlijk typisch Sea Life met allerlei aquaria die in elk centre te vinden zijn en mooi gethematiseerd. De krabbententoonstelling was nieuw, zag er leuk uit maar geen bijzondere dieren daarin. De tunnel hadden we iets groter verwacht, maar al met al een leuk bezoek gehad.

Vanaf Sea Life naar de ingang van Gardaland gelopen. Weer via de ingang bij het kantoortje naar binnen. Dezelfde vrouw als gisteren werkte weer, die vond het wel leuk dat we nog eens kwamen. Op zaterdag is het wel wat drukker in het park, maakt niet uit want de grootste attracties hebben we al gedaan. We beginnen dus met een rit in een trein rond het park. In de wachtrij is er een enorme ruzie tussen 2 vrouwen vanwege voordringen. Het gaat maar door, we verstaan er niets van maar amusant is het wel. Bij het instappen is er een oudere vrouw die de voordringers ook nog even duidelijk maakt wat ze er van vind, gelukkig begint het geruzie niet opnieuw.

Tijdens de treinrit zie je een groot deel van het park en onderweg zijn er nog overdekte gethematiseerde stukjes. We lopen door naar een waterbaan, de Fuga da Atlantide. De wachtrij is ongeveer een uur, we sluiten maar aan want overal zal het wel druk zijn. Zeker omdat veel mensen Express pasjes kopen waarmee ze voorrang krijgen. Een groepje jongeren achter ons wil ook voordringen, maar de mevrouw achter ons laat meteen wat ze daarvan vind. Ze houden hier niet van voordringen, wel van dicht op elkaar staan in de rij, tegen je aan leunen wordt ook niet als raar gezien. Als je opzij stapt snappen ze niet dat het komt omdat ze te dichtbij staan, ze schuiven meteen weer aan, vreemd volkje.

Uiteindelijk in korter dan een uur in de baan, het is een rondvaart met 2x een grote splash in het water. Je wordt niet heel nat tijdens de rit, maar helaas waren er wat mensen die kwartjes over hadden en de waterkanonnen aan zetten, daardoor alsnog flink nat, als is dat met de hoge temperatuur hier niet heel erg.

Wel erg is het zoeken naar een toilet hier, op zich zijn er genoeg maar van tevoren weet je nooit of het een normaal toilet is of een gat in de grond. We waren erg verbaasd dat dat in een pretpark nog bestond. Bij de restaurants zijn gelukkig wel normale wc's aanwezig, wie wil er eigenlijk een gat in de grond gebruiken?

We wilden daarna meteen door naar een andere waterbaan, in ronde bootjes. Toen we net in de rij stonden was er een technisch probleem. We hebben nog een tijdje gewacht, maar zijn uiteindelijk weg gegaan, want je weet nooit hoe lang dat duurt. Tijd voor lunch dus, bij een kasteelrestaurant met gelukkig zeer vlotte bediening lekker gegeten, heerlijke gebakken aardappeltjes met een schnitzel en een pretzel.

We hadden ondertussen gezien dat het bij de achtbanen erg druk was, dus wij kozen voor de kleinere attracties. Een rondrit in een tractor door een boerderij, en de monorail van gisteren. Daarna de piratenboot en de laser schietbaan. Richting het einde van de dag was het bij Oblivion nog steeds heel druk, dus die achtbaan hebben niet meer kunnen doen.

Edwin heeft zich nog wel uitgeleefd bij het plaatselijke entertainment. Een meneer die een actiefoto voor je in scene zet, waarvan je zelf de foto kunt maken. Soms poseert hij mee, en anders zet hij je van top tot teen in beweging voor de juiste pose en gezichtsuitdrukking. Een leuke toevoeging van je bezoek.

Bij Raptor, de achtbaan waarbij je naast de baan hangt, was het leeg in de single riders rij. Chantal wilde nog wel een keer en kon eigenlijk meteen instappen. Het blijft een heerlijke baan, omdat je geen baan onder of boven je ziet, en je ook met je benen los hangt. De baan heeft wel 2 nadelen, de eerste is dat je beugel na afloop van de rit veel strakker zit als toen je weg ging, je zit dus letterlijk in je stoel gedrukt als je wacht tot het binnen rijden van het station. Tweede nadeel, er is er geen 1 van in Nederland, daar moet iemand eens over na gaan denken.

Na de 1e rit is Chantal meteen nog een keer gegaan, bij de derde rit ging Edwin ook mee, en toen was het wel gedaan met de pret. Het wachten werd ook wat langer, want ze verkochten voor € 4,- kaartjes om de rij van de achtbaan te omzeilen, makkelijk verdienen voor het park en het blijft erg druk bij de achtbaan.

Voor ons zat de dag er op, we zijn blij dat we nog een dagje extra gegaan zijn, extra attracties kunnen doen en het is een leuk park om door te wandelen. Vanuit het park zijn we doorgereden naar de supermarkt, die zit er vlak naast hadden we dat gisteren maar geweten. We wilden wat broodjes voor het avondeten hebben. Jammer genoeg waren we niet de enigen met dit plan. Het was er megadruk, komt ook door de camping om de hoek, een hele Duitse en Italiaanse enclave deed goed zijn best om overal in de weg te lopen of karretjes middenin het pad te zetten. Nederlanders zijn we deze dagen niet tegen gekomen, maar ze komen hier zeker wel want een flink supermarkt assortiment bestaat uit Nederlands producten.

Vanavond doen we verder even niets, beetje voorbereiden op de rit naar Oostenrijk van morgen. Het is er slechter weer als hier, daarom is het wel een beetje jammer om weg te moeten. Maar de voorspellingen trekken al bij dus wie weet valt het mee.

Chantal en Edwin