Vandaag een beetje uitgeslapen op onze laatste dag hier. Bij het ontbijt is het erg druk, meer mensen maakten er een relaxte ochtend van. Na het ontbijt de koffers klaar gezet, die laten we hier nog even achter om naar Lecco te gaan, want onze vlucht gaat pas vanavond en Milaan heeft niet zoveel te bieden. Voor de deur is een protest van enkele mensen aan de gang met vlaggen erbij. Het blijkt de vakbond te zijn, misschien wel medewerkers van het hotel die niet zo tevreden zijn.

Door onze goede voorbereiding voor deze dag stappen we in de eerste de beste trein naar Lecco, maar gedurende de rit bedenken we ons dat dit misschien niet de juiste keuze was. Werkelijk overal waar een paar betonnen platen liggen in een weiland plus een klein gebouwtje staat, stopt deze trein. Sommige haltes zijn niet eens lang genoeg om de hele trein te halteren. Dan wordt er omgeroepen dat passagiers naar de voorkant moeten lopen om uit de trein te kunnen. Terug in de tijd dus.

Als we eindelijk bij de bergen en een groot meer, het Comomeer komen komt Lecco in zicht. Door alle verloren tijd met de trein hebben we slechts een uurtje om er rond te kijken. Ons richtingsgevoel is wel goed, we lopen meteen op het meer af. Mooi uitzicht daar op het Comomeer, omringt door bergen. Even genoten van het uitzicht, daarna een route terug naar het station gegokt, en wonderbaarlijk genoeg liepen we meteen goed. Daar met een snellere maar afgeragde trein terug gegaan. Ook wat raar publiek wat hier met de trein gaat, er was ook weer iemand die briefjes legt met een zielig verhaal in de hoop dat je geld achter laat. Een jongen op een ander bankje geeft een zak chips aan de man, maar dat moet hij niet hij wil alleen geld, dat is dan ook weer duidelijk.

In het hotel hebben we de koffers opgehaald, en meteen door naar de metro. In de metro besluit een man met een gitaar en een bakje voor geld naast ons te komen staan om op te treden. Niet echt een succes. Hij kent ook maar 1 nummer, want als hij opschuift naar een andere coupe doet ie precies hetzelfde. Irritant dat er altijd wel iemand bedelt of muziek maakt in de metro.

Voordat we de Malpensa Express instappen naar het vliegveld kopen we nog een broodje. In het Italiaans bestellen moet kunnen, we weten wat 2 is en hoe het broodje heet. Maar ja dan krijg je tig vragen terug over menu’s wel of niet opwarmen etc. Vallen we toch door de mand, dan maar weer Engels. De trein blijkt tegenwoordig ook bij Terminal 2 te stoppen, mocht dit ook op de heenweg zo geweest zijn, dan hadden we die stomme bus niet hoeven nemen. Iets om te onthouden voor de volgende keer.

Het vliegtuig heeft helaas wat vertraging, maar met speedy boarding is het altijd fijn dat je dan toch als eerste naar binnen kan. Al is het altijd wat onzeker waar en wanneer je er heen mag lopen. Weer thuis tot de ontdekking gekomen dat ik nog steeds gespaarde doppen van flessen in mijn tas heb, daar kunnen we gelukkig mee stoppen nu.

Chantal